Naukowcy coraz chętniej zgłębiają temat dziecięcego snu. Jak wynika z ich licznych doświadczeń, popołudniowa drzemka - bo to ona jest częstym przedmiotem badań, wpływa na wiele sfer rozwoju przedszkolaków. Zdecydowanie warto więc utrzymywać zwyczaj drzemania, zwłaszcza u dzieci w wieku 2 – 3 lat.

Drzemka a lęki

Najnowsze badania, które zostały przeprowadzone przez naukowców z University of Colorado Boulder, dotyczyły wpływu drzemki na funkcjonowanie dwu– i trzylatków. Eksperyment wykazał, że dzieci, które odbywają nieregularne drzemki, mają mniejsze zdolności poznawcze i gorsze reakcje emocjonalne. Co więcej, już brak jednej drzemki w ciągu dnia spowodował, że maluchy przejawiały wyższy poziom lęku i większe natężenie negatywnych emocji, zmniejszyła się za to ilość emocji pozytywnych. Naukowcy wskazali również, że rozwiązywanie konfliktów między dziećmi było trudniejsze, jeśli przeoczyły one porę swojej drzemki.

Drzemka a pamięć

Inni badacze postanowili sprawdzić wpływ drzemek na pamięć i zdolności uczenia się u przedszkolaków. Naukowcy z University of Massachusetts Amherst przebadali 40 dzieci w wieku przedszkolnym. Zadaniem malców było zapamiętanie jak najwięcej szczegółów związanych z ułożeniem przedstawionych im obrazków. Po wykonaniu zadania, część dzieci udała się na trwającą ponad godzinę drzemkę, a pozostałym maluchom zapewniono dalsze aktywności.

Wyniki badania okazały się zaskakujące. Dzieci, które skorzystały z drzemki, w godzinach popołudniowych lepiej odpowiadały na pytania związane z poprzednio przedstawionymi obrazkami – średnio o 10% lepiej, niż maluchy, które nie drzemały. Istotny jest również fakt, że ta przewaga utrzymywała się także następnego dnia.

Jak nakłonić dziecko do drzemki?

O ile trudno jest jednoznacznie stwierdzić, w jakim wieku dziecko powinno zrezygnować z drzemek, o tyle naukowcy są zgodni, że maluchy do drugiego roku życia zdecydowanie powinny drzemać w ciągu dnia. Jeśli jednak maluch nie chce zasnąć, warto kierować się kilkoma wskazówkami.

• Wyciszenie. Jeśli dziecko otrzymuje zbyt dużo bodźców w ciągu dnia, może mieć trudności z zapadnięciem w drzemkę. Rozwiązaniem jest wyciszenie go poprzez spokojne mówienie, wyłączenie mediów, przeczytanie bajki.
  
• Nauczenie samodzielnego zasypiania. Drzemka dziecka nie powinna być przerywana. By jednak tak się stało, maluch musi nauczyć się zasypiać bez mamy – w przeciwnym razie, przy drobnym przebudzeniu zacznie żądać bujania lub noszenia, czyli czynności, która jest mu potrzebna do ponownego zaśnięcia.
  
• Obserwacja. Nieprawdą jest, że im dziecko jest bardziej zmęczone, tym szybciej zasypia. Często zdarza się odwrotna sytuacja – maluch w stanie przemęczenia nie potrafi zasnąć. Dlatego ważne jest obserwowanie dziecka i zaproponowanie drzemki w przypadku drugiego sygnału, że jest ono śpiące (np. ziewnięcia).
  
• Ustalenie stałych godzin drzemek. Maluch, który udaje się na drzemkę o stałej porze dnia, robi to chętnie i z łatwością. Warto zatem wyznaczyć konkretną godzinę zasypiania i konsekwentnie stosować się do stworzonego planu.
  
• Zapewnienie odpowiednich warunków. Aby dziecko spokojnie zasnęło w dzień, nie może mieć mokrej pieluszki, być głodne albo bardzo objedzone. W jego pokoju powinna być odpowiednia temperatura i względna cisza.

Bibliografia:
A. Kast – Zahn, H. Morgenroth, „Każde dziecko może nauczyć się spać”


Opr. Karolina Wojtaś

Krótka drzemka, a prawidłowy rozwój dziecka - dodano: 2014-10-07