CYTAT
Zespół napięcia przedmiesiączkowego
Lekarze nie są zgodni, czy zespół napięcia przedmiesiączkowego należy traktować jako proces patologiczny, czy jedynie jako nasilenie fizjologicznych zmian w organizmie kobiety podczas prawidłowego cyklu miesiączkowego. Dzisiaj jest to już uznana jednostka chorobowa.
Aż 70% kobiet cierpi na mniej lub bardziej nasilony zespół napięcia przedmiesiączkowego. W skrajnych przypadkach uniemożliwia on normalne funkcjonowanie. Na dolegliwość tę mogą cierpieć wszystkie kobiety, niezależnie od wieku, pochodzenia i rodzaju wykonywanej pracy.
Przyczyny występowania zespołu nie są do końca znane. Specjaliści sądzą, że dolegliwości spowodowane są nieprawidłową reakcją układu nerwowego na prawidłowe zmiany hormonalne w organizmie kobiety. Duży wpływ mają również czynniki psychiczne.
Objawy ZNP pojawiają się kilkanaście lub kilka dni przed miesiączką. Są to nie tylko dolegliwości fizyczne, ale także psychiczne i emocjonalne. Wszystkie objawy zanikają w trakcie lub po miesiączce. Są więc ściśle powiązane z cyklem miesięcznym kobiety. Nie jest prawdą, że ZNP spowodowany jest zaburzeniami ginekologicznymi.
Podstawą rozpoznania zespołu napięcia przedmiesiączkowego jest:
stwierdzenie wyraźnego, powtarzającego występowania dolegliwości w fazie przedmiesiączkowej
podobny obraz dolegliwości w każdym cyklu
brak innych ewentualnych przyczyn dolegliwości.
Lista najczęściej występujących objawów jest bardzo długa. Mogą one występować pojedynczo lub razem, w różnym nasileniu i różnych połączeniach.
Lekarze przypisują ważna rolę w powstawaniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego nadmiernej produkcji estrogenów i towarzyszącemu mu niedoborowi progestagenów w drugiej fazie cyklu.
Estrogeny pobudzają m.in. wydzielanie substancji odpowiedzialnych za zatrzymywanie wody w organizmie. Ich nadmiar prowadzi do powstawania obrzęków w organizmie.
Obrzęki jelit objawiają się wzdęciem, uczuciem pełności, rozpierania brzucha, biegunkami lub zaparciami. Zwiększa się również objętość gazów jelitowych.
Uczucie ciężaru w podbrzuszu oraz bóle w okolicy krzyża są następstwem zatrzymania płynów w macicy i zastoju żylnego w miednicy mniejszej.
Innymi typowymi objawami jest napięcie i bolesność piersi oraz nadwrażliwość brodawek sutkowych.
Mogą pojawić się również problemy ortopedyczne – pojawia się ból i obrzęk stawów. Opuchnięte mogą być ręce i nogi oraz tkanka podskórna. Pojawiają się zmiany skórne takie jak świąd i wykwity, trądzik, pokrzywka.
Obrzęk komórek ośrodkowego układu nerwowego prowadzi do zawrotów i bólów głowy, niekiedy bardzo silnych, nudności, omdleń. Pacjentki mają uczucie napięcia psychicznego, lęku, cierpią na depresję i bezsenność. Niekiedy występuje ospałość, drażliwość, zmienność nastroju, agresja, napady paniki i lękliwość.
Często pojawia się wzmożony apetyt, szczególnie na słodycze i określone potrawy, gorzej tolerowany jest alkohol.
Pacjentki mają również problemy z układem moczowym. Może wystąpić skąpe oddawanie moczu , zapalenie cewki moczowej i/lub pęcherza moczowego, zatrzymanie moczu lub mimowolne jego oddawanie.
Problemy mogą się pojawić również w układzie sercowo-naczyniowym, takie jak kołatanie serca, częstoskurcz napadowy, skurcze dodatkowe serca.
Ponadto może dojść do zapalenia zatok, bólów gardła, chrypki. Wyraźna jest skłonność do uczuleń i infekcji. Wiele przewlekłych chorób może ulec zaostrzeniu – zjawisko to określa się fazą nasilenia przedmiesiączkowego cukrzycy, astmy czy chorób dermatologicznych.
