co jest krytyką, co opluwaniem, co ksenofobia, a co patriotyzmem

[post usunięty]

Rosa, po pierwsze - przepraszam. Przepraszam, bo jestem totalnie rozstrzelona zarówno w pracy, jak i w domu. Nie usprawiedliwia mnie to w żaden sposób, niemniej nie pozwala na taką jakość tej dyskusji, jaką chciałabym nadać moim wypowiedziom. Nie mam czasu w tej chwili kompletnie na pisanie, jeszcze bardziej nie mam czasu na szukanie wypowiedzi i podpieranie się argumentami, które mają swoje odzwierciedlenie w podanych przeze mnie źródłach.

Ponieważ jednak skierowałaś swoją wypowiedź bezpośrednio do mnie, postaram się odpowiedzieć na tyle, na ile jest to tylko w tej chwili możliwe. Po pierwsze... Podanie Jaskierni jako środka porównawczego dla działania Geremka jest oczywistym argumentem, który MUSI działać na korzyść tego drugiego. A to z tej prostej przyczyny, że znalezienie gorszej politycznej szumowiny, niż Jaskiernia jest wyczynem samym w sobie. Na tle kogoś takiego każdy wypadłby dobrze. W ogóle jest mi ciężko dyskutować w oparciu o porównanie do lewicowej polityki, ponieważ ona NIGDY nie była obiektem mojego poparcia. Tym bardziej reprezentujący ją politycy.

Tybet jest teraz chwytliwym tematem. I oczywiście w tym miejscu wytrącasz mi z ręki wszelkie możliwe argumenty, ponieważ posługujesz się symboliką walki, z którą nie zgodzić mogą się wyłącznie ludzie pozbawieni wrażliwości.

Naprawdę ciężko jest mi w tej chwili udowadniać i podlinkować argumenty, natomiast ja właśnie w taki sposób odbierałam Geremka. Być może się mylę, to dopuszczam zawsze. Niemniej jednak otwarta krytyka Polski, polskiego Rządu, czy polskiego Prezydenta (wybranego jednak w WOLNYCH wyborach) na forum międzynarodowym ubodła mnie solennie i z całej siły. Podobnie jak kilka innych wypowiedzi i zachowań Geremka. W jego postaci wciąż odczuwałam takie przekonanie, że bycie Europejczykiem jest czymś znacznie bardziej wartościowym, niż bycie Polakiem...

Co zaś tyczy się nacjonalizmu (znowu temat rzeka). Rosa, czym innym jest duma z oscypka i włoskiej pizzy, a czym innym reprezentowanie własnego państwa poza jego granicami i zachowanie względem innych Narodów. I doskonale wiesz - jak sądzę, a przynajmniej mam nadzieję - że nie chodzi mi o skrajny nacjonalizm. Razi mnie także daleko posuniety nacjonalizm, którego uosobieniem w moich oczach jest bardzo wielu Niemców naprzykład. Zarówno tych, którzy tworzą - pożal się Boże - reklamy na Euro, jak i tych, którzy przyjeżdżąją do Polski na wakacjie (nie wszyscy oczywiście, ale z wieloma takimi Niemcami się spotkałam). Chodzi mi o nacjonalizm, który każe zachowywać zarówno poczucie przynależności do czegoś, co nazywa się ojczyzną i rodakami. Objawia się to tym, że jednak nie jedzie się za granicę, zwłaszcza w randze polityka i byłego ministra spraw zagranicznych i jawnie nie krytykuje się, choćby wyboru własnych rodaków. Nie wiem, czy rozumiesz, co mam na myśli. Wiem, że piszę szbyko i po łebkach, ale jest to jedyny rodzaj dyskusji, na który w tym momencie mogę sobie pozwolić. Ciężko jest mi to wytłumaczyć, bo granica być może jest dość trudna do wychwycenia. Nie widziałam jednak nigdy polityka, który pojechałby na arenę międzynarodową załamywać ręce nad głupotą własnych pobratymców oraz nimi rządzących. No... poza przypadkiem Geremka.

Być może Rosa ja jednak piję z naparstka, bo tak, jak nie potrafię patrzeć na prezydenturę Kwaśniewskiego i doceniać jego umiejętności choćby z tego powodu, że kilkakrotnie jako prezydent zachował się w moich oczach w sposób SKANDALICZNY i dla mnie nie do przyjęcia. W związku z tym, choćby znał setki języków i był wytrawnym politykiem, w moich oczach jako prezydent jest skreślony. Podobnie sprawa ma się w przypadku Geremka. Mógł zrobić wiele dobrych rzeczy (i nie przeczę, że zrobił), niemniej jest kilka rzeczy, które rzutują w moich oczach na jego postać w taki sposób, że nie potrafię nadal nazwać go wielkim patriotą i wielkim Polakiem. Co nie znaczy, że mam zamiar kalać jego imię, pluć na cokolwiek, rzucać po czymkolwiek błotem, co zarzucała mi - nadal nie wiem na jakiej podstawie - Guciowa.

Nigdy nie pogodzę się z polityką, w której interesy partyjne przesłaniają poczucie dobra wspólnego, a pieniądze i przywileje decydują o zachowaniach politycznych. Uczestniczę w życiu politycznym kraju od lat, ale do tej pory nie mógłbym pomyśleć, że w obozie postsolidarnościowym może się pojawić z taką jasnością grzęźnięcie w działaniu bez etycznych odniesień.

więcej zdjęć Los sprawił, że często jestem z dala od kraju, mam więc pewien dystans, który pozwala mi powiedzieć, że Polska traci dziś w oczach świata to, co miała najlepszego - kapitał moralny. Wraca obraz Polski anarchicznej, źle rządzonej, która nie może być wiarygodnym partnerem. To budzi gorycz. Jestem bezbronny wobec pytań kolegów z Parlamentu Europejskiego i europejskich polityków, którzy zgodnie pytają: czy zostało cokolwiek z polskiej "Solidarności"? Bo musimy zdawać sobie sprawę, że weszliśmy do Unii Europejskiej i do NATO także dlatego, że mieliśmy ów historyczny kapitał. Ten rok niespełnionych obietnic to przesłanie dla opinii międzynarodowej, że tego kapitału już nie posiadamy. Polska staje się dziś egzotycznym przykładem destabilizacji i braku busoli moralnej.

Guciowa, wiemy, wiemy. Wklejałaś już ten tekst, po czym zamykałaś wątek...

[uĹźytkownik x], ale jakie znaczenie ma ze postawa Geremka zestawiona jest z ta Jaskierni? Przeciez nie chodzi o to kto, a co i dlaczego robi . Czy ja sie myle?

