Czynnikiem sprzyjającym rozwojowi zakażenia jest delikatna, wilgotna skóra. Duże znaczenie mają również takie czynniki jak: niedożywienie, zły stan ogólny organizmu, sterydoterapia i predyspozycja genetyczna organizmu.
Grzybica ta przenoszona jest bezpośrednio od osoby chorej lub przez kontakt z pościelą, bielizną osoby chorej.
Zmiany chorobowe występują pod postacią plam żółtobrunatnych, ciemnobrunatnych, wielkości do kilku milimetrów lub czasami zlewających się dużych ognisk o nieregularnych obrysach i powierzchni wykazującej niewielkie złuszczanie otrębiaste. Najczęściej po lecie obserwuje się plamiste odbarwienia, które są stanem zejściowym aktywnych ognisk grzybiczych, będących również powodem do niepokoju rodziców małych pacjentów, gdyż przypominają plamy obserwowane w bielactwie.
Zmiany te lokalizują się na szyi i górnej części tułowia, owłosionej skórze głowy, ramionach, czasami obserwuje się je też na przedramionach, rękach i wzgórku łonowym.
Sama choroba przebiega bezobjawowo i ma charakter przewlekły. Zmiany staja się bardziej widoczne w miesiącach letnich pod postacią wyżej opisywanych odbarwień.
Rozpoznanie łupieżu pstrego ustala się na podstawie charakterystycznego wyglądu i lokalizacji. Dodatkowo dla potwierdzenia rozpoznania można wykonać badania laboratoryjne (badania mykologiczne - preparaty z zeskrobin naskórka oraz badanie w świetle lampy Wooda).
Samo leczenie polega na stosowaniu leków miejscowych pod postacią szamponów, płynów lub żeli przeciwgrzybicznych, a w przypadkach opornych na leczenie stosuje się dodatkowo leki doustne .
Łupież pstry - dodano: 2004-10-12
