Szczyty inteligencji inaczej czyli czarny humor przedszkolny

Na ostatnim zebraniu usłyszałam perełkę.
Otóż w przedszkolu panowała ospa (mnie akurat nie obeszła bo Kinga była ospowiczem pozlotowym). Do jednej z grup po 3 dniowej nieobecności powróciło dziecko. Dziecko zjadło śniadanie, bawiło się i nagle ryk. Dziecko ma twarz zalaną krwią. Na pomoc rzuciła się wychowawczyni, pomoc i nauczyciel wspomagający. Okazało się że dziecko rozdrapało głęboko krostę prawie na linii włosów. Po dokładniejszych oględzinach okazało się że dziecko jest wysypane tymiż krostami jednoznacznie wskazującymi na ospę.
Wezwano rodziców. Przyjechali. I co powiedzieli-Owszem my wiemy że dziecko ma ospę ale przecież już po wysypie nie zaraża i tak bardzo chciało iść do przedszkola..
Efekt-bardzo ciężka postać ospy u wszystkich 3 pań ratujących dziecko...

Jeśli macie takowe perełki-bardzo o nie proszę-zacznę je kolekcjonować.

,łał
ja mam taką koleżanke-jej synek jest równolatkiem Weroniki,otóz jak dzieci byly młodsze to zapisała go do żłobka (choć miał 3 lata ale chodził w pampersie i rozwojowo nie dorównywal rówieśnikom)
bardzo jej chorował,najczęściej na zapalenie oskrzeli lub anginę,otóż po stwierdzeniu przez lekarza choroby ona puszczała go po ok.3 dniach do żłobka bo:" on się w domu nudzi,a inni rodzice też puszczają do złobka chore dzieci" ,wrrr.... na takie rozumowanie,poinąwszy,że zarażał całą grupę to przecież ON sie zle czuł
zresztą koleżanka się dziwila,że tyle choruje,jak mial nie chorować skoro nie wyleczyl jednej choroby to juz mial okazję lapać następna !

Cytat z mamy odprowadzajacej dziecko:
"on chory, ma gorączkę, ale niech sobie posiedzi dziś w przedszkolu z dziećmi...'- zaznaczam,że mama nie pracuje, a pani przedszkolanka słowkiem sie nie odezwała.
Druga mama dawała zdrowemu dziecku antybiotyk, żeby nie zachorowało. Zabrany drugiemu dziecku, bo mu lekarz przepisał.

Olga z powodu ospy wietrznej opuściła tydzień przedszkola. Gdybym czekała, aż wszystkie ślady po krostach stana się niewidoczne, to byłby chyba miesiąc. Nie było śladu gorączki, żadnych innych symptomów pogorszonego samopoczucia, żadnych powodów, aby brykające dziecko więzić w domu. Nic się z tego powodu nikomu nie stało. Uważam, że dużo gorszym "obyczajem" jest nagminne posyłanie do przedszkola dzieci, które być może mają nawet tylko katar czy stan podgorączkowy albo "kaszelek", ale ŹLE SIĘ CZUJĄ i wyraźnie widać to po ich zachowaniu...
Kto się ma zarazić, bo jest chucherkiem i takie jest jego przeznaczenie , to zarazi się, choćbyś nie wiem jak chuchał i dmuchał. Wiem coś o tym. A kto jest zahartowany, to mu nic niestraszne.

Sylwio - chyba każdy rozsądny rodzic zainteresuje się kiedy dziecko chore na ospę przestaje zarażać Pamietaj, że puszczając zarażające dziecko między ludzi narażasz ich na zachorowanie ( czy to w porządku???) nie tylko dzieci ale i np. jakąś starszą panią, która jest po chorobie i ma obniżoną odporność, może jakąś przyszłą mamę itp.

Z tego co wiem, dziecko zaraża już na długo przedtem, zanim ktokolwiek jest w stanie zaobserwować jakiekolwiek objawy.

Okres inkubacji (OI) (utajonego rozwoju) ospy wietrznej trwa przeciętnie 14-16 dni po ekspozycji, czyli kontakcie z zakaźnym chorym.

Pacjent jest zakaźny (OZ) między 10, a 21 dniem po ekspozycji. Zakaźność ospy wietrznej jest bliska 100 % - tzn. że zarażą się prawie wszyscy, którzy mieli kontakt z wirusem, jeżeli do tej pory nie chorowali.