Acha... to Cię jeszcze zapytam... co wyniknęło z takiegoż podejścia prof. Geremka do sprawy Tybetu? Co zrobił, jako wielki działacz parlamentu europejskiego w sprawie stosunków Unii z Chinami? Nic... Unia jak handlowała ze "zbrodniarzami" na wielką skalę, tak handluje. My wypadliśmy z rynku, inni się wzbogacili. Zaiste, chwalebne...

O to chodzi eve, że ukazując Geremka na tle Jaskierni Rosa zastosowała metodę, która NIE mogła nie odnieść sukcesu. Czytaj - na tle Jaskierni KAŻDY wypadłby dobrze i w odniesieniu do TAKIEJ argumentacji trudno się nie zgodzić...

Roso, nie wiem, czy w załozeniu to ma być wątek polemikowy [użytkownik x]-Rosa Jeżeli tak, to przepraszam za wtręt...

Dla mnie to wszystko powyżej jest dyskusją o polskości i jej rozumieniu. Twoja Roso, jakość polskości jawnie nie przystaje do modelu polskości, który przez sporą część naszego społeczeństwa jest wybierany. Twoja polskość obejmuje inne sfery, posługuje się innymi założeniami. Polska polskość niestety przez wieki oparta była na założeniu 'my, wspaniali wśród narodów świata' i na dumie mimo wszystko, nawet wtedy, kiedy nam sie to ani trochę nie opłacało.

Ja za ładnie nie piszę, więc pozwolę sobie zacytować:
"U nas z Polską na ustach wchodzi się nawet do wychodka, chodzi na dziwki, pożycza pieniądze i nie oddaje pieniędzy, kradnie, pije wódkę i przyjmuje z jednej strony sowieckie, a z drugiej strony amerykańskie napiwki. Ale jesteśmy wolną Polską, proszę Pani..." (A. Bobkowski, Korespondencja z A. Mieczysławską).

To i ja się posłużę cytatem, który całkiem mi tutaj pasuje:

"... może on i jest głupi ale swój rozum ma, a jak kto ma swój rozum to po mojemu glupi nie jest. glupie są te, co maja cudzy ..."
"z rozumem jest jak z butami. Masz swoje - wszędzie zajdziesz. A cudze... za duże to z nóg spadają, małe uwierają, piją, stopy sobie poobcierasz i stoisz jak ta ****."

[użytkownik x]. Znowu rzucasz negatywami, podpartymi jedynie Twoją nurką histerii. A o przemówieniu Geremka na PE, w czasie którego zgłosił inicjatywę utworzenia okrągłego stołu z Chinami słyszałaś? Poszedł po bandzie, bo przemówienie było po francusku, a nie po polsku Jak chwilkę się zastanowisz, to dojdziesz do wniosku, że z takimi wnioskami nie wyskakuje się solo pod wpływem chwili. On działał dużo wcześniej w kuluarach. Bo tak rozgrywa się prawdziwa i poważna polityka.

Zacznij podpierać swoje twierdzenia faktami. Mam wrażenie, że zaraz wyskoczysz, że facet był wredny, bo rudy i do tego Żyd. Neurotyczne bingo

To Ty powiedziałeś plombiusz, w moich wypowiedziach niczego takiego nie znajdziesz. Uparcie nie mam ochoty z Tobą rozmawiać, ponieważ ton, w jakim prowadzisz rozmowę KOMPLETNIE mi nie odpowiada. Ja znowu mam wrażenie, że za chwilkę znowu wyjedziesz mi z gumkami od majtek w stylu "malutka, się nie podniecaj, bo mnie ta dyskusja dynda". Rosa ma cierpliwość do Twojego toku myślowego, ja nie mam. Nie mam także ochoty, żebyś sobie poprawiał przy mojej pomocy nastrój, tudzież ironicznie rechotał nad tym, jak to się "unoszę przy postach". Dziękuję za uwagę.

I tym oto sposobem ponownie wykazałaś, czym dla Ciebie jest dyskusja. Możesz mówić cokolwiek bez jakiegokolwiek podparcia i musi nam to wystarczyć. Chyba przeceniasz nieco siłę swojego autorytetu. Choć w mniej emocjonujących Cię tematach fajnie się z Tobą rozmawia.

[użytkownik x] wkleiłam oryginalny cytat Profesora, abyś mi pokazała gdzie Profesor rzucał w Polaków błotem?

Twoja wypowiedż " Dla mnie Geremek nie był Polakiem przez duże "po". Ba, on sam podkreślał stale, że jest EUROPEJCZYKIEM. Zmilczę, choćby z powodu tego błota. I bynajmniej jego działalność była zupełnie czym innym, niż działalność Wałęsy, a zarzuty kierowane przeciw niemu zupełnie inne, niż te kierowane przeciw Wałęsie. Nie mam zamiaru go opluwać, czy szkalować, obrażać, czy cokolwiek innego. Ja po prostu nie uważam go za wielką, pozytywną postać polskiej sceny politycznej. Uważam, że zrobił dla Polski sporo złego, a za kilka opinii wyrażonych na temat Polski i Polaków mam głęboki, utarty na stałę w sobie żal. Acha, nie piszę w celu rozpoczęcia zagorzałej dyskusji, bo obiecałam sobie solennie, że w kwestiach politycznych na forum dyskutować NIE będę. Chciałam jedynie zaznaczyć, że nie wszyscy czują (ja naprzykład nie czuję), że "Geremek wielkim Polakiem był". "

Guciowa, pisząc "Zmilczę, choćby z powodu tego błota" miałam na myśli "nie odezwę się, żeby nie było potem, że rzucam błotem".

A co do Twojego cytatu, nie Guciowa. W tym cytacie nie rzucał.

Plombiusz, starałam się - na ile to możliwe - pokazać, co leżało u podstaw mojego rozumowania. Jeśli ten tok jest Ci obcy i go nie akceptujesz - ok. Przyjmuję. I gumka mi bynajmniej nie pęka...

Wracam do pracy.

Nie [użytkownik x]. Nie pokazałaś, co leży u podstaw. Pokazałaś tylko, jakie masz przekonania. Ich przyczyn nie przedstawiłaś. A taka rozmowa bez "podparcia" się argumentami może mieć dwie przyczyny:
1. Nie wiesz, o czym mówisz i poproszona o wykładnię szukasz odskoczni w postaci błędnej pisowni.
2. Wiesz, o czym mówisz, ale masz gdzieś rozmówców i powinno im wystarczyć uchylenia rąbka w postaci przedstawienia Twojego widzimisię.

Przyczyna nr 1 wskazuje na prosty do naprawienia błąd: poszukaj lub się poddaj Przyczyna nr 2 wskazuje na wiarę we własny autorytet, co akurat w tym temacie nie doprowadzi do zaspokojenia naszej ciekawości i przyznania Ci racji.

