Mamo ja nie chce do przedszkola

chce zostać z Tobą i ignasiem w domu. Tak jest od piątku. W piątek ja wyjątkoow Julkę do przedszkola odprowadzałam-zazwyczaj robi to Juli tata. Od poniedziałku wszystko jest po staremu ale przed wyjsciem Julka płacze ze nie chce iść tylko zostać w domu. JA cierpliwie tłumacze ze dzieci się uczą a dorosli pracują. PO obiadku ją odbiore to już niedługo...
Ale trudno mi. Zostając z Ignasiem w domu brak mi argum nie do zbicia-ze wychodze do pracy i już....
Acha- Julka nie czuje naszej niepewnosci i wątpliwości - my jestesmy granitowo pewni ze to przedszkole to najlepszy wybór i czas do 12 30 jaki tam spędza to dobra inwestycja .
No i co ja mam biedna zrobić zeby mi dziecko rano nie płakało??

Po przedszkolu jest radosna chętnie opowiada sama co robili. Ma koleżanki...

mamjul, bo ona poprostu jest chyba zazdrosna o ten czas, który spędzasz tylko z Ignasiem. Nie wiem jak to zmienić... Ale chętnie dowiem się co wy zrobicie, bo Kuba już jakiś czas temu oznajmiał mi, że jak się jego braciszekurodzi to on do przedszkola nie będzie chodził, tylko będzie z nami w domu zostawał....

ja nie robię nic z nim extra.
zresztą jak jula jest cały dzień z nami ( weekend) to widzi, ze super nie jest-nuda bo mały wrzeszczy z reguły, albo trzebabyć cicho ba zasypia, albo mama zła bo już siły nie ma...
po południu staram się z nią tlko cas spędzić, trochę chociaż...ale mały dorasta i daje czadu powoli

Mamajul, Ty Jej banialuk (banialukĂłw?) nie wciskaj . Prawde Jej mĂłw.
Nie pracujesz , prawda? PrzecieĹź Ona wie,ze Ty do pracy nie idziesz..wiec ten argument nietrafiony.

Po co dzici chodzą do przedszkola? Żeby sie świetnie bawić, poznawac nowe rzeczy, uczyć sie, szaleć z kolegami/ koleżankami.
Zajęta braciszkiem mama Jej takich atrakcji nie zapewni..
A braciszek jest taaaaki absorbujący, nieprawdaż?

Ja nie zostaję z nikim w domu. Moje obie córki idą do przedszkola. A młodsza zapiera się zadnimi łapami, że nie pójdzie. Wyje od momentu otwarcia oczu do histerii przy rozstaniu. A wraca zadowolona. I tak już trzeci tydzień. Powoli mam dość.
Nie pocieszyłam Cię zbytnio, ale to nie musi byc zazdrość o czas spędzony z Ignasiem.

JA jej nie wciskam ze JA idę. JA jej mówię, ze ja w domu pracuję- jakoś leżeć nie udaje mi się tylko zasuwam tu jak mały samochodzik.
A brata w argumentacji staram się nie uzywać. Bratem mama gdy ona w przedszkolu-to było by dopiero .

Zyrafo- to raczej tęsknota za mamą. Tam panie nie są w stanie przytulac , nosić na rękach i pieścić jak mamusia...

Mamajul, Ona jest mądrą dziewczynką i wie co robisz jak jesteś w domu.
Dlatego nie skupiaj sie na tym co Ty robisz.. z Ignasiem czy bez Niego.. a na tym co Julka mozę robić w przedszkolu

i nie przezywaj, bo Ona to czuje i wykorzystuje.

pamietam marghe Twój niepokój sprzed dwóch lat. Wiem ze potem bedzie łatwiej ale teraz jest trudno.

a ja już nie pamiętam

bardzo własciwą postawę prezentujecie
pozostaje tylko przeczekać - Michałowi do tej pory zdarza się pojeczeć rano że nie chce do przedszkola, zazwyczaj jest to sygnał, że coś mu nie wyszło, kolega szturchnął, pani na coś nie pozwoliła etc. po paru minutach rozmowy już wiem, że tragedii nie było tylko chwilowa zniżka nastroju
jak siedziałam na zwolnieniu w ciązy a potem na macierzyńskim tez mi się czasem wydawało że krzywdę mu robie wysyłajac do przedszkola, ale szybko się w czoło pukałam, no bo jakie atrakcje może dziecku zapewnić matka uziemiona zagrożoną ciążą a potem noworodkiem
dobrze będzie, dajcie sobie trochę czasu
pozdrawiam
Ania

Dajesz siebie. Po prostu. Dziecko trzyletnie nie potrafi chłodno kalkulować. Przez niego rozstanie z matką jest odbierane jako porzucenie. I to codziennie. Zwłaszcza, że zostaje w domu młodsze dziecko, o które starsze jest zazdrosne. Nawet, gdy starsze zostaje w domu.

