Specjalne książeczki dla naszych dzieci

Pomyślałam, że mogłybyśmy zrobić zestaw książeczek, które są warte polecenia dla dzieci. Nie chodzi mi jednak o książki tradycyjne, ale talkie, które zawierają dodatkowe edukacyjne elementy tj. zabaweczki, szmaciane postaci, piszczałki, przeplatanki, przyciski, muzyczki, itp. Bardzo proszę piszcie, jeśli Wasze dziecko ma taka książkę ! Byłoby super gdyby znalazł się opis takiej książki i jak ktoś może zdjęcie. Moja córka posiada kilka takich stymulujących książek i przyznam, że bardzo ją interesują, a dodatkowe elementy zachęcają do zabawy i powodują, że córka chętniej słucha treści i rozumie jej sens.

ksiażki się czyta, nie maca

Oczywiście, że książki się czyta. Nic nie pisałam o żadnym "macaniu". Tak się tylko składa, że dla małych dzieci książki często mają dodatki o których pisałam. Służą one do rozwoju nie tylko werbalnego, ale także manualnego dziecka. Ponadto zaciekawiają malucha, rozwijają jego wyobraźnię. I dzięki temu efekt jest taki: 1 książka, a stymulacja wieloraka. Pozdrawiam.

Na pierwszą książeczkę dla dziecka zdecydowanie polecam książeczkę dwustronną Tiny Love. Z jednej strony obrazki są czarno-białe, duże, wyraźne. Z drugiej (od 3 m-ca) są kolorowe. Dodatkowo są tam elementy szeleszczące. Nasza córcia i jej kuzynek bardzo lubili tą książeczkę. Rodzice muszą wykazać się fantazją, aby dziecku opowiedzieć historyjki do każdego obrazka
Książeczka ma sznureczki, więc można ją zamocować w łóżeczku w miejscu ochraniacza.

Polecam tę książeczkę:

Są to zabawne przygody autka. Książeczka ma twarde kartki. Samochodzik porusza się po wyznaczonej trasie (z każdą kartką dłuższej). Mojaj córka bardzo długo "czyta" tę książeczkę.

nie uznaję ksiązeczek z dodatkami
dobrze, zeby dziecko od początku wiedziało do czego słuzy ksiazka

a do zabaw edukacyjnych są zabawki edukacyjne..

Ja tak samo jak Marg - książka to książka i służy do czytania. Do zabawy są zabawki.

Poza tym moje doświadczenie uczy, ża najrozmatsze bajery, w ktore wyposazona jest książka, służą odwroceniu uwagi od bylejakiej treści.

Agnieszka AZJ - mogę się tylk pod Twoją wypowiedzią podpisać.

Popieram Was dziewczyny.
Karoli książki (normalne) czytałam od 3 miesiąca życia. Tak więc - niewiele rozumiała na początku, ale już słuchała . Potem, gdy już rozumiała co czytam - mogłam jej czytać godzinami dosłownie tzn. aż mi głos wysiadał . Nie potrzebowała żadnych "ulepszaczy".
Miała jedną książeczkę (dostała od kogoś) z przyciskiem - rechoczącą żabą... Nie interesowała ją za bardzo nigdy. Właściwie służyła tylko do zabawy - tzn. przycisk z książeczki... (sama treść była denna)

Drogie Mamy,
z Warszych wypowiedzi wypływa wielkie oburzenie, jakbym zbeszcześciła klasyczna książkę. O niczym takim nie pisałam. Każdy ma prawo do własnego zdania. Ja nie uważam, że książka np. o samolociku z samolocikiem jest gorsza. Wszystko jest przeznaczone dla określonej grupy. Dorosły, który dostałby taki prezent - potraktowałby go jako kpinę lub żart. Natomiast małe dziecko - całkiem inaczej odbierze taki prezent. A właśnie pisałm o takim czymś dla dzieci.

nie tyle oburzenie co przeświadczenie , że ksiązka nie musi zawierać dodatkowych bajerów , żeby być "atrakcyjna"
Warto od małego przyzwyczajać dziecko do lektury, nie do zabawy.
Do zabawy są zabawki, a ksiązki się czyta i ogląda..
od piszczenia są gumowe zabawki
od grania instrumenty
od przytulania przytulaki
itp


ps. Nie znosze gazetek z gadĹźetami..

i my cały czas piszemy o dzieciach..

A są inne ???

No właśnie. Przed chwila wróciłam z kiosku, gdzie Marta kupiła sobie (posiada własne pieniądze, odkąd zgubiła zęby ) gazetkę Scooby Doo. Na nic moje próby przekonania jej, że ta gazetka nie jest ciekawa, że są inne, ciekawsze, które przecież nie raz jej kupowałam. Gazetka poszła w kąt, najważniejszy był lupopis (lupa z długopisem) i sztuczny owad z klejącymi nogami.