Z mojej strony padło kilka argumentów. Przemilczałaś je kompletnie. Kto tu sobie z kogo jaja robi co?

no ja tez nie naleze do fanklubu Jaskierni, ale - czy gdyby Rosa napisala po prostu co zrobil Geremek w czasie tej wizyty pomijajac milczeniem Jaskiernie - to jak bys skomentowala postepowanie Profesora?

Ja przeciwnie - dla mnie Profesor byl Kims, kto umial byc Polakiem z klasa, Europejczykiem bez kompeksow, kims kto nie boi sie mowic prawdy bo wie ze warto.

Czy moglabys konkretnie napisac - co Ciebie w postepowaniu tej postaci razilo? Ktora wypowiedz, zachowanie ?

Bo ja, przyznam Ci sie szczerze, jestem lekko zszkowana taka a nie inna reakcja na smierc wielkiego Czlowieka.
W moim otoczeniu panuje powszechna Ĺźaloba i obawa - kto bedzie nas teraz reprezentowal tak, zebysmy nie musieli sie wstydzic.

.....

A ja widziałam pogrzeb. Ładnie było... Można o Profesorze mówić cokolwiek, ale klasę, to On posiadał.

Bzdura. Jestem polityczną ignorantką, polityka mnie mierzi, nie oglądam telewizji, wiadomości w radio wysłucham CZASEM , jeszcze rzadziej czytam serwisy w necie. I nie wiem, kim jest Jaskiernia (chociaż nazwisko obiło mi sie o uszy) i nie do końca jestem pewna, jakim człowiekiem był Geremek Ale prosty opis (Rosy) prostej sytuacji jasno stawia mi pogląd na tę sprawę. I nie pisz, że postawiła byle kogo koło moralnego dna, bo siłą rzeczy dno jest najniżej i na zasadzie kontrastu wywindowała postać Geremka
Miejże [użytkownik x] szacunek sama do siebie, dobrze? (nie proszę nawet: do dyskutantów)

Kocurku, powiem krótko - choć i tak pewnie nie uwierzysz. Nadinterpretujesz....

Radia nie słuchasz, telewizji nie oglądasz, o Jaskierni gdzieś tam słyszałaś, o Geremku trochę też (ale nie dość dużo, żeby wyrobić sobie zdanie), natomiast JEDEN post Rosy, KILKA Jej zdań i... masz wyrobiony pogląd na sytuację, osoby, a także polityczne uwarunkowania... Szanuję Cię Kocurku, ale nie umiem w takich kategoriach się poruszać.

Co do całokształtu... Mam jeszcze szczątkowe ilości instynktu samozachowawczego, wobec czego wymiękam w dyskusji sto na jednego. Tym bardziej, że po pierwsze szanuję poglądy innych ludzi i czytam to, co się do mnie pisze (serio, Kocurku). Po drugie zaś ani nie miałam ambicji przekonywania kogokolwiek do swojego punktu widzenia, ani też nie mam, w przeciwieństwie do niektórych z Was, absolutnej pewności, że mam absolutną rację.

Odpowiedziałam na posta li tylko dlatego, że Rosa napisała go do mnie, w przeciwnym wypadku w tym temacie w ogóle bym się nie odezwała. Zdawałam sobie bowiem sprawę, że widzę to deko inaczej, niż większość z Was. Nie mam ochoty dyskutować w stylu "a pokaż, zacytuj, podkreśl oraz udowodnij", bo zwyczajnie nie mam na to czasu. Chęci też - to fakt. Nie wynika to z braku szacunku do dyskutanta. Po prostu taki model dyskusji mnie męczy i do niczego dobrego nie prowadzi. Kiedyś podobną dyskusję odbyłam z Rosą i plombiuszem, tyle że w kwestii Kwaśniewskiego. Oczywiście na "podkreślane argumenty" poległam, co nie zmienia faktu, że po upływie czasu tylko utwierdziłam się w swojej opinii.

Żeby zaś zaspokoić Waszą potrzebę podpierania się faktami, a także pokazać, o co "w Geremku" mi chodzi, wrzucam Wam artykuł i polecam do przeczytania na spokojnie. Tekst ten jest poparty cytatami, więc ze znalezieniem źródeł nie powinno być problemu.

Bronisław Geremek (ur. 1932) poseł PE, były minister spraw zagranicznych Polski - kim był i jest faktycznie?

Właśnie tutaj wyjaśnimy to co sam stara się ukryć.
Z oficjalnej strony moĹźemy wyczytać: Absolwent historii na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył teĹź studia podyplomowe w Ecole Pratique des Hautes Etudes na Sorbonie. W 1955 roku rozpoczął pracę naukową w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk, gdzie pracowal do roku 1985. W 1989 roku mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w trzy lata później - profesorem wizytującym w College de France. Napisał kilkanaście książek, poświęconych historii średniowiecza i przetłumaczonych łącznie na 10 językĂłw. Posiada doktoraty honoris causa 17 uczelni na świecie. W latach osiemdziesiątych jeden z czołowych doradcĂłw i ekspertĂłw “Solidarności”. Od 1989 roku poseł na Sejm. W latach 1989-97 - przewodniczący sejmowej komisji Spraw Zagranicznych. Był jednym z załoĹźycieli Unii Demokratycznej, a następnie Unii Wolności. W latach 1997-2000 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych. - haa, tyle tylko?

Pomijając propagandowy życiorys średniowiecznego profesora, my jako społeczeństwo wiemy o nim dużo więcej. Przypomnimy to, co profesor Geremek stara się nie pamiętać, to z czego nie zdaje sobie sprawy, o czym nie chce dyskutować.

Szara eminencja UD, a później UW, Bronisław Geremek, od dawna jest popierany przez bardzo wpływowe lobby krajowe i zagraniczne. Pomimo tego kilkakrotnie poniósł fatalne fiasko w wysiłkach o zdobycie upragnionych czołowych stanowisk w państwie, zwłaszcza tak wymarzonej pozycji premiera RP. Zadecydowała o tym jego ogromna arogancja i swoisty dar zrażania innych polityków.

Urodził się 6 marca 1932 r. w rodzinie Ĺźydowskiej, tragicznie zdziesiątkowanej przez zbrodnie hitlerowskie. Piotr Bączek, powołując się na tekst Dawida Warszawskiego w “Jewish Chronicle” podał, Ĺźe Geremek pochodził z rodziny łódzkich chasydow-Lewartowskich, a jego ojciec był rabinem (P. Bączek: Profesor Geremek - stary gracz, “Gazeta Polska”, 20 kwietnia 1995 r.).