Nasilenie choroby jest w każdym przypadku inne i waha się do niewielkiego dyskomfortu do ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie najprostszych czynności.
Masowe badania nie wykazały związku przyczynowo-skutkowego zespołu napięcia przedmiesiączkowego z zaburzeniami hormonalnymi, niedoborami witamin czy mikroelementów, z innymi schorzeniami, w tym ginekologicznymi, czy jakimikolwiek innymi stanami organizmu kobiety.
Stwierdzono jedynie w okresie przedmiesiączkowym obniżenie poziomu serotoniny oraz beta-endorfin w mózgu. Substancje te odpowiadają obniżanie odczuwania bólu.
Wiele kobiet traktuje zespół napięcia przedmiesiączkowego jako „dopust Boży”, coś, z czym po prostu trzeba nauczyć się żyć. Najbardziej dotkliwe bywają dla kobiet objawy psychiczne, które jednak można uznać za cechy osobowości.
Jednak nie należy bagatelizować dolegliwości! Każda kobieta, która zauważy u siebie wymienione objawy w dużym nasileniu, powinna udać się do lekarza, chociażby po to, aby wykluczyć inne schorzenia.
Przyczyny podobnych dolegliwości mogą być różne – mogą to być choroby wewnętrzne, neurologiczne czy ginekologiczne. Jak już bowiem pisaliśmy, w zespole napięcia przedmiesiączkowego badanie ginekologiczne nie wykazuje żadnych zmian patologicznych w narządzie rodnym. Dlatego trzeba wykluczyć obecność torbieli, mięśniaków, stanów zapalnych przydatków, endometriozę itp., a także choroby tarczycy i schorzenia na tle psychogennym.
Leczenie napięcia przedmiesiączkowego jest trudne. Ulgę może przynieść przede wszystkim zrozumienie, co się dzieje w organizmie kobiety i akceptacja zachodzących zmian fizjologicznych. Również akceptacja i zrozumienie ze strony najbliższych.
Należy unikać nadmiernego wysiłku fizycznego i umysłowego, stresujących i konfliktowych sytuacji.
Pomagają regularnie ćwiczenia fizyczne, szczególnie w okresie przedmiesiączkowym, stosowanie odpowiedniej diety – spożywanie kilku mniej obfitych posiłków z ograniczeniem tłuszczów zwierzęcych, unikanie picia kawy i mocnej herbaty.
Zmęczenie i rozdrażnienie można likwidować słuchając ulubionej muzyki, dzięki inhalacjom z olejków eterycznych (mięta pieprzowa, rozmaryn, lawenda) czy biorąc ciepłą kąpiel z dodatkiem soli morskiej.
Aby ograniczyć zatrzymanie płynu w organizmie należy przyjmować mniej płynów, ograniczyć spożywanie soli i cukrów. Można uzupełniać swoją dietę w preparaty zawierające witaminy A, z grupy B (przede wszystkim B6), D, E, C oraz magnez, wapń i mangan.
Jeżeli domowe sposoby nie łagodzą dolegliwości lekarz może przepisać środki farmakologiczne. Często są stosowane środki hormonalne. Chorym podaje się na kilka dni przed spodziewaną miesiączką progestageny w postaci czopków doodbytniczych, dopochwowych lub środków doustnych. Rozwiązaniem mogą być dobrze dobranne doustne środki antykoncepcyjne.
Dolegliwości psychiczne pomagają usunąć środki uspokajające, relaksujące i przeciwlękowe, a w skrajnych przypadkach także antydepresyjne.
Coraz częściej sięga się po niekonwencjonalne techniki, takie jak akupunktura i akupresura
Lekarze nie są zgodni, czy zespół napięcia przedmiesiączkowego należy traktować jako proces patologiczny, czy jedynie jako nasilenie fizjologicznych zmian w organizmie kobiety podczas prawidłowego cyklu miesiączkowego. Dzisiaj jest to już uznana jednostka chorobowa.
