wymyślony przyjaciel

NO nie tak do końca wymyślony. Przyjaciel-synek-aktor z teatru - mojej Julki to misio.
Zaczęło się od ukochanej postaci z teatru- JAnek Wędrowniczek.
Misio został nazwany Jankiem. Czasem zwany JAnem.
No i ciasteczka, picie czy ksiazeczka czesto sa "dla Janka". Rozmowy z nim prowadzi , całe scenki teatralne nawet.
CZy to taki okres w życiu Małego CZłowieka z wymyślonymi postaciami, czy ja mam się martwić??? Bo trwa to już jakiś czas. Ponad pół roku.
W necie nie udało mi się nic znaleźć, a na wertowanie lit z bibl. jakoś czasu mi nie starcza. NA net zresztą tez nie. Jakoś ten mój syn absorbujący jest. Jak to chłop.

imaginary friend... zawsze myślałam, że to kolejny chory twór Amerykanów do czasu, gdy moje własne dziecię nie nabyło takiegoż

Nazywał się Stworek (ale oryginalnie ) i Ewa się nim opiekowała ze 2-3 miesiące. Ostatnio słyszałam o nim w sierpniu, nad morzem - kilka razy musielismy poń wracać na plażę, bo zasnął a Ewa o nim zapomniała...
Po powrocie do Warszawy już nie mówi o Stworku więc domniemuję, że został sobie nad tym morzem...



A odpowiadając: Normalny etap. Niektóre dzieci mają , inne nie. Czasem trwa kilka tygodni, a kiedy indziej kilka lat. Ponoc niegroźne. Zalecenia: traktować z pełną powagą.

Karola też miała wymyślonego przyjaciela... Nawet bardzo wymyślonego i nie jednego, a właściwie całe stado . Teraz już jej to prawie przeszło... Ale jeszcze z rok, pół roku temu miała sporo niewidzialnych przyjaciół. Z tego co pamiętam była : niewidzialna mała Karolinka (wymyślona przez teściową, a kontynuowana przez moją córcię...). Był też - niewidzialny chyba Wojtek, którego "poznała" z bajki (o myciu włosów), który zawsze pomagał nam myć włosy Karoli i czasem w ciągu dnia też towarzyszył... Był też okres, gdy chodziło za nią stado zwierzątek - misie, pieski, kotki, myszki itp. Wchodzili na schody z nami, wchodzili do domu i w dodatku musiałam bardzo uważać, żeby ich nie zdeptać .
Wydaje mi się, że wymyśleni przyjaciele w przypadku Karolki zaczęli "odchodzić" wraz z pojawieniem się prawdziwych przyjaciół z przedszkola.

Moja Ewa tez co jakiś czas bawi się z jakąś wymyśloną postacią, chociaż z żadną nie przyjaźniła się długo .

A tu do poczytania
wyobraĹşnia dwulatka

dziękuję .
A przed chwilka, gdy dzieci (synchronicznie ) spały to przy herbatce natknęłam się na obszerny artykuł na ten temat w Dziecku, ostatnim

Dziewczyny nie uwierzycie ale Azor nadal zyje . I ma sie calkiem dobrze. Ja chyba powinnam wydac ksiazke w kilku tomach.
Tom I - "Wyobraznia dwulatka"
Tom II- "Wyobraznia trzylatka"
Tom III- " Wyobraznia czterolatka"
I tak dalej...
Moze wzbogacilabym sie jak Joanne Rowling na Harrym Potterze?

Asia!

Asiu, a wlasnie mialam napisac ze dawno temu usmialam sie tak, ze do dzis pamietam, kiedy czytalam o Azorku Twojej Milenki
jesli wydasz te ksiazke, to ja napewno kupie

mamajul, Kacper wszędzie chodzi z Małgosią Czyli mam dwójkę dzieci A może to koleżanka

u nas jest juz cała wataha misiów. ...

Moje dzieci mają BRATA .
Moje maluchy są jednomyślne, mają brata mieszkającego na wsi.
Teraz temat jest rzadziej poruszany (mam nadzieję, że im przechodzi), ale jeszcze rok temu brat był na pierwszym miejscu. Jak rodzice robili coś nie tak, to dzieci chciały jechać do brata. Brat ma wszystko prócz imienia.
Tak więc ja mam troje dzieci.