jak sie dowiedziałam że jestem w ciąży to też płakałam zrobiłam rano test i co widzę dwa paski. Tak sie popłakałam ze szczęścia czekałam 5 lat na ten dzień i cieszyłam się nim dokładnie 8 tygodni.
Wypadł ze mnie mój dzwoneczek tak po prostu, to było okropne. Nie wiedziałam jak powiedzieć o tym mężowi był u mnie w szpitalu to była niedziela wszystko było ok.
Wieczorem wstałam aby umyć zęby i wypadł. Nie wiem czy to moja wina czy nie ale czuje sie okropnie. To na co czekaliśmy tyle lat po prostu odeszło nie mam nawet zdjecia USG musiało zostać w aktach szpitala.Dziś szukałam forum i wpisałam w googlach " forum poronienie" i pierwsza pozycja jaka wyskoczyła to gdzie i jak można dokonać bezpiecznej aborcji. Nie wiem nie wiem jak ci ludzie tak mogą.
Rozsypałam sie trzymałam sie bez łzy przez miesiąc i dwa dni i pękłam, nie moge sie pozbierac. Czekam na czerwiec wtedy podobno znów możemy próbować. Ale to bedzie drugie dziecko nie pierwsze pierwsze odeszło i nigdy nie dowiem sie czy to on czy ona. To jest po prostu mój dzwoneczek!
nie przeszłam przez coś takiego, więc nie wiem co czujesz.. mogę sobie jedynie wyobrażać.. ale smucę się z Tobą..
i ja chciałam żeby w naszym mieszkaniu przestało być tak pusto. Ale niestety nadal jest.Co do lekarzy i szpitala to niestety trafiłam na weekend a wiadomo że wtedy nasi kochani lekarze nic nie robią. Lekarz był koszmarny nie był ani trochę delikatny przy pierwszym badaniu USG dopochwowego powiedział że jest tu coś na kształt pęcherzyka nie wie czy coś z tego bedzie ale mnie położy na oddział.Pielęgniarki za to były naprawdę kochane . Pocieszały mnie co chwila któraś przychodziła i pytała jak sie czuję i mówiły ze wszystko bedzie dobrze.