Teraz będzie obrazowo: to tak, jakby Twój facet odstawiał Cię do fajnego miejsca, w którym będziesz się bawić z innymi żonami. A w tym czasie zostanie w domu z inną panią. To jest czysta, dzika i zwierzęca zazdrość

Julkaprzedszkolem zachwycona. . Beda jeszcz trudne chwile, ale moze polubiła je juz na zawsze? Czas pokaze.

"dlaczego ja muszę chodzić do przedszkola?"
"bo takie są zasady, małe dzieci siedzą w domu z mamami albo nianiami, duże idą do przedszkola, a dorośli chodzą do pracy"
"a dlaczego ty nie chodzisz do pracy?"
"bo opiekuję się Olafkiem, tobą też się tak opiekowałam jak byłeś mały. Jak Olafek będzie większy, to też pójdzie do przedszkola" (zauważcie, że sprytnie ominęłam problem mojego chodzenia do pracy jak już Olafek będzie duży "
.....
"a kiedy nie będę musiał chodzić do przedszkola?"
"jak będziesz musiał chodzić do szkoły"

Maks po wstępnym okresie entuzjazmu miał wyraźny kryzys, ale po tygodniu porannych ryków wreszcie wpadłam na pomysł z zasadami (zasady w ogóle ostatnio do niego lepiej trafiają niż jakiekolwiek uczone tłumaczenie) i jest znów dobrze

czyli przygotuje sie na sinusoide nastrojow-zamiast na stabilizacje. Dzieki Aluc

a mnie po 2 tygodnich w domu (choroba) czeka w poniedziałek niezła przeprawa,
obym sie myliła
cyd

Dzisiaj Szymek urządził rano histerię - wył i zawodził ....ale jakoś jakoś dał sie namówić i w końcu dobrowolnie wyszedł z domu (aha - tata obiecał Mu, że Go wexmie na barana - i wziął )
Nie ma lekko

u nas tez niest 'nabarana'. Ale jula wazy ok 14 kg... . Tylko ze jak człowiek w srodku spi to i tyle co rano dobija....

u nas tez jest 'nabarana'. Ale jula wazy ok 14 kg... . Tylko ze jak człowiek w srodku spi to i tyle co rano dobija....

eee tam od razu strachy na lachy. Gaba chorwała długo i namiętnie i za kazdym razem chętnie wracała do przedszkzola. NIe zakładajcie od razu najczerniejszej wersji wydarzen

ps. Może ja przemilczę wagę Gaby
Baran sie zaczyna buntowac

o rany ale diagnoza
w szczegóły naszego zycia domowego wchodzić mi się nie chce,ale:
pójscie do przedszkola nie musi byc trauma oraz nie zawsze starsze jest wsciekle zazdrosne o młodsze - czego i Twoim dzieciom życzę
a przykład z mezem - zupełnie od czapy
pozdrawiam
Ania

U nas jest podobnie, ale argumentuje podobnie jak Aluc. Raz Kacper chce iść do przedszkola, raz nie. Ale wie, że ja chodzę do pracy, dzięku czemu mam kolejny argument.
Po przerwie zwiazanej z chorobą od poczatku się adaptuje i same mu łzy lecą.
Pare dni temu zapytał "Po co chodze do przedszkola?"
Przejęłam się tym pytaniem i odpowiedziałam najpoważniej jak potrafiłam:
1. żebyś się uczył nowych rzeczy,
2. żebyś się bawił z dziećmi,
3. żeby twoj układ immunologiczny nauczył się walczyć z różnymi chorobami,
4. żebyś się przyzwyczajał do obowiązków, bo do szkoły to już będziesz musiał chodzić.

