wychodzenie na dwĂłr

Guśka, jeśi zdarza się takie dziecko, to może panie powinny mu znaleźć jakieś zajęcie na czas leżakowania. Żeby nie wpadała w histerię Nie można dziecka na siłę zmuszać do czegoś, co nie jest dla niego odpowiednie.
Ale szokuje mnie odchodzenie od leżakowania dla wszystkich. Moje dziecko byłoby wyczerpane bez snu. I chyba większość jednak dzieci w tym wieku śpi lub odpoczywa - nie chodzi o to, żeby koniecznie spało snem kamiennym, ale poleżało, wyciszyło się, odpoczęło.
Zresztą nadmiar odpoczynku jeszcze nikomu nie zaszkodził, a brak snu owszem. Jedną z chińskich tortur jest właśnie pozbawienie snu, a jak wiadomo Chińczycy byli jednymi z najokrutniejszych w tej materii....
Dlatego jak czytam, że odchodzenie od leżakowania jest super, bo moje dziecko nie śpi (to inne też nie powinny) i leżakowanie to kara, to mi się nóż otwiera na tak skrajny egoizm i brutalność wobec cudzych dzieci.


P.S. A skoro inne dzieci zasnęły mimo histerii Twojej Małej, to widać nieźle padnięte były
Swoją drogą przedszkolanki są zazwyczaj dwie w grupie - nie mogły się nią jakoś zająć, tylko pozwoliły, żeby tak płakała w tej rurze??

U nas jest tak zawsze są 2 grupy tego samego wieku, czyli 2 - maluchów 2 starszaków itd. A to dlatego, ze w jednej sa dzieci leżakujące a w drugiej nie. Chociaż w tej jednej odechce się danego dani dziecku spać, pani go zabiera do tamtej drugiej grupy, na czytanie bajeczek itd. Nie ma przymusu zadnego, nawet jeśli dzieci są w grupie leżakującej.

Fajne rozwiązanie, oczywiscie mój śpioch nigdy nie zrezygnował z leżakowania. Leżakował całe 4-ro latki, potem już sporadycznie.
W końcu w 5-cio latkach nie było już leżakowania,a zmęczony maluch zawsze mógł iść do innej grupy się zdrzemnąć.
Ok godz 14 wszystkie dzieci się spotykają i bawią razem, aż do przyjścia rodziców.
3-4-5-6 latki się bawią razem i jest to całkiem fajny czas:)
Mały jest zachwycony.

Wydaje mi się, że w kwestii leżakowania dużo może zrobić rodzic jeszcze przed posłaniem dziecka do przedszkola. Czytałam gdzieś, że dzieci boją się kłaść spać, zwłaszcza jeśli na leżakowanie trzeba się przebrać w piżamkę i zwłaszcza jeśli w domu już nie spały - bo kojarzy im się to z nocą i budzi niepokój (czy kiedyś jeszcze zobaczę mamę?).
A to przecież można dziecku wytłumaczyć. Moje dziewczynki przed pójściem do przedszkola nie spały w dzień od około roku. Tak długo walczyły żeby nie spać, że w końcu się poddałam - a bardzo mi zależało na tych drzemkach. No więc obawiałam się, jak to będzie w przedszkolu. Ale przed pójściem do przedszkola byłyśmy tam z wizytą i wychodząc dziewczynki widziały jak maluchy układają sie do snu. Wytłumaczyłam im wtedy, że dzieci kładą sie odpocząć, po drzemce jest obiadek a zaraz potem przychodzi mama (bo taki dziwny jest u nas rozkład dnia - drzemka o 11:30). Potem dziewczynki towarzyszyły mi przy szyciu pościeli do przedszkola (dzieliłam jedną dorosłą na dwie przedszkolne). No i pierwszego dnia w przedszkolu na widok leżaczków padło: "fajne tu macie leżaczki", po czym dziewczynki chyżo się rozebrały i położyły (mimo że nie spaly tego dnia). Potem usłyszałam od pani, że moje córy pierwsze się rozbierają wskakują w piżamki i śpią jeszcze zanim inne dzieci zdążą wejść do łóżeczek . Dlaczego ja nie mam takiego autorytetu?
Wydaje mi się też, że nie warto stawać w tej sytuacji w opozycji do pań przedszkolanek - "moje dziecko nie chce spać w dzień, a ta baba je zmusza". Może lepiej wytłumaczyć dziecku, dlaczego jest leżakowanie (że niektóre dzieci są zmęczone i chcą spać, a wszystkim przyda się trochę odpoczynku). Można też poradzić dziecku, co może robić w trakcie leżakowania jeśli nie może zasnąć - np. czytać książeczkę (upewniwszy się uprzednio, czy panie przedszkolanki na to zezwalają, bo słyszałam o przedszkolu, gdzie trzeba było taką możliwość wyegzekwować ). No i są też dzieci, które "nie uleżą" tej godziny i trzeba im na ten czas umożliwić inne zajęcia (np. wizytę w starszej grupie, gdzie dzieci już nie leżakują)