- Moje dziecko nie rozróżnia dnia od nocy,
- Ola wychodzi z łóżka co najmniej pięć razy zanim zaśnie,
- Piotrek zasypia tylko wtedy, kiedy ja leżę koło niego,
- Czasami jesteśmy na tyle zdesperowani, że wsiadamy w samochód i jeździmy przez dwie godziny, bo tylko w ten sposób jesteśmy w stanie uśpić nasze dziecko,
- Pozwalamy zasnąć Piotrkowi przy telewizorze, niestety budzi się on zawsze, kiedy tylko próbujemy go przenieść na swoje własne łóżko,
- Kasia ma najwięcej energii, kiedy przychodzi pora snu,
itd. ...
- Jak powinien wyglądać sen niemowlaka?
- Co może zakłócać sen dziecka?
- Co robić, gdy dziecko nie może zasnąć?
- Powszechne problemy związane ze snem dziecka
Jak powinien wyglądać sen niemowlaka?
Gdy niemowlęta rozwijają się, stopniowo mniej czasu śpią, zaczynając obserwować i powoli przystosowywać się do otoczenia. Niemowlęta śpią w krótkich odstępach czasu, nie rozróżniają dnia i nocy, dlatego wydają się być przebudzone więcej niż rzeczywiście są. Między trzecim a czwartym miesiącem życia, dzieci przyzwyczajają się do 24- godzinnego cyklu dnia i nocy. Do szóstego, siódmego miesiąca większość dzieci zaczyna spać w nocy i wymaga tylko dwóch czy trzech krótkich drzemek w czasie dnia - jest to więc moment, na który od dawna czekali rodzice. W ósmym, dziewiątym miesiącu około 60% niemowląt śpi od 6 do 8 godzin, a przed skończeniem roku większość dzieci śpi już dobrze przez całą noc.
W pierwszym i drugim roku życia, przeważająca część maluchów śpi w sumie około 14 godzin na dobę. Powyżej trzech lat do okresu dojrzewania, dzieci potrzebują coraz mniej snu. Rzadko śpią już w dzień, a czas snu w nocy stopniowo maleje z około 12 do 10 godzin.
Nawyki snu zdobyte podczas pierwszych miesięcy życia dziecka będą miały duże znaczenie w dalszym jego rozwój.
Co może zakłócać sen dziecka?
Już u ośmiomiesięcznego dziecka mogą pojawić się pierwsze zaburzenia snu spowodowane niepokojem, jaki dziecko czuje po odseparowaniu od rodziców. Podczas dnia dziecko jest świadome stałej obecności swojej matki czy opiekunki, natomiast kiedy pozostaje w nocy samo, może stać się niespokojne. Rodzice muszą wiedzieć, że ten stan jest normalną fazą w rozwoju każdego niemowlaka. Jednakże niektóre dzieci mogą przeżywać to nowe dla nich doświadczenie dosyć intensywnie.
A czy sami rodzice nie przyzwyczajają swoich dzieci do pewnych złych nawyków dotyczących snu? Spanie maluchów w łóżku rodziców, długi i często jeszcze przedłużany czas snu, zasypianie z rodzicami czy przy odbiorniku telewizyjnym, itp.- oto odpowiednie przykłady! Wiele dzieci wyobraża sobie podczas zasypiania przerażające czy pełne przemocy sceny, jakie widziały w telewizji lub o jakich gdzieś usłyszały. Jakże często opowiadają one swoim rodzicom o przedziwnych potworach, czy złych ludziach, próbujących je skrzywdzić. Występowanie u dziecka mar nocnych jest zatem zjawiskiem normalnym. Wtedy dziecko oczekuje od rodziców, aby przy nim leżeli, śpiewali mu, czytali lub kołysali. Niechęć do chodzenia spać może być także sposobem dziecka na zwrócenia na siebie uwagi, kiedy czuje się ono niedostatecznie dopieszczone podczas dnia.
Problemy ze snem w późniejszym dzieciństwie mogą być spowodowane rozwojem dziecka, zmianami w rodzinie, problemami ze szkołą, itp.
Co robić, gdy dziecko nie może zasnąć?