Komunistyczny iluzjonista

Do PZPR Geremek wstąpił w 1950 roku, a wiec w okresie najskrajniejszego stalinizmu. Po latach tłumaczył to w telewizyjnej audycji 100 pytań (15 grudnia 1991 r.): (… Wstąpiłem do PZPR z iluzji i wystąpiłem w 1968 r., gdy te iluzje strąciłem (…). Ciekawe, jakimi iluzjami powodował się Geremek, wstępując do PZPR w 1950 roku, okresie, gdy katowano tysiące PolakĂłw i całkowicie zdeptano suwerenność Polski, poddanej rządom namiestnikĂłw kremlowskiego Wielkiego Brata?! RĂłwnie ciekawe jest to, ze Geremek musiał czekać, aĹź do 1968 roku na utracenie swych komunistycznych “iluzji”. Skrajnie groteskowo i wręcz kompromitująco dla jednego z najbardziej wpływowych politykĂłw demokratycznej III RP brzmi wyjaśnienie na temat przyczyn wstąpienia do PZPR: (… Wstąpiłem, bo uwaĹźałem, Ĺźe istnieje zespĂłl fundamentalnych wartości, ktĂłre mnie z tą partią wiążą (…). Sądziłem wtedy, ze komunizm jest młodością świata (…). (Cyt. za: Rok 1989. Bronisław Geremek opowiada. Jacek Ĺťakowski pyta, Warszawa 1990 r., s. 101-102). Komunizm - młodością świata - cóş za wspaniale wyobraĹźenia o najbardziej zbrodniczej ideologii totalitarnej!

Rozwija oĹźywioną działalność w PZPR. Zostaje sekretarzem organizacji partyjnej w Instytucie Historii PAN i członkiem Komisji Rewizyjnej Komitetu Uczelnianego. Jak przypomniał profesor Ryszard Bender w liście do red. JĂłzefy Hennelowej z “Tygodnika Powszechnego”, wystosowanym 20 lutego 1991 r.: Bronisław Geremek, będąc w partii, zanim “przejrzał”, w Uniwersytecie Warszawskim i poza nim, pisał panegiryki o PRL i komunistycznym raju, wychwalał “chorążego pokoju” JĂłzefa Wisarionowicza (… (Cyt. za: “Gazeta Wyborcza”, 7 marca 1991 r.).

Wiary w komunizm jako “młodość świata” nie obaliły w Geremku nawet takie fakty, jak krwawe zduszenie powstania robotnikĂłw poznańskich, a potem powstania narodowego na Węgrzech. Gdy Ĺťakowski zapytał Geremka czy Budapeszt 1956 r. nie obudził w nim Ĺźadnych wątpliwości, Geremek odpowiedział: (… To nie był dla mnie aĹź taki wstrząs (…). I poznański Czerwiec, i Budapeszt oglądałem w ParyĹźu, a tam wydawało się to bardzo odlegle (…). (Rok 1989, op.cit. s. 105). Przypomnijmy tu, ze w Europie Zachodniej na znak protestu przeciw brutalnemu zdławieniu powstania węgierskiego wystąpiło aĹź 250 tysięcy osĂłb z tamtejszych partii komunistycznych. Partia komunistyczna Francji straciła wĂłwczas do 20 proc. członkĂłw masy członkowskiej, ale dla Geremka wszystko to było “bardzo odlegle”! A moĹźe po prostu dobrze czul się w warunkach stworzonych przez reĹźim, szybko zyskując wielkie moĹźliwości kariery. Jako młody, świeĹźo upieczony doktor nauk historycznych został w 1962 roku dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej przy Uniwersytecie Paryskim, kierowanie ktĂłrym wymagało bardzo wysokiego stopnia zaufania partyjnego, wiązało się z ocenianiem “przydatności lub nieprzydatności” politycznej podwładnych. Pomimo faktu, Ĺźe był dyrektorem tego ośrodka przez cztery lata: 1962-1965 (por. rzeczpospolita”, 9 listopada 1991 r.) próşno szukać informacji na ten temat w starannie zafałszowanym przez Geremka jego biogramie w Kto jest kim w Polsce (Warszawa 1993, s. 178). W biogramie starannie wyeksponowane zostały za to informacje o roĹźnego typu prześladowaniach Geremka w dobie PRL, m.in. utrudnieniach w wyjazdach za granice, zatrzymaniach na 48 godzin.
Nosze świadomość żydowską

AĹź do lat 70., a ściśle do grudnia 1975 r., kiedy to Geremek podpisał bardzo umiarkowany skądinąd tzw. list siedmiu do Gierka, nie ma śladĂłw jakichkolwiek publicznych przejawĂłw opozycyjności Geremka. Pozostaje w PZPR - nawet w pierwszych miesiącach moczarowskiej kampanii pomarcowej 1968 roku i próşno szukać nazwiska Geremka na kartach 477-stronicowej książki Jerzego Eislera o wydarzeniach marcowych 1968. Nie zdobywa się wĂłwczas nawet na cień protestu, pomimo deklarowania wobec Ĺťakowskiego po zapytaniu o swoje Ĺźydowskie korzenie: (… Dla mnie, w mojej dorosłej biografii, nigdy nie był to problem, w tym sensie, ze ta sprawa wiąże się z dzieciństwem, ktĂłre zamknąłem w sobie. Nie znaczy jednak, Ĺźe tej świadomości Ĺźydowskiej w sobie nie nosze. Nosze ja, ona pojawia się wtedy, gdy wylania się kwestia antysemityzmu, gdy staje wobec szowinizmu, czy wręcz rasizmu (…). Geremek wystąpił z PZPR dopiero w sierpniu 1968 r., po napaści na Czechosłowacje.

Przybywa do stoczni

24 sierpnia 1980 r., w dziesiątym dniu strajku stoczniowcĂłw Gdańska, przybył do nich do stoczni wraz z Tadeuszem Mazowieckim i innymi “ekspertami”. Gdy odlatywali z Warszawy do Gdańska, odprowadził ich do samolotu pułkownik MSW i powiedział na poĹźegnanie: by lot państwa był w interesie tego kraju. Ten konflikt trzeba rozładować, koniecznie rozładować (cyt. za tekstem Wiesławy Kwiatkowskiej w książce “Solidarność” i opozycja antykomunistyczna w Gdańsku (1980-1989), Gdańsk 1995, s. 54). Wraz z Mazowieckim prĂłbował nakłonić stoczniowcĂłw do rezygnacji z postulatu niezaleĹźnych związkĂłw zawodowych i poprzestania na demokratyzacji CRZZ. Na szczęście stoczniowcy nie posłuchali tych rad “eksperckich”.

