Glucophage xr 500mg

jak w temacie
net przekopałam,nic nie znalazłam
jest chyba na stronie dla lekarzy
ale ja lekarzem nie jestem
potrzebuję ulotki dla babci -dostała lek "reklamowy" od lekarza,a tam ulotki niet

wal co Ci potrzebne ulotke znam na pamieć , prawie rok go łykałam a jak nie to sprawdze ci w indeksie leków
cyd

Cyd,a ulotkę mogłabyś zeskanować?
wydrukowałabym i dała babci

wiesz co będzie kłopot, tzn będzie do poniedziałku, jestem" wyjechana" i ulotke będę miała w niedziele a skaner w poniedziałek
chwilowo mogę wkleić Ci info ze stron dostepnych dla lekarzy
cyd

jesteś wielka,dzięki

uprasza sie o cierpliwosć do jutra w sprawie skanowania
cyd

póki co wkleję opis dla substancji:

metformin
antidiabeticum
A10BA
Działanie: Doustny lek hipoglikemizujący, pochodna biguanidu. Poprawia tolerancję glukozy w cukrzycy typu 2 poprzez zmniejszanie wytwarzania glukozy w wątrobie, zwiększanie wrażliwości tkanek na insulinę (zwiększa obwodowy wychwyt i tkankowe zużycie glukozy) i hamowanie wchłaniania glukozy i innych heksoz. Nie powoduje hipoglikemii (zarówno u osób chorych na cukrzycę, jak i zdrowych) ani hiperinsulinemii. Insulinemia na czczo i wydzielanie insuliny w ciągu dnia mogą ulec zmniejszeniu. Wykazuje też niewielki korzystny wpływ na stężenie lipidów w surowicy, zmniejszając stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego, LDL i VLDL. Niekiedy występuje też zmniejszenie masy ciała. Metformina może być stosowana u chorych na cukrzycę typu 2, u których występuje przynajmniej resztkowe wydzielanie insuliny i jest szczególnie korzystna u chorych na cukrzycę ze współistniejącą otyłością. Dostępność biologiczna leku wynosi 40-60%. Posiłek zmniejsza i opóźnia jego wchłanianie. W niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza. Stan stacjonarny osiągany jest po 24-48 h leczenia. Nie jest metabolizowana w wątrobie i w niezmienionej postaci jest wydalana przez nerki, głównie przez kanaliki nerkowe, 90% w ciągu 24 h (t1/2 wynosi 6,2 h dla surowicy i 17,6 h dla pełnej krwi). Niewydolność nerek zmniejsza wydalanie metforminy proporcjonalnie do klirensu kreatyniny. Nie prowadzono badań nad wpływem niewydolności wątroby na t1/2 leku. U osób w wieku podeszłym wydalanie leku jest wolniejsze.

Wskazania: Niepowikłana cukrzyca typu 2, szczególnie u osób otyłych, łącznie z dietą cukrzycową zawierającą nie mniej niż 1000 kcal/d. Metformina może być stosowana w monoterapii (u chorych o niewielkim niedoborze insuliny), jak również w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika, akarbozą lub insuliną. Opisywano korzystne jej działanie w hiperlipidemii (ze zwiększonym stężeniem triglicerydów) i zespole wielotorbielowatych jajników.

Przeciwwskazania: Bezwzględne: choroby nerek, niewydolność nerek; stany, będące potencjalnym zagrożeniem dla czynności nerek, ciężkie zakażenia, badania z użyciem środków cieniujących zawierających jod (nie podawać leku 48 h przed badaniem i po nim), nadwrażliwość na lek, ostra lub przewlekła kwasica metaboliczna, stan przedśpiączkowy, śpiączka cukrzycowa hipermolarna i ketonowa, choroby wątroby, świeży zawał serca, niewydolność serca, niewydolność oddechowa, stany niedotlenienia i nasilonego katabolizmu, powikłania cukrzycy, ciężkie zakażenia, zabieg operacyjny, nadużywanie alkoholu. Względne: stosowanie łącznie z lekami kationowymi (wydalanymi przez kanaliki nerkowe), każda poważniejsza choroba, zwłaszcza o nieznanej przyczynie, podeszły wiek, dzieci. Przed rozpoczęciem leczenia i po 4 tyg. od jego rozpoczęcia należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy; badanie powtarzać 1-2 razy w roku, o ile w międzyczasie nie wystąpią dodatkowe objawy związane z niewydolnością nerek.