Aż 70% kobiet cierpi na mniej lub bardziej nasilony zespół napięcia przedmiesiączkowego. W skrajnych przypadkach uniemożliwia on normalne funkcjonowanie. Na dolegliwość tę mogą cierpieć wszystkie kobiety, niezależnie od wieku, pochodzenia i rodzaju wykonywanej pracy.
Przyczyny występowania zespołu nie są do końca znane. Specjaliści sądzą, że dolegliwości spowodowane są nieprawidłową reakcją układu nerwowego na prawidłowe zmiany hormonalne w organizmie kobiety. Duży wpływ mają również czynniki psychiczne.
Objawy ZNP pojawiają się kilkanaście lub kilka dni przed miesiączką. Są to nie tylko dolegliwości fizyczne, ale także psychiczne i emocjonalne. Wszystkie objawy zanikają w trakcie lub po miesiączce. Są więc ściśle powiązane z cyklem miesięcznym kobiety. Nie jest prawdą, że ZNP spowodowany jest zaburzeniami ginekologicznymi.
Podstawą rozpoznania zespołu napięcia przedmiesiączkowego jest:
stwierdzenie wyraźnego, powtarzającego występowania dolegliwości w fazie przedmiesiączkowej
podobny obraz dolegliwości w każdym cyklu
brak innych ewentualnych przyczyn dolegliwości.
Lista najczęściej występujących objawów jest bardzo długa. Mogą one występować pojedynczo lub razem, w różnym nasileniu i różnych połączeniach.
Lekarze przypisują ważna rolę w powstawaniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego nadmiernej produkcji estrogenów i towarzyszącemu mu niedoborowi progestagenów w drugiej fazie cyklu.
Estrogeny pobudzają m.in. wydzielanie substancji odpowiedzialnych za zatrzymywanie wody w organizmie. Ich nadmiar prowadzi do powstawania obrzęków w organizmie.
Obrzęki jelit objawiają się wzdęciem, uczuciem pełności, rozpierania brzucha, biegunkami lub zaparciami. Zwiększa się również objętość gazów jelitowych.
Uczucie ciężaru w podbrzuszu oraz bóle w okolicy krzyża są następstwem zatrzymania płynów w macicy i zastoju żylnego w miednicy mniejszej.
Innymi typowymi objawami jest napięcie i bolesność piersi oraz nadwrażliwość brodawek sutkowych.
Mogą pojawić się również problemy ortopedyczne – pojawia się ból i obrzęk stawów. Opuchnięte mogą być ręce i nogi oraz tkanka podskórna. Pojawiają się zmiany skórne takie jak świąd i wykwity, trądzik, pokrzywka.
Obrzęk komórek ośrodkowego układu nerwowego prowadzi do zawrotów i bólów głowy, niekiedy bardzo silnych, nudności, omdleń. Pacjentki mają uczucie napięcia psychicznego, lęku, cierpią na depresję i bezsenność. Niekiedy występuje ospałość, drażliwość, zmienność nastroju, agresja, napady paniki i lękliwość.
Często pojawia się wzmożony apetyt, szczególnie na słodycze i określone potrawy, gorzej tolerowany jest alkohol.
Pacjentki mają również problemy z układem moczowym. Może wystąpić skąpe oddawanie moczu , zapalenie cewki moczowej i/lub pęcherza moczowego, zatrzymanie moczu lub mimowolne jego oddawanie.
Problemy mogą się pojawić również w układzie sercowo-naczyniowym, takie jak kołatanie serca, częstoskurcz napadowy, skurcze dodatkowe serca.
Ponadto może dojść do zapalenia zatok, bólów gardła, chrypki. Wyraźna jest skłonność do uczuleń i infekcji. Wiele przewlekłych chorób może ulec zaostrzeniu – zjawisko to określa się fazą nasilenia przedmiesiączkowego cukrzycy, astmy czy chorób dermatologicznych.
Nasilenie choroby jest w każdym przypadku inne i waha się do niewielkiego dyskomfortu do ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie najprostszych czynności.