Od stycznia 1981 r. był przewodniczącym Rady Programowej Ośrodka Społeczno-Zawodowego “Solidarności”. Odegrał fatalna role przy opracowaniu tzw. porozumienia warszawskiego, kończącego strajk warszawski, doprowadzając do pĂłjścia na zbyt wielkie ustępstwa wobec rządu. Według Wiesławy Kwiatkowskiej (op. cit., s. 56): (… Historycy są zgodni, Ĺźe dokonano wtedy sprytnej manipulacji, ktĂłra zdezorientowała związkowcĂłw. (… Karol Modzelewski złoĹźył dymisje z funkcji rzecznika prasowego związku, gdyĹź nie moĹźe być rzecznikiem niedemokratycznie podejmowanych decyzji. Andrzej Gwiazda złoĹźył rezygnacje z funkcji wiceprzewodniczącego “Solidarności” (…). W paĹşdzierniku 1981 r. Geremek, pomimo bardzo wielkich zabiegĂłw fatalnie przegrał wybory na I ZjeĹşdzie “Solidarności”, nie wchodząc do 100-osobowej Komisji Krajowej tego związku.

Oświecony dworzanin Wałęsy

Po 13 grudnia 1981 r. był internowany do 31 grudnia 1982 r. Ponownie aresztowano go w maju 1983 r., juĹź w lipcu został jednak zwolniony na mocy amnestii. W 1985 r. został zwolniony z pracy w Instytucie Historii PAN. Właśnie wtedy jednak zaczyna się bardzo wyraĹşny wzrost jego pozycji w “Solidarności”, w sytuacji, gdy o awansie w niej nie decydowały demokratyczne wybory, lecz wzglądy Wałęsy. Umiał o nie zabiegać. Pomimo ogromnej próşności i przekonania o swej wyjątkowości, przez cale lata starał się maksymalnie pochlebiać Wałęsie, bez Ĺźenady pełniąc role entuzjastycznego dworaka. Przyznawał to nawet jeden z bardziej znanych działaczy Unii Wolności, Jan Rulewski, mĂłwiąc: (… Oświeconym dworzaninem przez lata był Geremek, ktĂłry robił wszystko, by mit Wałęsy obrastał legenda (… (por. rozmowa z J. Rulewskim w “My” T. Toranskiej, Warszawa 1994 r., s. 254).

Dogodny dla komuny

SzczegĂłlnemu wzmocnieniu ulęgła pozycja Geremka w drugiej połowie lat 80., gdy zarysowały się pierwsze moĹźliwości dogadywań między władzami, a lewicowa częścią opozycji. Geremek stawał się dla kierownictwa PZPR tym dogodniejszym partnerem ewentualnych rozmĂłw. Przy roĹźnych okazjach akcentował gotowość maksymalnego wyjścia naprzĂłd w kierunku warunkĂłw rozmĂłw, stawianych przez partie. SzczegĂłlnie daleko idąca oferta pod tym względem był wywiad Geremka w “Tygodniku Mazowsze” z 8 paĹşdziernika 1986 r., ktĂłry Jan Skorzynski ocenia jako zasygnalizowanie gotowości powaĹźnych ustępstw Ĺźe strony związku, nie wykluczając odstępstw od literalnego kształtu ugody z 1980 r. (J. Skorzynski: Ugoda i rewolucja, wyd. “Rzeczpospolitej”, Warszawa 1995, s. 24).
SzczegĂłlnie głośny stal się opublikowany w lutym 1988 r. przez Geremka wywiad w “Konfrontacjach”, w ktĂłrym wystąpił z idea paktu antykryzysowego. Miałby on ustanowić nowe stosunki miedzy władzą a społeczeństwem, doprowadzić do pluralizmu związkowego i odstąpienia od tego, co stanowiło wyjątkowość wprowadzona 13 grudnia. W zamian za to, jednoznacznie zaproponował przyjęcie za punkt wyjścia istniejącego porządku prawnego i uznanie kierowniczej roli partii komunistycznej oraz zaakceptowanie pewnego zakresu monopolu władzy PZPR. Wyjaśniając - w odpowiedzi na pytanie publicysty “Konfrontacji”, co przyznaje jako “niezbędny monopol władzy” - prof. B. Geremek odpowiedział: …Polityka zagraniczna i obronna, sprawy bezpieczeństwa kraju oraz w pewnym zakresie system przedstawicielski.

Zdaniem Jana Skorzynskiego (op.cit., s. 59-60) oferta Geremka szła najdalej ze wszystkich dotychczasowych w gotowości do ustępstw. Przy tak ustępliwym podejściu Geremka, trudno się dziwić zadowoleniu władz z faktu, Ĺźe to właśnie on stał się głównym “rozgrywającym” przy “okrągłym stole” ze strony “Solidarności”. Jak wspominał Krzysztof Wyszkowski w wywiadzie dla paryskiej “Kultury” z lipca-sierpnia 1989 r.: (… NajwaĹźniejszy był Geremek (…). Ci ludzie zmienili poglądy, ale nie zmienili metod uprawiania polityki. Te, ktĂłre stosują, są bolszewickie. Ten nastrĂłj koalicji lewicy, kiedy Geremek oświadcza, iĹź słowo “socjalizm” odzyska swĂłj blask. WspĂłlna władza i “opozycji stołowej” obawa przed zagroĹźeniem populistyczno-nacjonalistycznym, przed zdziczałym społeczeństwem, ktĂłre czyha tylko, by ten kraj rozwalić, były oburzające (…). Dość przejrzeć zdjęcia zamieszczone w wywiadzie-rzece z gen. Czeslawem Kiszczakiem, aby zobaczyć do jakiego stopnia w Magdalence dochodziło do fraternizacji biesiadnikĂłw z obu stron “okrągłego stołu”. Wtedy jednak robiono wszystko, aby te fraternizacje starannie ukryć przed szerszym społeczeństwem. Ujawnił to po latach kompan Geremka - Michnik, stwierdzając, iĹź Geremek wydal wĂłwczas instrukcje, Ĺźebyśmy dramatyzowali przekaz (z obrad magdalenkowych - J.R.N.), Ĺźeby to wszystko nie wyglądało na przesadną zgodę (Wedlug A. Michnik, J. Tischner, J. Ĺťakowski: Miedzy Panem i Plebanem, Krakow 1995 r., s. 536). Tak kamuflowano prawdę!

Wywalić prawice!

