Witam serdecznie!!!
Do napisania tego postu zmusila mnie obawa o swojego synka.Patryk w lipcu skonczyl rok,od pewnego czasu(jakis tydzien)miewa zaskakujace zachowanie:gdy czegos nie dostanie,nie uklada sie po jego mysli,albo czas przed snem-rzuca sie ,placze(czyt.Wrzeszczy)bije glowka w lozeczko bez opamietania,trwa ta sytuacja dluzszy czas dopoki:sie nie zmeczy,albo wtedy gdy ulegne mu i npwezme go na rece.Nie wiem co robic gdyz to co widze codziennie poprostu przeraza mnie,boje sie o niego,i nie wiem co robic.Pomocy.Moze ktoras z mam znalazla sie w takiej lub podobnej sytuacji i podpowie co robic.
Bardzo dziekuje i przesylam pozdrowienia
|
||||||
Lomi - mój synek jak nie dostanie tego co chce, to też potrafi walić się w główkę lub kłaść na podłożu
 na całe szczęście ostatnio coraz rzadziej.
Po prostu próbuje postawić na swoim za wszelką cenę. A jak widzi, że ustępujesz, to następnym razem postępuje tak samo, bo taka akcja daje mu oczekiwane efekty
Jest jedno lekarstwo: cierpliwość i czasami niestety nieustępliwość. CYTAT(Lomi) od pewnego czasu(jakis tydzien)miewa zaskakujace zachowanie:gdy czegos nie dostanie,nie uklada sie po jego mysli (...) płacze (czyt.wrzeszczy)
U nas to samo!  Zaczynam już nawet nazywać moje dziecko terrorystą. 
Mam nadzieję, że to minie.
ćwiczy charakter po prostu i swoją siłę przekonywania- ja tam się bym cieszyła
To chyba taki wiek. Mój próbował tak samo, ale ja sie nie dałam. W szczebelki nie "glówkuje" bo mamy turystyczne lóżeczko. Chyba jedyna metoda to nie ulegać i tłumaczyc przy tym, że taki nie wolno i koniec. Nie to znaczy nie.
Musze wam powiedzieć, że o dziwo moje dziecko mnie słucha. czasami powtarzam 3 razy, ale skutkuje. Oczywiście ciągle próbuje, ale z góry wie, czego mu nie wolno
to jest normalny etap w rozwoju
gdyby twoje dziecko nie robilo tego co robi (wrzaski) to jako trzydziestolatek nie mialoby wlasnego zdania, tylko we wszystkim zgodne by bylo z mamusia (-włóż czapeczke. -tak mamusiu.) .
Maluch sie wscieka, Ty tez sie czasem wsciekasz, wtedy chyba najbardziej potrzebuje sie zrozumienia, nie tyle ustapienia, co wlasnie zrozumienia. Jeszcze jedna wazna rzecz: wziecie na rece/przytulenie/poglaskanie nie jest ustapieniem lecz zrozumieniem wlasnie. Ustąpienie to danie rzeczy o którą chodzi tylko ze względu na ryk. PS wpisz w wyszukiwarce "bunt dwulatka" forum do przeszukiwania "wychowanie" i ... milej lektury
No własnie, to mi wyglada na taki etap w rozwoju. U nas podobnie. Dziecko po prostu nas testuje, sprawdza na co może sobie pozwolić.
Trzeba być oczywiście konsekwentnym i trzymac się tego co się wczesniej powiedziało, ale równiez oczywistym jest, ze bycie konsekwentnym jest b.trudne (ja czasami nie mam już siły). Ale nasza konsekwencja daje dzieciaczkowi pewne ramy zachowań, w których czuje się pewnie. Dziecko będzie nas sprawdzać jeszcze ładnch pare (naście) latek 
Ja staram się wyciszyć Bartka gdy się wścieka. Przytulam, tłumaczę spokojnie, że nie wolno itd, potem pokazuję książeczkę, pieska za oknem, cokolwiek... No dobra dziecię się buntuje, wrzeszcy... A gdy własnie śmieje się mi prosto w oczy gdy idzie zrobić coś czego mu nie wolno (np. wsadzić łapkę do śmieci), co wtedy? Oczywiscie zabronić, co zresztą robię, ale to wtwołuje u niego wtedy nieziemski chichot... Trudne to wszystko...
Dziekuje bardzo za odpowiedzi i ciesze sie ze nie tylko moje dzieciatko wyrabia
Martwilo to mnie gdyz ze starsza corka (3 latka takze skonczone w lipcu) nie miewalam takich wybrykow.No teraz juz jest lepiej nie "glowkuje"a bije mnie w zamian haha.
Pozdrawiam Lomi , maly zlosnik Patryk i jego siostra Viki To jest wersja lo-fi głównej zawartości. Aby zobaczyć pełną wersję z większą zawartością, obrazkami i formatowaniem proszę kliknij tutaj.
| ||||