Interakcje: Leki kationowe (amiloryd, digoksyna, morfina, prokainamid, chinidyna, ranitydyna, triamteren, trimetoprim, wankomycyna) mogą współzawodniczyć z metforminą o ten sam system transportu w kanalikach nerkowych, upośledzając wzajemnie swoje wydalanie. Cymetydyna zwiększa stężenie metforminy we krwi. Diuretyki, steroidy, pochodne fenotiazyny, hormony tarczycy, estrogeny, doustne środki antykoncepcyjne, fenytoina, kwas nikotynowy, sympatykomimetyki, antagoniści wapnia i izoniazyd mogą mieć działanie przeciwstawne do metforminy, tj. hiperglikemizujące. Nifedypina zwiększa wchłanianie metforminy. Stosowanie równolegle z pochodnymi sulfonylomocznika nasila działanie hipoglikemizujące. Tiazydowe leki moczopędne, kortykosteroidy, pochodne fenotiazyny, hormony tarczycy, estrogeny, doustne środki antykoncepcyjne, fenytoina, kwas nikotynowy, sympatykomimetyki, leki blokujące kanał wapniowy, izoniazyd w skojarzeniu z metforminą mogą zmieniać reakcję pacjenta na lek; podczas ich stosowania należy obserwować reakcję pacjenta na leczenie oraz częściej kontrolować stężenie glukozy we krwi.

Działanie niepożądane: Kwasica mleczanowa jest rzadkim, ale poważnym powikłaniem metabolicznym, które może wystąpić na skutek kumulacji metforminy, zwiększonego wytwarzania mleczanu lub gorszego jego zużytkowania; często kończy się zgonem, szczególnie u osób w podeszłym wieku (czynnikami sprzyjającymi rozwojowi tego powikłania są istotne zaburzenia perfuzji tkankowej, odwodnienie, niedotlenienie, zaburzenie czynności wątroby, w której odbywa się eliminacja mleczanów); u 30% leczonych występuje, najczęściej przejściowo: biegunka, nudności, wymioty, wzdęcia, bóle brzucha, brak apetytu, metaliczny posmak w ustach; często skuteczne jest przejściowe zmniejszenie dawki lub przyjmowanie leku w trakcie posiłku; w przypadku przedłużającej się biegunki lub wymiotów lek należy odstawić z uwagi na zagrożenie odwodnieniem; pomimo zmniejszonego wchłaniania wit. B12 i kwasu foliowego niedokrwistość megaloblastyczna występuje rzadko. W leczeniu skojarzonym z insuliną lub pochodną sulfonylomocznika może wystąpić hipoglikemia. W razie przedawkowania stosuje się hemodializę.

Ciąża i laktacja: Kategoria B. W ciąży i okresie karmienia piersią leczeniem cukrzycy z wyboru jest insulinoterapia.

Dawkowanie: Lek powinien być stosowany łącznie z dietą cukrzycową. Początkowa dawka powinna być mała, zwykle 0,85-1 g/d. Lek należy podawać w dawkach podzielonych wraz z porannym i wieczornym posiłkiem. Efekt działania leku osiąga się zwykle w dawce >=1,5 g/d. Dawkę leku można zwiększać o 500 mg/tydz. Dobowa dawka maksymalna wynosi 3 g. W przypadku stosowania większych dawek zaleca się podawanie leku w 3 dawkach podzielonych.

Uwagi: Nie jest wskazany w cukrzycy typu 1 oraz w przypadku nieskuteczności pochodnych sulfonylomocznika. 500 mg chlorowodorku metforminy odpowiada 390 mg metforminy.

Preparaty
metformin

Nie wiem, czy Ci jeszcze potrzebne, ale wklejam link do Charakterystyki Produktu Leczniczego Glucophage. To jest taka ulotka dla lekarza.
https://www.urpl.gov.pl/rejestr_ch/Glucophage_500_tabl_powl.pdf

o jesuuuuuu
zapomniałam, ze miałam Ci wysłać zeskanowaną ulotkę, tzn nie zapomniałam, tylko po jej przeczytaniu stwierdziłam ze na niej to samo właściwie co Ci wysłałam, tylko zapomniałam napisac, ze to chyba w takim razie bez sensu ci wysyłac ulotkę
cyd

spooooko
wydrukowałam to co Ty mi dałaś i to co podała Roberta i to chyba wystarczająco ten temat wyczerpuje