Po “okrągłym stole” następowało w przyspieszonym tempie dalsze błyskawiczne umacnianie pozycji Geremka w “Solidarności”. Korzystając z poparcia Wałęsy, wiosna 1989 roku Geremek przeforsował koncepcje, aby platformę wyborcza “Solidarności” zawęzić do środowisk lewicy laickiej i środowisk KIK-u, zdominowanych przez kato-lewice, zostawiając na uboczu roĹźne prawicowe ugrupowania polityczne.Geremek stal się osoba decydującą przy ustalaniu składu wyborczej “druĹźyny Wałęsy”. Starannie zadbać przy tym, aby poza osobami ze środowisk KOR-owskich i innych kręgĂłw lewicy laickiej oraz kato-lewicy było jak najmniej osĂłb doświadczonych politycznie, a wiec niezbyt podatnych na odgĂłrne ręczne sterowanie. Za to tym chętniej dobierano roĹźnych politycznych dyletantĂłw, aktorĂłw w stylu Andrzeja Szczepkowskiego etc.

Wystrychnięty na dudka

Po zwycięstwie wyborczym “S” w czerwcu 1989 r. Geremek został wybrany jako przewodniczący Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. Czul się u szczytu powodzenia i w tej euforii wyraĹşnie przecenił swe moĹźliwości manipulowania Wałęsą. Okazało się to jego najpowaĹźniejszym błędem. Słynny emigracyjny publicysta Gustaw Herling-Grudzinski mĂłwił, wspominając swe spotkanie z Geremkiem w Rzymie w 1989 r., iĹź liczył on (podobnie jak Michnik), Ĺźe będzie robociarza Wałęsę ciągnął za sznurki, jak marionetkę (Por. rozmowę J. Palasinskiego z G. Herlingiem-Grudzinskim, “Wprost”, 18 maja 1997 r.). W lipcu 1989 r. okazało się jednak, Ĺźe to Wałęsa wystrychnął Geremka na dudka. Cały czas sprawiał wraĹźenie, głównie w rozmowach z Michnikiem, Ĺźe chce kreować właśnie Geremka na premiera “naszego rządu” solidarnościowego. Zupełnie uśpił tym jego czujność i wprowadził w stan euforycznego nadęcia. Geremek był juĹź bezapelacyjnie pewny, ze wkrĂłtce stanie na czele rządu opartego na koalicji “Solidarności” z tzw. reformatorami z PZPR. Co więcej - jak to ujawnił w 1990 r. Jarosław Kaczyński w wywiadzie dla londyńskiego “Tygodnika Polskiego” - w lipcu 1989 r. Geremek pojechał nawet wraz z Michnikiem specjalnie do Rzymu po to, aby uzyskać od Jana Pawła II papieskie błogosławieństwo dla sojuszu z PZPR. Jak stwierdził Kaczyński: (… PapieĹź przyjął ich bardzo chłodno, na krotko, w czasie jakiejś przerwy w trakcie swoich zajęć, było wiec wiadomo, ze ich misja nie powiodła się (…). Sprawę ostatecznie pogrzebało wystąpienie Wałęsy na rzecz koalicji “Solidarności” z ZLS i SD, i zręczne przeforsowanie Tadeusza Mazowieckiego, a nie Geremka, na szefa tzw. naszego rządu.

Czując się oszukany przez Wałęsę, nie mając wyboru, tym bardziej popierał w Ăłwczesnej sytuacji rząd Mazowieckiego, gwałtownie występując przeciw wysuwanym przez skupiona wokół Kaczyńskiego części “Solidarności” idee “przyspieszenia”. Bez Ĺźenady głosił nowa swoista odmianę “propagandy sukcesu”, zapewniając np. w wywiadzie dla szczecińskiej “Jedności” z 30 sierpnia 1990 r.: (… Sądzę, iĹź Polska nadal przoduje w zmianach we wszystkich dziedzinach Ĺźycia. Przede wszystkim w sposĂłb najgłębszy i najbardziej jednoznaczny odeszła raz na zawsze od systemu komunistycznego i od starego systemu rządzenia (… (!!!).

Jakże groteskowo brzmią te zapewnienia Geremka, gdy czytamy je z dzisiejszej perspektywy i gdy pamiętamy, ze rzekomo przodująca we wszystkich dziedzinach życia Polska, jako ostatnia zdobyła się na wolne wybory, nigdy nie przeprowadziła reprywatyzacji, lustracji i dekomunizacji, skrajnie opóźniła się z prywatyzacja, reformami samorządowymi, reorganizacja ubezpieczeń, restrukturyzacja przemysłu, a zwłaszcza górnictwa, zreformowaniem bankowości. Nie mówiąc o skrajnym opóźnieniu zmian dla odsunięcia starej nomenklatury, począwszy od telewizji, po wojsko i MSW (gen. Kiszczak odszedl wszak z szefostwa MSW dopiero w lipcu 1990 r., na miesiąc przed cytowanym panegirycznym wywiadem Geremka).

Po klęsce wyborczej Mazowieckiego, Geremek umocnił się w pozycji szarej eminencji Unii Demokratycznej. Ciągle nie był jednak usatysfakcjonowany pełnionymi funkcjami - przewodnictwem klubu Unii Demokratycznej i sejmowej komisji spraw zagranicznych. Wprost zĹźerała go od wewnątrz niezaspokojona ambicja zostania premierem. Na kilka dni przed wyborami parlamentarnymi w paĹşdzierniku 1991 r. zapytany na spotkaniu w Kielcach, czy byłby gotĂłw objąć waĹźne stanowisko państwowe, np. zostać premierem lub wejść do rządu, odpowiedział: (… Tak, jestem gotĂłw, natomiast chciałbym, aby było jasne, Ĺźe nie jest to problem decyzji indywidualnej, tylko problem ugrupowania politycznego, z ktĂłrym jestem związany (… (cyt. za tekstem T. Roguskiego w “Rzeczpospolitej” z 9 listopada 1991 r.). Wałęsa postanowił wykorzystać ten geremkowski nienasycony głód premierostwa i odpowiednio podpuścił go w swoim celu. 8 listopada 1991 r. powierzył Geremkowi misje tworzenia rządu, faktycznie pragnąc poprzez straszenie Geremkiem oczyścić przedpole dla swego ulubionego, bo wielce słuĹźalczego kandydata - dotychczasowego premiera J.K. Bieleckiego.