W pierwszych miesiącach życia dziecka, aby pomóc niemowlętom spać dłuższymi okresami czasu, stopniowo wydłużaj czas pomiędzy karmieniami. Czasem budzenie malucha na krótko przed tym, jak pójdziesz spać, aby dać mu ostatni posiłek może zwiększyć liczbę godzin snu. Ucz dziecko od najmłodszego wieku, aby samo zasypiało!
Około trzeciego lub czwartego miesiąca życia, kiedy to dziecko przyzwyczaja się do 24-godzinnego cyklu dnia i nocy, pomagaj mu odróżniać dzienne i nocne zajęcia. Podczas dnia staraj się, aby twoje mieszkanie było nasłonecznione, nie kłopocz się również z uciszaniem wszystkich osób znajdujących się w pobliżu. Nie zachęcaj malca do drzemek w czasie dnia, mogą one bowiem kolidować z nocnym snem. Staraj się, aby dziecko było w ciągłym ruchu, by było zmęczone wieczorem. Podczas dziennego snu pozwól dziecku spać w jego leżaczku czy wózku, ale nie w łóżku czy łóżeczku, ponieważ powinny one być kojarzone przez malucha tylko z nocnym snem. Kiedy dziecko śpi w dzień więcej niż trzy, cztery razy, obudź je. W ciągu dnia kąp swoje dziecko, delikatnie kołysz. Nocą używaj całkiem odmiennej strategii. Jeśli kładziesz dziecko do łóżka, pozostaw przygaszone światło w pokoju, staraj się, aby nie pozostały żadne cienie na ścianach. Jeśli karmisz dziecko w nocy, nie baw się z nim. Po karmieniu połóż je z powrotem do łóżeczka. Najważniejsze, by nauczyć dziecko, aby zasypiało samo, a nie w twoich ramionach. Tylko dzięki twojej konsekwencji jesteś w stanie odnieść oczekiwany sukces...
Jeśli dziecko powyżej piątego, szóstego miesiąca budzi się w nocy, daj mu trochę czasu na to, żeby samo się uspokoiło. Czasami napicie się wody lub mleka pomaga. Jeśli płacze, jest chore lub boli je coś, potrzebuje wówczas twojego ciepła. Pamiętaj jednak, żeby rozróżnić, jaki to jest rodzaj płaczu. Jeśli zdecydujesz się zająć swoim maluszkiem, nie bierz go na ręce, rozmawiaj, poklepuj, pociesz, daj ulubioną zabawkę, może ponownie zaśnie. Gdy jednak jego płacz sygnalizuje: Popatrz, chcę zwrócić teraz na siebie uwagę' i trwa więcej niż 5, 10 minut, może powinieneś zastosować się do rad dr Richarda Ferbera, autora książki "Solve Your Child's Sleep Problems". Dr Ferber radzi rodzicom:
- pozwól płakać dziecku przez pięć minut, potem idź do niego, aby go pocieszyć, poklep po pleckach, ale nie podnoś,
- powtarzaj to zachowanie podczas nocy, wydłużając jedynie czas, w jakim pozwalasz dziecku płakać, od pięciu minut do dziesięciu, z dziesięciu do piętnastu,
- przychodź do dziecka i pocieszaj je co piętnaście minut, zanim zaśnie.
System ten stosowany jest przez wielu rodziców na całym świecie, jednak nie jest on łatwym do wprowadzenia w życie. W czasie pierwszej nocy może być nam potrzebne nawet 2 godziny, aby maluch zasnął. Podczas drugiej nocy powinno nam to zająć już trochę mniej czasu, itd. Rodzice jednak muszą trzymać się reguł. Jeśli nie będą tolerowali płaczu dziecka i będą brali je na ręce, pozwolą mu myśleć, że zawsze kiedy będzie natarczywie płakać, przytulą je w końcu do siebie...
Niektórzy eksperci nie zgadzają się z technika dra Febera twierdząc, że jest ona za trudna dla wielu rodziców. Znalezienie odpowiedniej granicy pomiędzy pocieszaniem dziecka a ustalaniem limitów należy do jednych z trudniejszych 'przywilejów' bycia rodzicem. Ale to przecież zdecydowanie zależy od ciebie, w jaki sposób będzie zasypiało twoje dziecko...
Większość trzylatków nie śpi w dzień. Potrzebują one jednak czasu na wyciszenie się i odpoczynek w ciągu dnia. Śpiewanie tuż przed snem czy włączenie cichej, uspokajającej muzyki pomoże dziecku zasnąć.