A gdy już na pewno wiesz, że zarażasz i mimo tego z premedytacją idziesz między ludzi to nie masz wyrzutów sumienia??

Nie.
Przedkładam bowiem swój interes i swojej rodziny ponad interes innych ludzi . Tym bardziej, kiedy poruszamy się w sferze domniemań i szkód tak stosunkowo niewielkich, że "zapobieganie im" byłoby czasem bardziej kłopotliwe niż ich doznanie. Wyjasnię na przykładzie. Gdy ja jestem za zwolnieniu, to koleżanka z którą pracuję, musi ZA MNIE pracować - na II zmianę, nie może iść na urlop, wyjść w sprawach służbowych (musi je załatwiać w prywatnym czasie) itp. Odnosi więc bezwzględną szkodę. Ma kłopot, uciążliwość przez czas mojej nieobecności. I to jest PEWNE. A nie BYĆ MOŻE się zdarzy. Dlatego też unikam zwolnień lekarskich, które uważam za nie konieczne.

A ospę i tak każdy POWINIEN przechorować.

Sylwia, czy to co piszesz to przykłady owegoż czarnego humoru z tematu watku? Bo mam takie wrażenie.
A skąd wiesz, czy każdy POWINIEN przejść ospę? I dlaczego decydujesz, kiedy dzieci z przedszkola Twojej córki mają ja przechodzić ?
I co to za zwolnienia lekarskie, które uważasz za niekonieczne? To nie lekarz decyduje o konieczności zwolnienia ?

Sylwia, tyle że dowcip polega na tym, że nie tylko to dziecko (i Twoja Olga też..) zarażało inne osoby, ale też same może primo łatwiutko załapać inną infekcję lub secundo dostąpić radosnych powikłań po ospie. A tertio ospa jest jednak chorobą zakaźną...

Sylwia a jesli mama ktoregos z przedszkolakow spodziewa sie maluszka, to tez powinna zachorowac na ospe? Byc moze nie przechodzila jej w dziecinstwie...

I zastanawia mnie jeszcze jedna kwestia odnosnie przypadku Sylwii.
Co na to panie przedszkolanki? Wiedzialy ze Olga ma ospe i tak po prostu zgodzily sie aby mala zostala?
Moim zdaniem ich wina jest wieksza. Bo to one powinny dbac o dzieci i myslec podwojnie (za niektorych rodzicow-niestety).

dzięki takiej lajtowej postawie ja twoja Sylwio M moja córka przechodziła ospe w wieku niespełna 6 miesięcy. Dostała wysypki kilka dni po swoim chrzcie, po czym w strachu obdzwoniłam pół rodziny żeby ich uprzedzić.

dorosly ktory zarazi sie ospa zawsze przechodzi ja ciężej niż dzieci. Ospa jest zakazna 48 godz. przed pojawieniem sie jakichkolwiek objawow, krost. Tak wiec te panie w przedszkolu bylyby chore i tak nawet gdyby obsypana krostami dziewczynka zostala w domu. A zostac powinna dla dobra jej samej aby uniknac powiklan - ospa bardzo oslabia odpornosc, moj syn choc na niego chuchalam i dmuchalam w czasie ospy mial powiklanie w postaci zapalenia pluc

Aga

Sylwia, Twoja opinia zaskakuje. Co za brak wyobraźni i odpowiedzialności.

Zgadzam się

Ja tylko dodam od siebie tak odnośnie wypowiedzi Sylwi, że dla mnie naprawde zdrowie mojego dziecka jest ważniejsze niż to czy jakas koleżanka z pracy będzie musiała dłuzej posiedziec.
Przy ospie odporność bardzo spada, dziecko jest osłabione i powinno dość długo zostać w domu.
Wiem co mówię bo mój synek ospe przechodził w grudniu.
Ja go wolałam zatrzymać dłużej w domu (mimo że ospa miała łagodny przebieg) niż narażać się na to, że za ok. tydzień i tak znowu będę musiała wziąć zwolnienie.

