Niesmiale dziecko czy buntownik???

Moje dziecko mialo wczoraj pasowanie na przedszkolaka. I niestety nie wyszlo na srodek sali zeby spiewac z innymi dziecmi. Stal obok mnie. Maz zaprowadzil go do samego pasowania. Za to chetnie poszedl po prezent a jeszcze chetniej jadl torcik.
Tak mi bylo przykro jak patrzylam na inne dzieci. Owszem, niektore spiewaly, niektore staly obrazone, a niektore z placzem pobiegly do rodzicow ale moj synek nawet na chwile nie ustawil sie z dziecmi. I teraz sie glowie czy indywidualista, czy przekorny czy po prostu niesmialy. Mowily mi panie, ze on juz podczas prob chetnie spiewal ale np. nie chcial podskakiwac. Po prostu nie i juz. W zaden sposob nie mogly go przekonac.
Wiem, ze jest ze mna silnie zwiazany. Okazuje mu duzo czulosci, niestety czesto spimy razem ( nie udalo nam sie zlikwidowac tego nawyku, wyrzucany z lozka i tak wraca:-))) Przed przedszkolem mial opiekunke, chodzil do klubu malucha, ja pracuje wiec czasem jest z mezem lub z babciami. CO zrobic zeby byl smielszy? W domu jest berdzo smialy, swietny kumpel, pomocnik, troskliwy ale czesto probuje narzucic swoje zdanie. O przedszkolu wyraza sie bardzo cieplo, chetnie chodzi. A jak inne przedszkolaki???

W zeszłym roku, na Dzień Matki, w naszym przedszkolu zorganizowane było przedstawienie, w którym brały udział wszystkie grupy. Podeszłam do tej części sceny, gdzie "wytępowały" moje córeczki - Zosia jak tylko mnie zobaczyła, rozpłakała się i resztę przedstawienia spędziła w moich ramionach. Ewelina wymiękła pod koniec. Ja je całkowicie rozumiem - niemal przez skórę czułam, jakie to było dla nich ciężkie przeżycie.
Moje dzieci są znacznie śmielsze, kiedy mnie nie ma w pobliżu.
Jeśli chcesz, żeby synek był śmielszy, przede wszystkim nie popychaj go do większej śmiałości - bo to daje odwrotny skutek. Ale lepiej chyba pogodzić się ze stanem rzeczy, niż próbować go zmienić.

daj mu czas
pamiętam zeszłoroczne gwiazdkowe przedstawienie w przedszkolu mojego synka - dwoje dzieci w ogóle nie założyło strojów i spędziło czas u rodziców na kolanach, jedno w środku przedstawienia zwiało na ławeczkę rodziców, reszta jakoś sobie radziła ale zatańczyli tylko dzięki towrzystwu pani
mój śmiały, wygadany w pieleszach domowych synek był aż wzruszająco oniesmielony - jak cała reszta
teraz czuje się wprzedszkolu dużo pewniej ale i tak jest różnica między jego zachowaniem w grupie a w domu - i to chyba normalne
dobrze że Twój synek dobrze sie czuje w przedszkolu - powoli się rozkręci
a jesli nie to może po prostu będzie spokojnym człowieczkiem

pozdrawiam
Ania

Powolutku to taki ogromny stres, publiczne wystąpienie,oczekiwania ze strony widzów, yh moje dziecko też wymiękło.

Zresztą ja również stresuje sie przed publicznym wystąpieniem

U mnie podobnie mamogucia.
Wczoraj mieliśmy pasowanie na przedszkolaka.
Niestety moja córcia nie lubi publicznych wystąpień.
I najpierw siedziała na moich kolanach, a później poszła do dzieci ale nie śpiewała, nie tańczyła, nic. Stała jak słup.
Ale po prezent owszem pobiegła w podskokach.
Chyba musimy zaakceptować naszych indywidualistów takimi jacy są.

Nasi mali indywidualisci. Moj maly twierdzi, ze nie wystapil, bo nie lubi spiewac. W domu spiewa bez konca. Powiedzialam mu, ze jestem z niego dumna i bardzo sie ciesze, ze jest przedszkolakiem. Byl zachwycony.

Ja cały repertuar z pasowania usłyszałam w drodze do domu.
Czyli jednak okazało sie że zna piosenki i wierszyki.
Ale z tego co mówią panie przedszkolanki to Julka zazwyczaj robi to co ona chce, a nie to co chce pani.
Dzieci bawia sie w kółeczko-ona bawi sie klockami, dzieci rysują-ona bawi się lalką itp...
I nie potrafi bawić się razem z rówieśnikami, raczej obok.
Za to uwielbia zbawy z dorosłymi i ze starszymi dziećmi.
No ale myślę że kiedyś to się zmieni.
W każdym razie nic na siłę.