Jarosław Kaczyński wspominał w rozmowie z Teresa Torańską: (… Geremek straszliwie chciał być premierem (… mnie go było Ĺźal. Ĺťal, Ĺźe tak bardzo chce być premierem i Ĺźal, iĹź wierzy, absolutnie irracjonalnie wierzy, ze nim zostanie. On, według mnie, wcale nie jest dobrym politykiem, bo gdyby był - nie mowie wielkim, ale tylko niezłym - to nie miał prawa tak przegrać. PrzecieĹź on miał piekielne karty w rękach w 1989 r., w 1990 r. (… Geremek przeĹźył niebywale upokorzenie kilkudniowych bezowocnych rozmĂłw z przedstawicielami roĹźnych sil politycznych, by przekonać się, jak bardzo jest nielubiany i niechciany jako potencjalny premier. Jeszcze w ponad pĂłl roku po fiasku swej misji po faryzejsku prĂłbował ukryć swe niezaspokojone ambicje, nagle twierdząc: (… Nie chciałbym wejść do rządu i zapewniając, Ĺźe odpowiada mu sytuacja, Ĺźe nawet nie był ministrem (por. wywiad z Geremkiem w “Nowej Europie” z 19-20 czerwca 1992 r.). MĂłwił to człowiek, ktĂłry jeszcze w paĹşdzierniku 1991 r. tak ochoczo akcentował chęć wejścia do rządu, a później bardzo ciężko przeĹźył krach swej misji premierowskiej. Wina za fiasko publicznie obciążył innych politykĂłw, oskarĹźając ich o wynoszenie interesu partyjnego ponad wspĂłlny interes państwa. Bo nie dali mu być premierem! (por. uwagi L. Dymarskiego: Misja, “Tygodnik Solidarność”, 22 listopada 1991 r.).

Dlaczego przegrywał?

Dla kosmopolitycznej “elitki” z “warszawki” i “krakowska” nie ma w Polsce większego polityka nad
Geremka. JuĹź w 1990 roku w skrajnie lewicowym “Po prostu” Andrzej Rosner, “raczkujący Europejczyk” (tak sam się przedstawiał, napisał prawdziwy pean na cześć Geremka, jako najlepszego kandydata do prezydentury. Dochodzą do tego niebywale rozwinięte powiązania z roĹźnymi kręgami na Zachodzie. Geremek uwaĹźany jest dziś za kluczowa w Polsce postać w kontaktach z czołowymi zagranicznymi lobby kosmopolitycznymi i globalistycznymi, począwszy od osławionego George’a Sorosa. Pełnił funkcje prezesa klubu Europa, stanowiącego integralna cześć sponsorowanej przez Sorosa Fundacji im. Stefana Batorego, jest tez szczegĂłlnie wpływowym członkiem Rady tej Fundacji. Częstokroć nagłaśniał roĹźne inicjatywy Sorosa. Niejednokrotnie występował tez na forum roĹźnych międzynarodowych instytucji globalistycznych typu załoĹźonej w 1973 roku przez Dawida Rockefellera amerykańskiej Konferencji TrĂłjstronnej (The Trilateral Commission).Fetujący Geremka “europejczycy” z kraju i z zagranicy nie mogą nijak zrozumieć, jak taki “umysł” mĂłgł przegrać w staraniach o premierostwo, ktĂłre ich zdaniem, mu się po prostu naleĹźy i juĹź. I szukają od razu “najprostszych” tłumaczeń, winę za pomijanie “wielkiego” Geremka zrzucając na polska ksenofobie i “antysemityzm”. Otwarcie popisał się taka teza Jerzy Turowicz, głosząc na lamach “Gazety Wyborczej” z 1- 2 lipca 1995 r., iĹź Geremek nie ma szans na zostanie premierem lub prezydentem z powodu jego Ĺźydowskiego pochodzenia. Amatorzy tego typu “prostych” wyjaśnień dziwnie nie zwracają uwagi na pewne osobowościowe cechy Geremka, ktĂłre sprawiają, ze ten lewicowy guru jest sam największym wrogiem swej kariery politycznej. Wiele osĂłb nie chciało się pogodzić ze skrajnie subiektywnym sposobem traktowania ludzi przez Geremka. Z tym, co kiedyś tak szczerze przyznał Kuroń w rozmowie z Kaczyńskim: (… Ty się nie dziw, Ĺźe Geremek jest często przeciwko roĹźnym przedsięwzięciom. On je ocenia w zaleĹźności od tego, czy sam w tym uczestniczy i odgrywa czołową role, czy nie. Jeśli nie odgrywa, to jest Ĺşle, jeśli odgrywa, dobre. No, kaĹźdy ma w sobie trochę tego rodzaju tendencji, ja oczywiście teĹź, ale jednak jestem w stanie powiedzieć o czymś coś dobrego, mimo Ĺźe w tym nie uczestniczę, a Geremek nie (cyt. za: J. Kaczyński: Czas na zmiany, Warszawa 1993, s. 35). Jarosław Kaczyński mĂłwił o Geremku, Ĺźe potrafił niejednokrotnie zraĹźać ludzi bez powodu, przy potwornej ambicji i niesamowitym poczuciu wyĹźszości ma przekonanie, Ĺźe inni ludzie powinni dla niego pracować, Ĺźe ta ich praca mu się naleĹźy. Zupełnie nie rozumiał, Ĺźe ludzie mają własne ambicje i własne cele.

Interesujące opinie o Geremku zebrała dziennikarka postkomunistycznej “Polityki” Janina Paradowska. Jeden z jej rozmĂłwcĂłw mĂłwił na przykład, Ĺźe Geremek: (… ma dar stwarzania konfliktĂłw. Typ arystokraty. Nie słucha ludzi, jeĹźeli z gĂłry załoĹźył, Ĺźe nie mają mu nic do powiedzenia. Moim zdaniem, jest to jego dramat i dramat wielu politykĂłw z jego obozu (…). Inny rozmĂłwca Paradowskiej, skądinąd admirator Geremka i jeden z jego bliskich współpracownikĂłw przyznawał: (… Ma jednak wady, ktĂłre współpracę z nim czynią trudną. Niesłusznie sprawia wraĹźenie, Ĺźe manipuluje. Bierze się to stad, Ĺźe w swych poczynaniach za mało uwzględnia tzw. czynnik ludzki. UwaĹźa np., Ĺźe jeĹźeli jakaś sprawa nie stanowi przesłanki do podjęcia konkretnej decyzji, nie warto o niej informować innych. Przekazuje tylko to, co niezbędne. Tym samym buduje własną pozycje, ograniczając innym dostęp do informacji (…). Sam Geremek przyznawał (Rok 1989, op.cit., s. 323), ze w czasie, gdy kierował Obywatelskim Klubem Parlamentarnym: mięliśmy ustawiczny bunt sali przeciw kierownictwu Klubu, ktĂłre podejrzewano o stronniczość. Nie widzi w tym jednak Ĺźadnej swojej winy, a tylko to, Ĺźe w Klubie była znaczna grupa powodowana ambicjami i na kaĹźdą sytuacje - nie realizująca tych ambicji - reagująca frustracja (tamĹźe, s. 319). A wiec zawsze winnymi byli inni!