jeśli we wrześniu u Jaśka w przedszkolu jakaś mama będzie miała równie luzackie podejście co Sylwia to czeka mnie cudowny miesiąc z trójką chorych dzieci

może mąż też załapie? tak samo egoistycznie mam posłać go do pracy? (tylko on pracuje)
gwarantuję,że zarazi w ciągu jednego dnia co najmniej setkę osób


wiecie -tak swoją drogą to ja niedzisiejsza chyba jestem,bo po prostu sumienie nie dawałoby mi spać gdybym tak nie uczciwie podeszła do problemu i świadomie narażała inne dzieci i ich rodziny na chorobę

Sylwio
a to ze potem wszystkie matki dzieci zarazonych prze twoje dziecko, beda musialy wziac zwolnienie to jest nie wazne?
to jest łancuszek, inne matki beda braly zwolnienie, inne kolezanki beda musialy za nie pracowac...

Ja też nie rozumiem niefrasobliwości Sylwii

Widze u siebie w przedszkolu mamy z podobnym podejściem.
Tylko o dziwo są to w większości mamy nie pracujące, więc problem zwolnienia ich nie dotyczy....

Ale to bardzo wygodne. . Same nie muszą zajmować się chorym dzieckiem. Zrobi to kto inny.

No właśnie mam podobne doświadczenia, z tą różnicą, że moja córka przeszła ospę gdy miała 4 miesiące

A co do postawy Sylwi, to uważam, że odrobina zdrowego egoizmu jest w życiu potrzebna. Z tym, że przedkładanie dobra swojego ponad dobro innych ma swoje granice. Tą granice wśród dorosłych ludzi wyznacza zwykła ludzka odpowiedzialność. Zupełnie nie rozumiem postępowania Sylwi. Naraża swoje dziecko na komplikacje i innych na zarażenie się bardzo zakaźną chorobą. To nieodpowiedzialne i po prostu głupie. Krew się we mnie zagotowała jak przeczytałam te posty Tym bardziej, że sama zawsze staram się nie dopuszczać do tego żeby moje dzieci zarażały innych. Siedzę w domu z dziećmi gdy chorują tyle ile trzeba. Nie chcę żeby kogoś zaraziły i nie chcę też żeby ktoś je zarażał. Brak słów...

Przecież Sylwia wyraźnie powiedziała, że interesuje ją tylko dobro własne( w zasadzie nie mogę powiedzieć rodziny, bo dziecko chore wysyłać do przedszkola.....).
Uzasadnienie jest jeszcze bardziej zastanawiajace, ale już nic nie piszę,żeby nikogo nie obrażać w związku z postępowaniem.

Mam nadzieję,Sylwio,ze przeczyałaś wątek i choć wyciągnęłaś wnioski.
Bo czasami warto zpojrzeć z innej strony na jakąś sprawę.

To jest przerażające ile matek "tak" myśli i postępuje.
Może trzeba zorganizować jakąś kampanię społeczną na ten temat.
Coś w stylu "pij mleko - będziesz wielki". Na przykład: "zdrowie jednostki gwarancją zdrowia ogółu" Wiem... powiało minioną epoką... No albo coś w tym stylu.
To trafia do ludzi i do podświadomości. Bo jeśli jakieś formy postępowania nie są akceptowane publicznie to dla wielu podświadomie stają się złe. Może nawet przedszkolanki zaczęłyby inaczej do tej sprawy podchodzić...
Prawo dżungli, że silniejszy przetrwa nie może obowiązywać w przedszkolach, choćby z tego powodu, że dzieci w wieku przedszkolnym nie mają takiej odporności na bakcyle jak dorośli...

Pozdrawiam wszystkich chorowitków i chucherka, które tak samo mają prawo cieszyć się dzieciństwem jak dzieciaczki wybitnie dorodne i zdrowe.
Buziaki.

Tak, Sylwio,
a co z mamami, które poszły na zwolnienie z powodu niefrasobliwości jakiejś mamy X?
Szlag mnie trafia, kiedy do przedszkola przychodą dzieci chore. Przy moich dzieciakach dyżuruje cała rodzina i znajomi, kiedy chorują. Czasem wymieniają się co kilka godzin, bo nikt nie ma całego dnia, żeby z nimi zostać. I pomimo całej tej pomocy ja w ciągu okresu próbnego i tak byłam trzy razy na zwolnieniu. Przy trzecim szef zapytał czy ja na pewno chcę pracować. A co mają zrobić takie mamy którym nikt nie może pomóc, które nie mają babci, cioci, wujka, kuma?
ZREZYGNOWAĆ Z PRACY. To jasne.