PS Mamajul, chyba jeszcze Ci nie gratulowałam z okazji narodzin Ignasia,
co też niniejszym czynię.

A dziekujemy, dziekujemy Roberto

To nie jest diagnoza, tylko nakreślenie sytuacji trzylatka w przedszkolu. Poczytaj, co na ten temat twierdzą opiekunki - po magisterce https://www.przed.webd.pl/publikacje/p22.php

Zacytuję krótki fragment:
"Małe dziecko ma kłopoty w słownym porozumiewaniu się, zwłaszcza z osobami obcymi. Trzylatek ma także słabą orientację w przestrzeni, nie ma poczucia czasu. Przedszkole to nowe miejsce, gdzie często dziecko przebywa długie godziny. Uczucie lęku jest na tyle silne, że skutecznie blokuje chęć poznawania nowego terenu, rzeczy, zabawek. Dziecko nie zwraca często uwagi co dzieje się wokół niego, cały czas jest skoncentrowane na tym, aby jakoś opanować swoje emocje. Ponieważ nie interesuje się otoczeniem, pozostaje ono dla niego ciągle nowe, obce, straszne. Jest to bardzo męczące dla dziecka.

Ciężko jest takĹźe rodzicom, ktĂłrzy zostawiają w przedszkolu płaczące dziecko. Często pocieszają je i zapewniają – „zaraz przyjdę po ciebie”, „idĹş a ja tu w szatni poczekam”. Dla dziecka brzmi to jednoznacznie – myśli wtedy „zostawią mnie”. Wtedy nawet najmilsza pani nie rozwiąże tych problemĂłw, jest ona ciągle obcą osobą i na dodatek kojarzy się z utratą poczucia bezpieczeństwa. Maluchy ciągle pytają – „mama juĹź przyjdzie?”, „tatuś mnie zabierze zaraz?”, a w miarę upływu czasu są coraz bardziej zaniepokojone."

Jak więc widzisz, nie jest to żadna uknuta przeze mnie teoryjka.



Ja się w żadne szczegóły nie wdawałem. Nie wiem, skąd takie gęste tłumaczenie



Codziennie odprowadzając Wikę widzę spłakane trzylatki. Jedne bardziej uzewnętrzniają swoje emocje, inne mniej. Na początku dla każdego trzylatka jest to jednak mocny cios.



CzyĹźby? A przeczytałaś ten fragment: "Dla dziecka brzmi to jednoznacznie – myśli wtedy „zostawią mnie”?

Nie twierdzę, że przedszkole jest strasznie złe. Twierdzę tylko, że mając małolata w domu należy się mocno zastanowić, czy starszego trzylatka dać do przedszkola. Opowieści o samych korzyściach z tego płynących, to ewidentne banialuki.

A jak to jest z niespełna trzylatkami, które rodzeństwa jeszcze nie mają (no w planie i owszem, ale póki co nie poczete).

Dziecko chce do ludzi/dzieci, choć najbardziej do niani i dziewczynek...czyli tego co zna. Przedszkola nie zna, ale ma szanse się zaaklimatyzować, dla ułatwienia, dzieci w najmłodszej grupie już nie płaczą. A ona raczej nie z tych, które płaczą, acz dla towarzystwa mogłaby...

Ja jej rozrywek nie zapewnię...chyba, że definitywnie walnęłabym w kąt, to co robię. Ale nawet wtedy na placu zabaw w godzinach wczesnopopołudniowych jesteśmy same. Późnym popołudniem dzieci jest więcej, ale my jesteśmy krócej...i kontaktów nie nawiązuje...

Do żłobka się nie nadaje, bo kompletnie nie łapie kontaktu z dziećmi młodszymi od siebie, zdecydowanie preferuje starsze.

Pozostało przedszkole....tylko nie wiem jak ja to przetrzymam....
Mam nadzieję, że Ona tak samo jak integrację z nianią...która skończyła się wielką miłością wzajemną....

