zatoka/przetoka włosowa

to od początku...

...trzy lata temu miałam operację wycięcia tej zatoki włosowej z okolic odbytu (tzn jest ona umiejscowiona pomiędzy pośladkami ale wyżej niż odbyt - sorki za opis) wtedy miałam nacięcie długości około 5 cm i głębokość około 7 cm, było wycięte do kości bardzo dużo czasu potrzebowałam na dojście do siebie no ale jakoś się udało...

...i w sobotę odnowiła mi sie ta zatoka...tzn, pękła...byłam w spitalu na chirurgi i okazało się, że konieczna jest druga operacja aby to jeszcze raz wyczyścić...podobno za pierwszym razem prawie nigdy sie nie udaje...

...mój chirurg jest na urlopie do końca września więc jestem zarejestrowana na 4 i wtedy wszystko ustalimy...

no i moje pytanie: jak byłam w sobotę w szpitalu, lekarz oczyścił mi rane i założył sączek...ale ten lekarz był tak nie przyjemny, że nic mi nie wyjaśnił...i nie mam pojęcia czy mogę z tym sączkiem chodzić do tego 4 września???? Nie chcę wydzwaniać do mojego lekarza bo jest w górach z rodziną...

wiecie coś na ten temat???

a może miała, któraś z Was taką doilegliwość???

pomóżcie!!!proszę!!!

Witam tez przeszedlem taka operacje 2 dni temu,i musze chodzic na codzienne wymienianie opatrunkow tzw. metoda Ziarninowana gojenie rany od srodka poprzez wymienianie opatrunkow.


Torbiel włosowa (cystis pilonidalis) jest chorobą występującą głównie u osób młodych (0,7% populacji), trzy razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. W przeszłości powszechnie stosowano leczenie zachowawcze, ponieważ wycięcie tego rodzaju torbieli wiązało się z dużą częstością nawrotów.

Etiologia i patogeneza

Krzyżowo-guziczna torbiel włosowa jest chorobą nabytą. Dochodzi do niej w wyniku powiększenia się i zakażenia mieszków włosowych w okolicy krzyżowo-guzicznej. Czynniki sprzyjające chorobie to nadmierna potliwość, niska higiena osobista i powtarzające się urazy. Dolegliwości związane z chorobą zwykle ustępują samoistnie około 40. rż.
Torbiel włosowa moĹźe objawiać się jako ostry ropień lub jako prosta, złoĹźona albo nawracająca torbiel włosowa, dlatego sposĂłb leczenia naleĹźy dostosować do stopnia zaawansowania choroby. Najczęstszym objawem jest bolesny, chełboczący guz zlokalizowany w okolicy krzyĹźowo-guzicznej, moĹźe się jednak zdarzyć, Ĺźe jedyną oznaką choroby będzie zapalenie tkanki podskĂłrnej (cellulitis). W przypadku przewlekłego przebiegu choroby stwierdza się zwykle leżące pośrodkowo pierwotne ujścia lub zagłębienia w bruĹşdzie międzypośladkowej około 5 cm powyĹźej odbytu. Pierwotny kanał torbieli o długości 2–5 cm leĹźy w linii pośrodkowej i wyścielony jest nabłonkiem płaskim. Z kanałem tym moĹźe się łączyć jama ropnia lub dodatkowe kanały, a z zagłębień mogą wystawać włosy niemające kontaktu ze skĂłrą. WtĂłrne otwory widoczne są jako uniesienia tkanki ziarninowej, z ktĂłrych sączy się treść surowiczo-ropna. Większość kanałów biegnie w kierunku dogłowowym, zdarza się jednak, Ĺźe niektĂłre z nich przebiegają w kierunku odbytu i są trudne do zróşnicowania z przetokami odbytu lub zapaleniem gruczołów potowych. Dokładne badanie fizykalne pozwala zawsze na stwierdzenie jednego lub kilku zagłębień w linii pośrodkowej, często trudnych do zauwaĹźenia z powodu towarzyszącego obrzęku. W diagnostyce róşnicowej naleĹźy uwzględnić czyraka, ziarninę kiłową lub gruĹşliczą, promienicę oraz zapalenie kości i szpiku z czynnymi przetokami.
Ropień powstały na podłożu zatoki włosowej zawiera florę mieszaną z przewagą beztlenowców, głównie z gatunku Bacteroides oraz ziarniaków beztlenowych. Podawanie antybiotyków w okresie okołooperacyjnym nie jest jednak wskazane (z wyjątkiem szczególnych przypadków, np. u chorych na cukrzycę lub inne choroby upośledzające odporność organizmu).

Leczenie

Sposób leczenia zależy od stanu miejscowego, stanu ogólnego chorego, obecności chorób towarzyszących, preferencji chorego oraz umiejętności i możliwości lekarza.