Sylwia, rozumiem,ze jak inne mamy przyprowadzają prychające dzieci to sie cieszysz

Oj widzę, że zagotowało się.

Olga ma prawie 6 lat. Przez te lata nie sprawdziła się żadna z "krwawych" prognoz, które mi wieszczycie. Nic strasznego się nie stało.
Mam po prostu taką postawę życiową, że dziecko powinno być zahartowane, odpowiednio pielęgnowane, trzeba słuchać i obserwować je, dobrze jak ma niezłe geny . Nie trzęsę się nad zdrowiem dziecka jak galareta. I przez 6 lat dobrze na tym wychodzę.
Moje dziecko nie choruje. Nie zaraża się. No, ospą się kiedyś zaraziło ale jakoś dalej żyje. Jak coś mu dolega, to po 1 dobie samo mu to mija.
Wiem, że ogromna większość matek nam zazdrości i dlatego chce mnie wpędzić w poczucie winy czy bycie złą matką.
Dla mnie najważniejszym kryterium jest SAMOPOCZUCIE DZIECKA. Gdy dziecko mi rano sygnalizuje w najlżejszy nawet sposób, że COŚ MU DOLEGA, to zostaję z nim w domu, idę do lekarza itp. Nie wlokę go z zaciśniętymi zębami do przedszkola, aby nie zawalił mi się plan dnia.
Tylko że u mnie takie sytuacje zdarzają się rzadziej niż raz do roku.
Organizm Olgi zwalcza pierwsze objawy choroby sam. Dziecko np. wieczorem jest podejrzanie gorące, pokłada się, rano zaś wstaje rześkie i żwawe - no i chłodne. Lekarz zaraz chciałby dawać tydzień zwolnienia i baterię antybiotyków. Nic z tego!!! Mam swój rozum i znam swoje dziecko. Może właśnie dlatego jest dziewuchą jak rzepa
Może i jestem nieodpowiedzialna i co tam jeszcze napisałyście. Ale szczęśliwa. Bo mam zdrowe dziecko nie sprawiające żadnych problemów i żyjące pełnią życia każdego dnia.
Troska o EWENTUALNE przykre konsekwencje dla osób trzecich byłaby po prostu zbyt dużym obciążeniem dla nas. Mam więzić dobrze się czujące dziecko w domu tygodniami (i samą siebie) bo istnieje prawdopodobieństwo, że sprawdzi się algorytm doprowadzający do czyjejś choroby? Wierzę w to tak samo, jak w to że umrę na ptasią grypę.

Ja bardzo przepraszam, że się wtrącam, bo dziecię moje jeszcze nie w wieku przedszkolnym, chociaż wycieczkę po przedszkolach już sobie zrobiliśmy i pewnie za rok Kinga do przedszkola będzie chodziła. Ale do meritum.
Jak przeczytałam post Sylwii to, aż mną zatrzęsło. Posyłać chore dziecko do przedszkola nie patrząc na dobro jego i innych w głowie mi się nie mieści. To u mnie w pracy (sami dorośli, moja praca nie ma nic wspólnego z dziećmi) gdy ktoś kicha i prycha jest odsyłany do domu, bo po co ma siedzieć i się męczyć, kiedy i tak jest nieproduktywny a na dokładkę zaraża innych, a dopiero w tedy byłby problem, gdyby pół firmy zaległo w łóżkach.
Piszesz Sylwio, Ĺźe Twoja cĂłrka nie choruje, bo ją hartujesz. I wspaniale, tylko się cieszyć, ale wobec tego jak rozumiem chora jednak nie chodzi do przedszkola, więc totalnie nie rozumiem wcześniejszej Twojej wypowiedzi. Natomiast wysłanie cĂłrki do przedszkola z niedoleczoną ospą było nieodpowiedzialnością, na całe szczęści nic się nie stało, ale nawet u bardzo odpornej osoby „przeziębienie” powaĹźnej choroby moĹźe mieć fatalne skutki.

Od znajomych osĂłb mających „przedszkolne” dzieci słyszałam, Ĺźe bardzo często rodzice przyprowadzają dzieci do przedszkola, bo nie mają moĹźliwości zagwarantowania im opieki w domu. Jak czytam, Ĺźe to bardzo powszechna praktyka u matek niepracujących to … sama nie wiem jak to skomentować.