Ten wątek jest o trzylatkach, które mają młodsze rodzeństwo. I o tym był mój wywód Chociaż przytoczona przeze mnie opinia jest generalnie o trzylatkach...

poszedl bez problemu
ciekawam ile bedzie chodzil do nastepnej choroby
dociagniemy do konca tygodnia ?
cyd

Cyd, a mój nie chorował w zeszłym tygodniu, więc przerwa była tylko weekendowa, a dzis ryczał na całe przedszkole.

dzis juz bylo gorzej
na szczescie protesty i rozmowy mialy miejsce w domu
do przedszkola poszedł juz chetnie
cyd

Wczoraj rano, a właściwie nad ranem kiedy kładłam się spać, dziecię kaszlało (jeszcze). Sama padnieta byłam, więc nie poszła do przedszkola.

Dziś pierwszy dzień...i czuję się paskudnie, wyrodnie i w ogóle, bo zostawiłam płaczące dziecko w przedszkolu.
I zupełnie bez znaczenia jest dla mnie w tej chwili fakt, że w odpowiedzi na moje "kochanie, juz muszę iść, przyjde po Ciebie później", dziecko z płaczem powiedziało "ok" i samo poszło do dzieci.
A pożegnania przedłużać nie chciałam, bo byłoby tylko gorzej.

Inna sprawa, że kilkoro dzieci w tej grupie od razu chciało się z nią zapoznawać i bawić, i tylko pytali, czy bedzie z nimi chodzić do przedszkola....może nie będzie tak źle...

do mnie akurat wywód plombiusza trafia i myślę, że sporo w tym racji

osobiście widziałam, jak moje dziecko walczy z emocjami, a problem "ja nie chcę do przedszkola" przerabiamy co poniedziałek

mimo, Ĺźe przedszkole ok, mimo, ze jest tam dobrze zaadaptowana, mimo, ze dobrze jej tam

ja dając do przedszkola bardziej wyszłam z założenia, że life is brutal i wyjścia nie ma

Ja oddaję Julke na 4 godziny - z własnej, nieprzymuszonej woli bo:
Nie chodzę do pracy, gdyż z nami jest jest Ignacy .
Julka wydaje sie być już zadowolona, nie miała jeszcze przerwy w chodzeniu do przedszkola (no, w piątek zostawiłam ją z katarem w domu...). Pogoda sprzyja adaptacji .
A popołudnia mamy całe dla siebie bo: mam ugotowane, zrobione zakupy, posprzątane (no, bez przesady ) - wszystko z Mietkiem w chuście ...
W efekcie wygospodarowanego czasu całe popołudnia spędzamy w Parku uśmiechnięte i nieomal wypoczęte.
Nadal nie skaczę z radości spodziewając się jeszcze kryzysu przez duze "K" ale narazie jest dobrze.
Jak przetrwamy jeszce Wielki Najazd Rodziny z okazji Chrztu Mietka to moze będzie ok.


Ta pogoda jest niesamowita, co???

A my już chyba wyszliśmy na prostą
Marysia idzie do przedszkola i tylko upewnia się 10 razy czy przyjdę po nią po pierwszym podwieczorku.
Potem mam ją poprzytulać trzymając na rękach, koniecznie w progu sali, daje mi buziaka i sama idzie do dzieci. super!

Julka b.chora- w nocy obudziła się od silnego bólu ucha. Byliśmy na dyżurze laryngologicznym w szpitalu. Dostała silny antybiotyk- bo i oko jest zaropiałe- jezeli będzie spuchnięte to mamy ja przywieżć i zostanie na oddziale-zapalenie zatok . Na Ignasia musimy też uwazać bo też zakatarzony .

Diana jest dzieckiem trzymającym się kurczowo maminej spódnicy. Mama co chwila usiłuje ją strząsnąć, ale bez większych efektów. Problemem jest zostawienie jej w znanym jej miejscu (babcia, dzieciaci bliscy sąsiedzi, mój dzieciaty brat itp.) nie mówiąc o miejscu nieznanym.
Jedynym miejscem, gdzie zostaje bez żadnych problemów i chętnie jest przedszkole. Poszła do niego w wieku 2 lat i 7 mies., bo sama chciała. Była najmłodsza w grupie, chodziły tam również dzieci prawie 5-cio letnie. I mimo tego, że się izolowała, stała zawsze obok, chciała chodzić. Mały kryzys przeżyła po 3 miesiącach, ale jak się okazało, Pani zaczęła ją zmuszać do zabaw w grupie. Po mojej interwencji przestała i Diana znowu chętnie poszła do przedszkola i chodzi do dzisiaj (tfu, tfu).

Tak więc nie zawsze musi być źle.