Masowe badania nie wykazały związku przyczynowo-skutkowego zespołu napięcia przedmiesiączkowego z zaburzeniami hormonalnymi, niedoborami witamin czy mikroelementów, z innymi schorzeniami, w tym ginekologicznymi, czy jakimikolwiek innymi stanami organizmu kobiety.
Stwierdzono jedynie w okresie przedmiesiączkowym obniżenie poziomu serotoniny oraz beta-endorfin w mózgu. Substancje te odpowiadają obniżanie odczuwania bólu.
Wiele kobiet traktuje zespół napięcia przedmiesiączkowego jako „dopust Boży”, coś, z czym po prostu trzeba nauczyć się żyć. Najbardziej dotkliwe bywają dla kobiet objawy psychiczne, które jednak można uznać za cechy osobowości.
Jednak nie należy bagatelizować dolegliwości! Każda kobieta, która zauważy u siebie wymienione objawy w dużym nasileniu, powinna udać się do lekarza, chociażby po to, aby wykluczyć inne schorzenia.
Przyczyny podobnych dolegliwości mogą być różne – mogą to być choroby wewnętrzne, neurologiczne czy ginekologiczne. Jak już bowiem pisaliśmy, w zespole napięcia przedmiesiączkowego badanie ginekologiczne nie wykazuje żadnych zmian patologicznych w narządzie rodnym. Dlatego trzeba wykluczyć obecność torbieli, mięśniaków, stanów zapalnych przydatków, endometriozę itp., a także choroby tarczycy i schorzenia na tle psychogennym.
Leczenie napięcia przedmiesiączkowego jest trudne. Ulgę może przynieść przede wszystkim zrozumienie, co się dzieje w organizmie kobiety i akceptacja zachodzących zmian fizjologicznych. Również akceptacja i zrozumienie ze strony najbliższych.
Należy unikać nadmiernego wysiłku fizycznego i umysłowego, stresujących i konfliktowych sytuacji.
Pomagają regularnie ćwiczenia fizyczne, szczególnie w okresie przedmiesiączkowym, stosowanie odpowiedniej diety – spożywanie kilku mniej obfitych posiłków z ograniczeniem tłuszczów zwierzęcych, unikanie picia kawy i mocnej herbaty.
Zmęczenie i rozdrażnienie można likwidować słuchając ulubionej muzyki, dzięki inhalacjom z olejków eterycznych (mięta pieprzowa, rozmaryn, lawenda) czy biorąc ciepłą kąpiel z dodatkiem soli morskiej.
Aby ograniczyć zatrzymanie płynu w organizmie należy przyjmować mniej płynów, ograniczyć spożywanie soli i cukrów. Można uzupełniać swoją dietę w preparaty zawierające witaminy A, z grupy B (przede wszystkim B6), D, E, C oraz magnez, wapń i mangan.
Jeżeli domowe sposoby nie łagodzą dolegliwości lekarz może przepisać środki farmakologiczne. Często są stosowane środki hormonalne. Chorym podaje się na kilka dni przed spodziewaną miesiączką progestageny w postaci czopków doodbytniczych, dopochwowych lub środków doustnych. Rozwiązaniem mogą być dobrze dobranne doustne środki antykoncepcyjne.
Dolegliwości psychiczne pomagają usunąć środki uspokajające, relaksujące i przeciwlękowe, a w skrajnych przypadkach także antydepresyjne.
Coraz częściej sięga się po niekonwencjonalne techniki, takie jak akupunktura i akupresura
A Wy macie cos takiego jak Zespół napięcia przedmiesiączkowego?
Ja tylko kilka dni przed -jestem trochę bardziej nerwowa i taka jakaś nijaka
Pozdrawiam
ja te objawy właśnie mam od niedzieli (20 dzień cyklu) więc mam jes ok. 10 dni przed okresem 
a zaraz potem rozpłakałam się i buczałam 3 godziny. Pom północy udało nam się dojść do porozumienia 
W zasadzie w calej drugiej polowie cyklu jestem nie do zycia, czyli przez pol zycia. 
), zero krzyków, zero tycia, zero bólu piersi i brzucha. Także polecam, ale warto kwestię przedyskutować ze swoim ginekologiem.