Pogratulować szlachetnych genów i odporności na przeróżne świństwa.

Sylwia zaręczam ci, że wszystkie matki wypowiadające się w tym wątku również hartują swoje dzieci, obserwują je uważnie i należycie pielęgnują. Nie wydaje mi się również, żeby jakoś specjalnie zazdrościły matkom dzieci zdrowych jak rzepy. Przynajmniej ja nie zazdroszczę. Staram się być odpowiedzialną osobą i nie postępuję tak jak Ty. A moja córcia też nie choruje często. Góra raz w sezonie wiosennym i jesiennym. Mimo to nie popadam w samozachwyt i staram się żyć tak, żeby widzieć coś więcej niż czubek swojego nosa...

[post usunięty]

aaa to rozumiem,że jak antybiotyki podajesz to też tylko jedną dobę,bo przeciez po 12 godzinach zazwyczaj dziecko WYGLĄDA na zdrowe

ale tylko wygląda

po jednej dobie to "samo się" nie rozejdzie -nawet żeby to był katar
przynajmniej ja nie znam takich jednodniowych chorĂłb
a nawet jednodniowa gorączka O CZYMŚ ŚWIADCZY i to,że nie ma jej następnego dnia wcale nie oznacza,że w organiźmie coś się nie rozwija

za przeproszeniem samemu to po 1 dobie można kupę zrobić,a nie cudownie ozdrowieć

No popatrz a moje dziecko miewające 40 stopniowe gorączki z różnych powodów w godzinach popołudniowo-wieczornych rano też wstaje rześkie, żwawe i chłodne a od 15:00 temperatura rośnie... Wychodzi, na to że jesli w przedszkolu jest i tak do 12:30 jestem straszną histeryczką nie posyłając jej tam...

5 lat temu z powodu powikłań po ospie (zapalenie płuc, sepsa) zmarł 5-miesięczny synek mojej kuzynki. Ospę przyniósł z przedszkola jego starszy braciszek.

Ja też nie jestem z tych matek co przejmują się każdym katarem, bo wiem, że trzeba się nauczyć żyć z powodującymi go bakcylami Dlatego nie wpadam w histerię jak widzę zagilowane dzieci w przedszkolu. Ale choroba zakaźna to co innego, szczególnie dlatego, że zarażony nią dorosły zwykle przechodzi ją o wiele ciężej i co więcej przebyta w dzieciństwie nie daje jednak 100% odporności ( przekonaliśmy się o tym na przykładzie świnki rok temu - miesiąc wyjęty z życiorysu). Twój post Sylwio jeszcze dodatkowo mnie zirytował bo moja znajoma właśnie ciężko choruje na ospę Pamiętajmy też o kobietach w ciąży - ospa to bardzo ale to bardzo zaraźliwa choroba, można zarazić nią człowieka mijanego na ulicy. No kurcze nie mogłabym, spokojnie spać, że mogłam zarazić jakąś kobietę w ciąży

Jeszcze chciałam dodać, że wpadł mi w ręce biulenyn POlskiego Towarzystwa Pediatrycznego - czytałam tam artykuł dowodzący, że częste choroby we wczenym dzieciństwie powodują, że wyrastają z tych dzieci zdrowsi, bardziej odporni dorośli. Po porstu układ odpornościowy musi potrenować, powalczyć z zarazkami. Nie wpadałabym więc tutaj w samozachwyt na Twoim miejscu.

nie wiem, czy mam siłę polemizować z tą falą prawomyślności ale ja Sylwię poniekąd rozumiem. Może niekoniecznie z tą ospą, chociaż ja też postąpiłam przy niej mało rozsądnie (pojechaliśmy na wakacje) ale też i przypłaciłam to dośc długim okresem osłabienia i chorób "po".

Natomiast tak jak Sylwia uważam, że katar to nie choroba, a podstawą moich decyzji o tym, czy iść do przedszkola czy nie - jest samopoczucie dzieci.

W przeciwieństwie do Sylwii, mam dzieci, które bardzo dużo chorowały. I na początku, kiedy katar nie mijał po tygodniu i lekarz przepisywał antybiotyk, to go podawałam. A katar moje dzieci miały od września do maja i żaden środek antyhistaminowy nie pomagał (kiedy już doszłam do wniosku, że antybiotyki to pomyłka).