Moje najstarsze dziecko miało coś takiego jak z tym autkiem, tyle, że z "jeżyczkiem". Ta książka była jedną z ulubionych. Ale książki bez ulepszaczy też były ulubione. Średnie dziecko wykończyło ww książeczkę i chyba już się tak nie zachwycało chodzącym jeżykiem. Trzeba przyznać, że wierszyk w "jeżyczku" był bardzo zgrabny i wbił mi się w pamięć. Teraz ulubione książki moich dzieci (są w wieku 5,5 i 2,5 roku) to wszelkiego rodzaju encyklopedie zwierząt i przed snem sobie życzą, żeby im czytać o trybie życia tamanduły . Tak też można...
Zgadzam się, że książki powinny być przede wszystkim do czytania, dlatego książeczki "dotykowe" to za mało. Trzeba dbać o obecność książek i jeszcze o ich czytanie. Widziałam 1,5 roczne dziecko zasypywane książkami, ale rodzice wychodzili z założenia, że jest za małe na to, żeby mu czytać. Jak ja temu dziecku czytałam, było bardzo zainteresowane warstwą tekstową książek.


Naszła mnie taka refleksja: książki przestały byc do czytania, są do macania, muzki się nie słucha, tylko ogląda. Cóż - takie czasy.

Mis
Swierszczyk

Rzeczywiście
Tylko, ze tych akurat w moich okolicznych sklepach nie ma - natomiast wszystkie te "Barbie" i inne "Księżniczki" leżą w każdym sklepie na wysokości oczu Julki

Ale ta książeczka z samochodzikiem jest naprawde bardzo fajna.
Mielismy taką swojego czasu (nadaje się tak, mniej więcej dla dwulatka), chłopcy bardzo ją lubili. Książeczka miała fajny, zabawny tekst. Nie przeszkadzało nam to w tym samym czasie czytać dziecięcej klasyki.

MAm wrażenie, że przez kilka "super specjalistycznych" wypowidzi temat został zaszczuty. Trochę to przykre. A jednak zainteresowanie idzie podziemiem bo dostaję prywatne maile w sprawie tego tematu. Może trochę delikatniej wyrażajmy swoje zdanie.

A ja mam wrażenie, że sama się nakręcasz.

Ja wyrazilam tylko swoje zdanie - IMHO dość łagodnie. Nie widzę tam ani "wielkiego oburzenia", ani tym bardziej "zaszczucia". Po prostu inne spojrzenie na temat.
Jesteśmy na forum "Co warto, czego nie warto" - ja uważąm, że nie warto, bo za cenę jednej książeczki z bajerami można kupić dwie (albo i więcej) normalne. Normalne czyli bez zabawek za to z dobrym tekstem i ładnymi ilustracjami.

Mam dwa słówka w sprawie książek okraszonych i saute. Kolejny raz wyjdę na orędowniczkę kultury masowej, ale nic to. Myślę sobie, że lepszy kontakt dziecka, a później dorosłego, z książką jakąkolwiek niż z żadną. Współczesny rynek wydawniczy faktycznie zalewa nas gadżetami. Ale w gadżetach nie ma nic złego. Źle, kiedy jest to jedyny powód, dla którego sięgamy po czasopismo, książkę, produkt jako taki. Maciek stale mnie naciąga na czasopisma dla dzieci ze względu na gadżety. Czasem ulegam, czasem nie. To zależy od czasopisma. Ale przede wszystkim zawsze czytamy zakupione czasopismo, rozmawiamy o nim i ja mu wyjaśniam, dlaczego na ostatniej stronie wydawcy umieszczają informację o tym, jaki dodatek będzie za miesiąc. I on już potrafi rezygnować. Czasami, kiedy dodatek wydaje mi się wyjątkowo beznadziejny proponuję w zamian inne czasopismo bez "bajerów". I skutek bywa różny. Albo faktycznie coś znajduje, albo odchodzi od półki bez większego żalu. Dostrzega też, że te dodatki często są kiepskiej jakości, że psują się po dwóch użyciach. No i dobrze, to też cenna lekcja. A zatem, jako była "pani od czytelnictwa" powiem: książka jest szalenie ważna w życiu dziecka i dorosłego i lepszy miałki tekst okraszony mądrą rozmową z rodzicem niż brak kontaktu z lekturą.
A na koniec tradycyjnie napiszę, (choć wiem, że wszyscy tak mówią, łącznie z redaktorkami naczelnymi kolorowych pism), że wszystko, co się ukazuje częściej niż raz na tydzień, to nie jest gazeta tylko czasopismo.