Ropnie lokalizują się zwykle bocznie i dogłowowo w stosunku do zakaĹźonej zatoki włosowej, a ich nacięcie i drenaĹź moĹźna wykonać w warunkach ambulatoryjnych, w znieczuleniu miejscowym. Nacięcie wykonuje się poza linią pośrodkową (rany w szczelinie międzypośladkowej goją się powoli i Ĺşle), włosy znajdujące się w jamie ropnia naleĹźy usunąć, a jamę dokładnie wyłyĹźeczkować i wypłukać. Po zabiegu naleĹźy codziennie myć ranę, a otaczające włosy golić co 2 tygodnie przez co najmniej 3 miesiące po zagojeniu się rany. Postępowanie takie umoĹźliwia wyleczenie zatoki włosowej w 60–76% przypadkĂłw.Dobre wyniki daje leczenie zachowawcze za pomocą ozonoterapii, ktĂłra utrudnia rozwĂłj bakterii beztlenowych, zwykle znajdujących dobre warunki rozwoju w szczelinie międzypośladkowej. NiektĂłrzy autorzy z powodzeniem stosują krioterapię, usuwając przy uĹźyciu odpowiedniego krioaplikatora zawartość torbieli włosowej.Leczenie przewlekłej nawracającej torbieli włosowej obejmuje wiele moĹźliwości: oszczędne wycięcie, wstrzyknięcie fenolu, nacięcie i marsupializację lub rozległe miejscowe wycięcie.

Wycięcie oszczędne
Oszczędne wycięcie pośrodkowo położonych zagłębień polega na usunięciu zmian i dokładnym oczyszczeniu jamy z włosów i martwiczych tkanek przy użyciu cienkiej szczoteczki. Współczynnik wyleczeń uzyskiwanych po zastosowaniu tej metody wynosi 85%, a jako jej zalety wymienia się małe rozmiary rany, możliwość wykonania zabiegu w warunkach ambulatoryjnych, brak konieczności częstych zmian opatrunku oraz szybkie gojenie się rany (zwykle w ciągu 3 tygodni). Ten sposób postępowania jest leczeniem z wyboru w przypadku przewlekłych niepowikłanych torbieli oraz niektórych nawrotowych torbieli zatok włosowych.

Wstrzyknięcie fenolu
Jamę ropnia drenuje się techniką opisaną poprzednio (naleĹźy teĹź bardzo dokładnie ogolić okolicę zatoki), po czym do światła kanału wstrzykuje się 1–2 ml 80% fenolu. W razie konieczności iniekcje naleĹźy powtarzać co 4–6 tygodni. SkĂłrę w okolicy torbieli naleĹźy bardzo starannie chronić przed działaniem fenolu. Większość chorych wymaga jednodniowej hospitalizacji z powodu silnego miejscowego odczynu zapalnego. Całkowite zagojenie rany występuje po 1–2 miesiącach, a odsetek wyleczeń uzyskiwanych tą metodą wynosi około 70%.

Nacięcie i marsupializacja
Metoda ta polega na otwarciu kanału w linii środkowej i usunięciu za pomocą łyżeczki martwiczych tkanek. Tkanki włóknistej kanałów nie wycina się, lecz zszywa z brzegami rany, która staje się przez to mniejsza i płytsza niż po rozległym wycięciu (zewnętrzna marsupializacja). Zabieg można wykonać w warunkach ambulatoryjnych. Gojenie trwa zwykle 6 tygodni, epizody nawrotów są rzadkie (ok. 8% w ciągu długiego okresu obserwacji).

Rozległe wycięcie miejscowe
Rozległe wycięcie miejscowe polega na usunięciu w bloku wszystkich kanałów wraz z marginesem prawidłowej tkanki (wynoszącym ok. 5 mm). Cięcie sięga w głąb aż do powięzi krzyżowo-guzicznej. W kierunku bocznym nie należy przekraczać powięzi pośladkowej. Pierwotne zamknięcie rany sprzyja jej gojeniu, jednak metoda obarczona jest dużą częstością nawrotów, sięgającą 40%. Pozostawienie otwartej rany w celu wygojenia przez ziarninowanie zmniejsza częstość nawrotów. Uważa się jednak, że technika ta nie ma przewagi nad marsupializacją i należy unikać jej stosowania.
Zmieniony ( Wtorek, 01. Kwiecień 2008 23:03 )

Tutaj mozna troche poczytac o tej chorobie i jak postępowac mam nadzieje ze to Pomogło Pozdrawiam.

Jesli masz opatrunek, to trzeba go wymieniac codziennie w warunkach szpitalnych.Bo ja musze wymieniac codziennie taki opatrunek