Gdybym tak robiła dalej, to jestem przekonana, że miałabym chorowite słabeusze bez przerwy na lekach - jakich wiele teraz w Polsce. Przeszłam na homeopatię, ale w naszym przypadku niestety sprawdziła się wersja, że to kulki z cukru - dziewczyny chorowały tyle samo, tyle że nie dostawały antybiotyków. W zeszłym roku miałam już dość tych wiecznych "chorób" i stwierdziłam, że będą chodzić do przedszkola o ile nie będą ewidentnie chore, bo co ja będę gdybać czy z tego katarku się coś rozwinie czy nie. Zatrzymałam je jeszcze kilka razy w domu "na wszelki wypadek" - ale chore były tylko raz, na grypę. Katar oczywiście trwał do wiosny, mimo środków antyhistaminowych podawanych regularnie od jesieni do późnej wiosny.

W tym roku mamy pierwszą zimę bez kataru i bez leków.

Asieniek, ale z ospą to trochę jednak inna sprawa. Tym się zaraża innych nieswiadomie.

Chociaż z drugiej strony faktem jest, że jesli sięchce, można podjąć pewne środki bezpieczeństwa. moja koleżanka D. miała kontakt z dzieckiem, które za parę dni zachorowało na ospę, matka dziecka zawiadomiła ją o tym (bo moja koleżanka tez ma dzieci, więc lepiej, żeby wiedziała) - D. nie pamiętała, czy w dzieciństwie przechodziła ospę czy nie, więc miała teoretyczną możliwość zarażenia. i ta wiedza wystarczyła jej, by zrezygnować z uczestnictwa w weselu znajomej - tylko dlatego, że była tam zaproszona inna nasza kumpela, która była w ciąży, a ospy nie przechodziła...

Można? jak sie okazuje ludzie potrafią się poświęcić dla zdrowia innych...

PS. D. jednak tej ospy w końcu nie dostała

Teraz jestem w ciąży i pracuje z dziećmi, tyle, że szkolnymi. To moja fanaberia, bo robie to jako wolantariusz. Chcę dokończyć z nimi program do wakacji. Potem one przechodza i tak na inny poziom. Mam nadzieję, że mają rozsądnych rodziców

Sylwio a ja nadal obstaje ,ze jestes nieodpowiedzialna ,ze puszczasz dziecko do przedszkola, WIEDZAC ,ze ma ospe

co innego jak dziecko złapie ospe na podworku i chodzi jeszcze do przedszkola, nie majac jeszcze krostek (no ale juz zaraza)
a co innego jak ma juz krostki a mama je nadal z premedytacja puszcza, bo sie dobrze czuje


o to PREMEDYTACJE w twoim zachowaniu nam chodzi, tylko o to



moja Zuzia tez sie dobrze czula przy ospie, a krostek miala moze 20
ale do przedszkola ani na dwor nie chodzila, zeby nie zarazac

ale Sylwia napisała, że trzymała Olę w domu przez tydzień. Ospa niby standardowo trwa 9 dni - u słabego człeka dłużej a u silnego mniej. Możliwe że po tym tygodniu Ola już nie miała ospy

ms. Mez z katarem sie zgadzam.
natomiast z goraczkami cudownie znikającymi już nie.
Gaba też tak miewa.. gorączka w nocy, rano zdrowa jak ryba
a wieczorem powtĂłrka z rozrywki. Wirus.
Na wszelki wypadek po nocnej gorączce zostawiam GAbę na obserwację w domu. Po 1 - 2 dniach będę wiedziałą czy coś sie wykluje czy nie.
Gdybym wysłała :
a. zarazałaby inne dzieci
b. sama by sie mogła doprawić

nie chodzi o to, Ĺźeby histeryzowac za kazdym razem gdy dziecko kichnie.
Chodzi o zdrowy rozsądek.