Nie żebym się czepiała, ale wydawało mi się, że jest odwrotnie

A co do meritum - ja nie lubię poprzestawania na byle czym, bo lepiej tak niż wcale. Mam o to pretensje do akcji "Cała Polska czyta dzieciom", że poprzestali na haśle "20 minut dziennie. Codziennie.", tak jakby bez znaczenie było to, co się czyta. Nie ważne - co, byle tylko odpowiednio długo.

Ojej, Agnieszko, dobrze, że mnie poprawiłaś. Ale wstyd!!! Oczywiście to przejęzyczenie. Ale i nauczka dla mnie, żeby wreszcie się przestać madrzyć, albo się mądrzyć mądrze.

Madrze się mądrzysz Jestem w stanie zaakceptować ten tok myslenia w przypadku pisemek (takie neutralne słowo ) dziecięcych, ale nie w przypadku książek. Zboczona jestem - wiem

Ale dlaczego nie? Czy człowiek musi koniecznie czytać tylko mądre, dobre, wartościowe książki? Czy istnieje przymus obracania się tylko w kręgu literatury czy szerzej kultury wysokiej? Przecież nawet tęgie umysły mają prawo i ochotę sięgnąć czasem po coś lekkiego, banalnego do bólu. Czy każdy kontakt z literaturą musi wiązać się ze zdobywaniem nowych kompetencji? A co z takimi funkcjami książek jak ludyczna czy oczyszczająca? Nie ma nic złego w obcowaniu z kulturą popularną i - co więcej - może ona przynieść radość. Nie znaczy to, że każdy musi się w tej masowej kulturze nurzać, ale za to każdy ma do tego prawo. Ważniejsze jest moim zdaniem traktowanie tego typu literatury jako jednej z wielu ofert. Wcale nie tej najważniejszej.
Jeszcze słówko na temat akcji "Cała Polska czyta dzieciom". Mądry rodzic, świadomy wartości literatury i konieczności obcowania z nią, pokieruje odpowiednio lekturą dziecka. A rodzic prosty, taki, który o książkach wie, ale nie specjalnie uznaje potrzebę czytania, a często nie za dobrze potrafi czytac (!), lepiej żeby choćby oglądał z niemowlakiem czy kilkulatkiem książki, które trąbia, piszczą i tańczą, niż nie czytał ich wcale. Są w Polsce domy, w których wcale nie ma książek. Są w Polsce ludzie, którzy w ciągu roku nie przeczytali ani jednej książki. I jest ich prawie połowa społeczeństwa.

Dlaczego ? Bo mam takie skrzywienie, mówiłam
To nie znaczy że kupuję wyłącznie ksiązki "z najwyższej półki" jeśli idzie o wartość artystyczną czy literacką. Ale te lekkie i banalne do bólu też mogą byc lepsze i gorsze - napisane lepszym lub gorszym językiem, zilustrowane ohydnie, albo przeciętnie, ale tak, ze sie na nie patrzy bez obrzydzenia.



Nie bardzo potrafię uwierzyć w to, że rodzic czytający cokolwiek, bez rzeczywistego zainteresowania, ale 20 min. dziennie wychowa małego czytelnika. Raczej wręcz przeciwnie - rodzic czytający, bo tak trzeba, przekaże dziecku, że czytanie jest obowiązkiem. Li i jedynie. Może lepiej dać temu dziecku szansę, że kiedyś samo odkryje frajdę czytania ?
Tak czy inaczej - nie zaszkodziłoby pójść o krok dalej i promować naprawdę dobre książki dla dzieci. Kiedy czytam listę na ich stronie, to mi się scyzoryk w kieszeni otwiera już przy pierwszej kategorii. 0 - 4 lat - te same książki dla roczniaka i przedszkolaka ?
https://www.calapolskaczytadzieciom.pl/nowa...lota/index.html
Poza tą listą nie zauważyłam żadnych innych działań fundacji w tej kwestii


Kończę już, bo załozycielka wątku znów będzie miała pretensje

Wczoraj widziałam taką serię książeczek z czymś w rodzaju magnesików. NA stronach ksiażki jest jakieś miejsce np. podwórko ze stodołą, budą, zagrodą, itp. Tych ston jest oczywiście kilka. CZytanie - to opowiadanie historii tworzonych samodzielnie - bohaterzy namalowani są na magnesikach - np. kotek, traktor, świanka i wiele innych. Bardzo fajna zabawa!

powtórzyć się czy się nie powtórzyć?
hmmm

najwaĹźniejszy tekst. potem ilustracja.
bajerki dopuszczalne według mnie dla najmłodszych. choć nie posiadam takowych, bo to zawsze kosztuje, a ja oszczędna jestem

mój mały ma książeczki bez bajerków. myślałam, że miłość do książek wyssie z mlekiem matki, ale niestety zainteresowanie go lekturą idzie mi ciężko... nie umie Antonio usiedzieć w miejscu nawet chwilki... może jeszcze dla niego za wcześnie...

