WyobraĹźnia prawie 4-latka

Mój Bastek ma dużą wyobrażnię to fakt. Ale skąd u niego biorą się wymysły typu: pani w przedszkolu jak dziecko jest niegrzeczne to bije go na goła pupę ( na pewno nie!) oraz że jak dziecko jest niegrzeczne to pani zabiera piżamki i dzieci śpią golutkie
Przedszkolakiem jest od maja ( z przerwamami bo tydzien jest chory)
Takimi stwierdzeniami o mało nie przyprawił nas o zawał.
Do tego dochodzi jak on to marznie w przedkolu i panie cały czas otwierja okna ( byłam różncyh porach w przedszkolu i były zamknięte), on dzieci nie bije tylko jego biją ( w co nie wierzę, chociać sama nie wiem po co mu tłumaczyłam przez 3 lata ze dzieci sie nie bije- nie wiemczy lepjejzeby on był bity i posinaczony czy żeby on bił ale był nienaruszony .
Skad mu się biora takie pomysły???Fakt -widzi jak my sie przejmujemy kadża taka rzeczą związana zwłaszcza z przedszkolem ,dopytujemy się.A możesłyszy jak my coś rozmawiamy?Sama nie wiem...
Co prawda juz zaczynam się uodparniać na takie stwierdzenia ale brzmi to dziwnie

Dziecko jest NAJLEPSZYM obserwatorem i słuchaczem.
Słyszy nawet przez "zamknięte"drzwi.
Tak jak mówisz,,moze słyszy wasze rozmowy , obawy i stąd ta "wyobraźnia"
Przez jakis czas spróbuj nie dopytywać się (tak z detalami) o przedszkole-zaproponuj jakąś zabawę dziecku w trakcie której powinno wyjść CO SIĘ W PRZEDSZKOLU DZIEJE?(tak na prawdę)

pozdrawiam serdecznie ewaa

Istnieje taka możliwość, że dzieci, które w domu dostają lanie na gołą pupę przynoszą takie ciekawostki do przedszkola przekładając je na te realia...Bastek przyjął takie założenie(chociaż nigdy mógł tego nie doświadczyć, ani nie widzieć), że jak będzie niegrzeczy dostanie po gołym tyłku... podobnie z piżamką(chociaż dzieci w tym wieku to urodzeni ekshibicjoniści), więc być może same się rozbierają

Witam, dzieci w wieku Pani syna rzeczywiście wyróşniają się często bardzo wybujałą wyobraĹşnią, spostrzegawczością i szybko się uczą. To wszystko sprawia, Ĺźe raz zasłyszana w przedszkolu „ciekawostka”, często przeinaczona lub podkoloryzowana, moĹźe być wykorzystana do tego, Ĺźeby pokazać, Ĺźe przedszkole wcale nie jest dla niego odpowiednim miejscem. PĂłjście dziecka do przedszkola jest dla niego duĹźym przeĹźyciem, niektĂłre zniosą taką zmianę lepiej, inne gorzej, ale kaĹźde z nich doświadcza niepokoju, smutku, Ĺźalu w stosunku do rodzica, ktĂłry odesłał je z domu i nie poświęca mu juĹź tyle czasu co wcześniej. Tak, więc kaĹźde zachowania, czy opowieści stawiające przedszkole, czy panią z przedszkola w złym świetle, trzeba rozsądnie rozpatrywać. Słusznie Pani postąpiła sprawdzając na własną rękę jak wygląda sytuacja w przedszkolu, poniewaĹź nierozsądne by było zlekcewaĹźenie takich sygnałów. Nie moĹźna jednak przy dziecku panikować i pokazywać, Ĺźe takie informacje są dla nas wstrząsające, zwłaszcza, jeśli mamy wątpliwości czy są prawdziwe, poniewaĹź jeśli chłopcu po prostu zaleĹźy na uwadze i być moĹźe docelowo, na zabraniu go z przedszkola, bo Państwo stwierdzą, Ĺźe dzieje mu się tam krzywda, to okaĹźe się, Ĺźe manipulacja przyniosła efekt i syn będzie wykorzystywał to teĹź w innych sytuacjach. Dziecko po prostu zrobi wszystko, Ĺźeby zyskać uwagę rodzica i spędzić z nim więcej czasu, a posłanie do przedszkola sprawia, Ĺźe czuje się odrzucone i chce wrĂłcić do dawnego wyglądu sytuacji, gdzie było w centrum zainteresowania. I chociaĹźby pani w przedszkolu była bardzo miła, to nie poświęca dziecku całej swojej uwagi, poniewaĹź musi rozłoĹźyć ją na całą grupę. Moim zdaniem, słuszne jest tutaj, jak to Pani określiła „uodparnianie się” na takie stwierdzenia, poniewaĹź dziecko zobaczy, Ĺźe takie działania nie przynoszą efektĂłw i przestanie opowiadać straszne historie

A ja myślę, że pomimo brania poprawki na fantazję malucha, warto wsłuchać się w to co mówi i zachować czujność.

Dzieci kłamią ze strachu jak również ze wstydu. Czasem staje się to formą zwrócenia na siebie uwagi. Dlatego ważne jest nie rozmawiać przy dziecku na ten temat, nie ,,rozdrapywać" tematu na nowo . Być może dziecko uważnie słucha , bądź jest świadkiem takiej rozmowy. Również chce w ten sposób zwrócić na siebie uwagę , a tym samym chce aby poświęcić mu więcej czasu .
Należy także zainteresować się, czy przypadkiem nie mówi prawdy. Dobrze by było porozmawiać z innymi rodzicami czy ich dzieci też nie opowiadają takich historii.
Często maluchy nie rozróżniają świata fikcji i realnego , angażują się w świat swoich wyobrażeń . Często ufają wymyślonym przez siebie postacią, rozmawiają z nimi , a przez to odreagowują własne lęki i stresy . Sytuacja może być wręcz odwrotna , a mianowicie boją się wytworów fantazji . Być może Wasze dziecko oglądając bajki, bądź grając w gry komputerowe , boi się postaci z gry i może ją upodabniać do osoby nauczyciela lub dzieci . Prawdopodobnie poprzez liczne zabawy w przedszkolu np. gra w policjantów , złodziei dziecko odczuwa lęk przed daną postacią i w ten sposób wymyśla różne historie , aby tylko nie uczestniczyć w zajęciach i przebywać w przedszkolu .
Z pewnością powinni Państwo przyjrzeć się głębiej tej sytuacji , nie wpadać w zakłopotanie i niepotrzebną panikę . Aby temu zapobiec należy codziennie znaleźć chwilę na wspólną, radosną zabawę , a kary zastąpić spokojnym tłumaczeniem.