Sylwia, masz szczęscie, że Twoje dzieci tak łagodnie przechodza choroby. Ale zarażać mogą..

w sumie nie o samą ospę tu chodzi, bo faktycznie córka mogła b. łagodnie przechodzić (chociaz ja bym nie pusciła do przedszkola z obawy, że osłabiona chorobą zaraz coś innego podłapie)
Tylko o dość egoistyczne podejscie Sylwi. Zresztą nielogiczne

Ospa nie ma ściśle określonego czasu trwania - jak ja rozumiem kończy się, kiedy zasychają ostatnie krostki, wtedy przestaje się zarażać. Weronika trzeci wysyp (na szczęście słaby) miała w 8 dniu choroby. Zasychały przez 4 dni - w najlepszym razie 12 dzień był tym kiedy bezpiecznie mogła kontaktować się ze z tymi, którzy zachorować nie chcą.

A Ola rzeczywiście mogła nie mieć już ospy - jeżeli "wysyp" był jeden (a nawet dwa), ale już wszystko było zaschnięte - to nie zarażała.


W całym problemie "intere" dorosłych, którzy przez niefrasobliwość mogą się zarazić, wydaje mi się większy, abstrahując od potencjalnej ciąży, która jest oczywista.
Ja zachorowałan na ospę ciut wcześniej niż Weronika, choć miałam pół roku wcześniej półpaśca - znaczy kiedyś musiałam mieć ospę (pewnie poronną). Ospę przeszłam banalnie, ale potem (od razu) pojawił się najpierw problem z mięśniami, a potem ze stawami. Siedziałam sobie w domu z chorym dzieckiem, a nie miałam siły jej podnieść, a trzeba było myć, smarować, karmić...a w tym dalszym etapie, miałam problem utrzymać łyżkę albo zrobić i napić się herbaty, bo miałam problem utrzymać kubek w ręku..Czyli problem nie tylko, żeby samej coś zjeść, ale przygotować coś do jedzenia dla dziecka. Jasne, mój problem i moja sprawa, ale w sytuacji kiedy ktoś świadomie naraża innych, to już nie jest fajnie

Wiesz co Sylwia jak przeczytałam twoje posty to mna potrząsnęło zagotowałam się .
Jesteś w błędzie jeśli uwazasz się za super mamuśke,zastanów się co ty wygadujesz Moje dziecko idzie w tym roku do przedszkola i nie chciałabym spotakac na swojej drodze taką mamę,która chciałaby aby taka mama miała decydowac czy moje dziecko ma zachorowac czy nie [/url]

Nie wiem czy do Sylwii dotrze, że ospa jest zakaźna do momentu zaschnięcia ostatniej krosty (niektórzy dodają plus dwa dni), a nie do momentu pojawienia sie dobrego samopoczucia.
Katar to pryszcz, znakomita większość ludzi da sobie z nim radę, nawet ciężarne, ale ospa...
Gratuluję znakomitego poczucia i bimbania sobie na innych.

Jestem w szoku sama zmagam się z tym problemem w przedszkolu mojego synka.Dzięki takiemu podejściu niektórych rodziców Kacper od wtorku jest chory.Trudno się dziwić skoro matki posyłają swe dzieci do przedszkola po uprzednim podaniu panadolu Parę razy usłyszałam że powinnam się przyzwyczaić bo tak to już jest w przedszkolach.Ale ja się nie przyzwyczaję.Jestem juz po rozmowie z dyrektorką placówki i mam nadzieję że da ona jakiś wymierny efekt.A do wszystkich rodziców z takim lightowym podejściem do życia mam pytanie jak śmiecie drwić ze zdrowia własnych i cudzych dzieci.WSTYD!!!!!!!!!!!!!

Mamcia ja na początku też się oburzałam a reakcja rodziców była zerowa. Doszło nawet do tego, że dzieci przynosiły ze sobą do przedszkola podpisane imieniem i nazwiskiem siateczki - pełne lekarstw, również antybiotyków.
Tego było już za wiele. Zmieniłam przedszkole bo przecież to panie przedszkolanki pozwalały na taki proceder.
W nowym przedszkolu problem również zaistniał, ale nie urósł do takich rozmiarów jak w poprzednim. Nie było siateczek z lekami a jak dziecko wyglądało na chore to panie dzwoniły aby je odebrać.
W przypadku ospy czy innych chorób zakaźnych panie zachowywały maximum ostrożności i dla mnie to dowód na ich profesjonalizm.
Mamy, które miały zapędy żeby wysyłać dzieci z ospą do przedszkola były trochę rozczarowane...
Brak słów.
Wniosek taki, że dużo zależy od zwyczajów panujących w przedszkolu.