książeczki na początku mięciutkie a potem z twardymi stronami i oczywiście KOLOROWE, treść wiadomo .....u nas na samym początku hitem była Lokomotywa a teraz zbiory najróżniejsze wierszy oraz bajki wierszem pisane, oraz serii książeczek o zwierzątkach


co do dodatków to Kulka uwielbia je i ma ukochaną książeczkę z której wyskakuje niedźwiedź. krokodyl kłapie paszczą, hipopotam może ugryźć itp.....ja jednak jestem za nimi i bardzo wątpię w to że mała potem nie będzie chciała czytać zwykłe książki przez te dodatki i bajery

jednak co by to za książeczki nie były to zawsze rodzić jest w tym wszystkim najważniejszy i to jak przekaże treść, pokaże ilustracje, wytłumaczy i wogóle czytanie stanie się dzięki temu piękną zabawą oraz czasem na okazanie miłości i czułości....nie wspominając już o pobudzaniu dziecięcej fantazji i ciekawości

Dla dziecka, które nie czyta, książka jest taką samą zabawką jak np. piłka albo klocki.
Dla mnie czytanie rocznemu dziecku tekstu książkowego, choćby najprostrzego, jest pomyłką.
W każdym razie ja tak nie robię. My sobie książeczki czytamy po swojemu tzn oglądamy obrazki, wskazujemy palcem i nazywamy wszystko: "To jest kot. To jest drzewo." Kiedy wszystko jest nazwane, można przejść do relacji i opowiadania:. "Gdzie jest kot? Tak. Tutaj. A co on robi? On wchodzi na drzewo." I tak dalej. To lepsze niż samo słuchanie.
Z tego punktu widzenia dla mnie najlepsze są takie książki, które mają dużo detalicznych obrazków. Genialna jest np. "Jaka to epoka" i "Jaki to miesiąc" z obrazkami Marcina Strzembosza. To przykład książki, którą dziecko będzie się bawiło prawie przez całe dzieciństwo. Jest genialna!
Także te książki z magnesami są super. U mnie się sprawdziły na 100%. Aż do całkowitego podarcia magnesowych przyklejanek.
Szukaniu odpowiednich książek poświęcam masę czasu i z przykrością stwierdzam, że większość nadaje się prosto na makulaturę. Ot, żeby daleko nie szukać przykładu, babcia wczora przyniosła takie coś: "Kasia nałożyła pastę na szczoteczkę i kolistymi ruchami dokładnie czyści zęby". (Encyklopedia wiedzy przedszkolaka)
Aha, teraz stare forumowe sielawy zeżrą mnie tak jak sklepową, ale ja się raczej tym nie przejmę. Jestem zadowolona z mojej metody "czytania" książeczek, bo widzę jakie rezultaty przynosi i tylko to mnie cieszy.

P.S. Szkoda, że po raz kolejny ciekawy wątek poległ. No cóż, tak już jest...

sklepowa, to ja napiszę na temat

polecam książeczki z serii Bear in the big blue house gdzie można wysunąć różne elementy (to tak dla starszych obywateli), liczyć przedmioty po odkryciu okienka lub przesunięciu elementu itd

kolejny wymysł to książeczki z puzzlami - jak dla mnie r e w e l a c j a - tekst po jednej stronie a po drugiej puzzle. Mamy serię bajek Grimmow i Andersena w ten sposób wydane. Literki dość duże dla początkujących czytaczy a puzzle dobre dla małej łapki, wszystko dość twarde by przetrwać "burzę"

Pierwsze książeczki były gumiaste, wydawały jakieś dzwięki i co najważniejsze nie topiły się w wannie. Mało polecane do pływania z oliwką lub innym nawilżaczem dodawanym do wody

Polecić mogę dla maluszków też książeczki z serii poznajemy świat - można pogłaskać pieskowe futerko (albo inny materiał) lub dotknąć folii w której odbija się mały buziaczek. Dla małego odkrywcy coś naprawdę przydatnego.

Książka to też pomoc edukacyjna i zabawka. To nie tylko światynia powagi Szczególnie dla kogoś kto ma 6 miesięcy ))

i dodam jeszcze że mój 4latek czyta. Książek nie niszczy. Raczej układa na półeczce równiutko

Trylinko podaj mi proszę jakieś tytuły lub autora, wydawcę książeczek z magnesami to będzie wielka niespodzianka

A proszę cię bardzo!
My mamy dwie:
1. Królewna śnieżka z wyd. WILGA - na magnesach są kawałki obrazków do odszukania w całości\
2. Dzikie zwierzęta z wyd. fK Firma Księgarska i inne w tej serii - na magnesach są zwierzaki a na obrazkach tła + tekst. Zabawa polega na tworzeniu własnych obrazków poprzez przyklejanie w różnych miejscach.