Pamiętaj, że leżenie z dzieckiem może pomóc tylko początkowo, ale nie pomoże w rozwoju jego własnej strategii zasypiania.
Powszechne problemy związane ze snem dziecka
Wśród powszechnych kłopotów związanych ze snem, możemy wyróżnić mary nocne. Rzadko się zdarza, aby dziecko nie miało koszmarów nocnych. Każde dziecko ma czasami złe sny, ale większość jest zapominana bardzo szybko. Część dzieci ma jednak koszmary senne, które straszą i przeszkadzają im w śnie. Mary nocne najczęściej pojawiają się późno w nocy. Dzieci budzą się wtedy i są świadome, co się stało. W zależności od tego, jak lękliwe jest dziecko, może ono rozpaczliwie wołać swoich rodziców, przychodzić do ich sypialni lub znów zasypiać. Nad ranem, dziecko jest w stanie przypomnieć sobie zły sen.
Gdy maluch żyje w stresie, koszmary nocne mogą pojawiać się częściej i być bardziej intensywne. Nie martwmy się na zapas, gdy dziecko okazjonalnie miewa złe sny, które są częste w wieku od trzech do ośmiu lat. Czas zmian, taki jak rozwój dziecka, początek szkoły, przystosowywanie się do zmian w rodzinie, może zwielokrotniać występowanie koszmarów.
Gdy mary senne zdarzają się czasami wówczas przytulenie dziecka jest najlepszym lekarstwem. Pomocne jest także uwolnienie dziecka od wszelkich stresów. Proste rozwiązania najczęściej działają. Jeśli dziecko boi się przebywać w ciemnych pomieszczeniach, lampka nocna może okazać się rozwiązaniem. Próba przekonania dziecka, że zły duch czy potwór nie istnieje, nie jest zwykle skuteczna. Unikaj filmów, programów telewizyjnych, czy książek, w których króluje przemoc. Jeśli dziecko nadal będzie miało koszmary nocne lub będzie wystraszone i nerwowe w dzień, skonsultuj się ze specjalistą.
Nocne przerażenie często jest mieszane z marami nocnymi. Nocne przerażenie to nie jest zły sen, dzieci podczas nocnego przerażenia nie śpią. Pojawia się ono najczęściej podczas trzech pierwszych godzin snu dziecka. Maluch ogarnięty nocnym przerażeniem może krzyczeć i przewracać się w łóżku z szeroko otwartymi oczami ze strachu. Nie odpowiada na pytania i może uderzać lub odpychać dorosłych od siebie. Wiele przerażeń nocnych trwa od 30 sekund do 5 minut. W chwili kiedy przerażenie się kończy, dziecko zasypia i nie pamięta rano całego zdarzenia. Przerażenie nocne pojawia się u dziecka około osiemnastego miesiąca i jest bardziej spotykane u chłopców niż u dziewczynek.
Przerażenie nocne może mieć związek z sytuacją w rodzinie. Stres i nadmierne zmęczenie mogą być również rozważane jako czynniki. Dzieci zwykle wyrastają z tego. Gdy dziecko miewa uporczywe przerażenia nocne, lekarz może przepisać na krótki okres leki uspokajające.
Lunatykowanie pojawia się najczęściej podczas pierwszych trzech godzin snu. Niektóre dzieci wstają i chodzą bezcelowo po domu, od kilku sekund do 30 minut. Oczy dziecka są zwykle otwarte, dziecko wydaje się być oszołomione. Rankiem nie będzie najczęściej pamiętało całego zajścia. Na lunatykowanie duży wpływ ma sytuacja w rodzinie, inne przyczyny mają związek ze zmęczeniem i brakiem snu. Problem ten pojawia się najczęściej na początku szkoły i zanika w wieku dojrzewania. Lunatykowanie nie jest znakiem emocjonalnej choroby, ważniejsze znaczenie ma ryzyko zrobienia sobie krzywdy. Zdarza się, że dzieci mogą spaść ze schodów, uderzyć się o jakiś przedmiot lub nawet wyjść z domu. Dlatego istotne dla rodzicó jest, aby upewnili się, że ich dom jest bezpieczny (pozamykane na klucz drzwi, ułożone bramki na schodach, itp.).
Zaburzenia snu u dzieci - dodano: 2003-01-10 - Jak powinien wyglądać sen niemowlaka?