Geremek kłamliwy

Jest prawdziwym mistrzem kłamstwa i dezinformacji. Gdyby był średniowiecznym władcą na pewno
przeszedłby do historii z przydomkiem “Kłamliwy”. Warto przypomnieć kilka bardzo charakterystycznych przykładĂłw zafałszowywania własnej roli przez Geremka w przeprowadzonym z nim wywiadzie-rzece Geremek opowiada. Ĺťakowski pyta. Rok 1989 (Warszawa 1990 r.). Publikacja ta mogłaby mięć z powodzeniem podtytuł: “Książka zafałszowań i przemilczeń”. PorĂłwnajmy, jak Geremek przedstawia w tym wywiadzie-rzece swoje rzekome poglądy z przeszłości (nazwijmy je Geremkowska Fikcja) i tak, jak one wyglądały w rzeczywistości.

(Prawda o Geremku)

- Geremkowska Fikcja - s. 302 wywiadu-rzeki (z okresu drugiej polowy 1989 r.): (… Z mojego punktu widzenia obumieranie Partii było scenariuszem najlepszym (…).

- Prawda o Geremku - W wywiadzie dla “Rzeczpospolitej” z 28-29 pazdziernika 1989 r. Geremek powiedział: (… Bez względu na to w jakiej sytuacji znajdzie się Partia, “Solidarność” jest zainteresowana tym, by PZPR nie zniknęła z areny politycznej (…).

- Geremkowska Fikcja. Na s. 236 wywiadu Geremek zaprzecza twierdzeniom o planach koalicyjnych rozmĂłw z PZPR: nie słyszałem, Ĺźeby ktokolwiek z moich przyjaciół rozwaĹźał taka moĹźliwość (…).

- Prawda o Geremku - W cytowanym juĹź wywiadzie dla “Rzeczpospolitej” z 28-29 paĹşdziernika 1989 r. Geremek powiedział, ze nie wyklucza w przyszłości sojuszu z reformatorskim skrzydłem PZPR. Co się zaś tyczy przyjaciół politycznych B. Geremka, to przytoczę choćby opinie Jacka Kuronia z “Polityki” (nr z 39 lipca 1989 r.): (… Nastawiając się na radykalne przemiany, stawiamy na współpracę z pro- reformatorskim skrzydłem PZPR, bez tej partii inni uczestnicy koalicji nie maja praktycznego znaczenia (…). Dodajmy, ze “Tygodnik Solidarność RolnikĂłw” z 17 września 1989 roku przytoczył znamienna wypowiedz Z. Bujaka, pupila Geremka i Michnika, na posiedzeniu KW NSZZ “Solidarność”. Bujak, wĂłwczas szef RKW Mazowsze, wystąpił z bardzo ostra krytyka decyzji Wałęsy o stworzeniu koalicji z ZSL i SD. I ujawnił, ze opozycyjna lewica była bliska zrealizowania konkurencyjnego projektu rządowej koalicji z obozem “reformatorskim” w PZPR. Warto przypomnieć rĂłwnieĹź sposĂłb, w jaki Geremek, broniąc pozycji starej PZPR-owskiej nomenklatury skomentował w wywiadzie dla “Tygodnika Kulturalnego” z 28 paĹşdziernika 1989 r. fakt piastowania ogromnej części, bo prawie miliona stanowisk kierowniczych przez ludzi z PZPR. Odpowiadając na pytanie redaktorki z “Tygodnika Kulturalnego”, czy te stanowiska maja nadal pozostac w rekach PZPR? - Geremek stwierdził: (… Czystek nie powinno być, bo jest to praktyka starego systemu, natomiast musi być stosowane kryterium kompetencji. Sądzę, Ĺźe w ramach tego miliona stanowisk ogromna cześć (podkreślenie - J.R.N.) stanowią ludzie kompetentni, ktĂłrzy potrafią działać skutecznie, a reszta - musi przestać sprawować swoje funkcje… Rzeczywiście, ogromna cześć tych ludzi działała nader skutecznie (vide katastrofa gospodarcza, w jakiej znajdowała się wĂłwczas Polska).

Mistrz mimikry

Geremek naleĹźy niewątpliwie do godnych następcĂłw wielkich faryzeuszy w historii. Wprost znakomicie wyspecjalizował się w maskowaniu poglądĂłw i mimikrze. Dobrotliwe miny, pełne kaznodziejskiego namaszczenia i “zatroskania” o rodakĂłw, glos ukrywa niemałe stężenie jadu, z jakim czai się na swych oponentĂłw. Na ogol umie bardzo dobrze ukrywać te swoje mniej nobliwe uczucia. Z rzadka tylko zawodziły go nerwy, tak jak w telewizyjnych “Interpelacjach” czy na konferencji komitetĂłw obywatelskich w styczniu 1990 r. Warto tu przypomnieć Ăłwczesny, dość niefortunny dla Geremka epizod, notabene opisany przez jego wielbiciela - Jarosława Kurskiego z “Gazety Wyborczej”: (… W bezpośrednim starciu z Kaczyńskim profesora trochę zawiodły nerwy. Przewodniczył spotkaniu, pełnił wiec funkcje porządkowe. MĂłwcom nie limitowano czasu, ale obowiązkiem profesora było kończyć przewlekające się wypowiedzi uderzeniem łyĹźeczki w szklankę. Kaczyński nie zdążył jeszcze dobrze zacząć, gdy juĹź rozległ się brzdęk. Cześć sali zareagowała śmiechem (… (J. Kurski: Wodz, Warszawa 1991, s. 50).

Działał zawsze skrajnie instrumentalnie. Najchętniej wykorzystywał jako narzędzie trzeciorzędnych politykĂłw pozbawionych jakichkolwiek szerszych własnych koncepcji. Stawali się oni tym dogodniejszymi instrumentami w grze Geremka, pomimo Ĺźe zdawał sobie dobrze sprawę z ich malej wartości czy właśnie dlatego. Przykładowo, bardzo skutecznie wykorzystywał dla swych celĂłw w parlamencie, a później w Unii Wolności, grupę gdańskich liberałów na czele z Bieleckim, Tuskiem i Lewandowskim, mimo ze w swoim czasie był autorem jednej z najzłośliwszych opinii na ich temat: (… Zwolennicy przyspieszenia zapowiedzieli radykalne przewietrzenie Warszawy, tymczasem przewietrzył się raczej Gdańsk (… (cyt. za: T. Toranska w rozmowie z J.K. Bieleckim, “My”, Warszawa 1994, s. 37).

Ukryty marksista

Występując przed szersza opinia w Polsce, Geremek po 1989 roku zawsze starannie starał się ukrywać swe przywiązanie do idei socjalistycznych i marksistowskich. Raz doszło do wręcz groteskowej sytuacji w telewizyjnych “Interpelacjach”, gdy Czesław Bielecki długi czas na próşno prĂłbował zmusić Geremka do puszczenia pary, czy jest za ustrojem socjalistycznym, czy kapitalistycznym. Profesor jak mĂłgł wymigiwał się od jasnej odpowiedzi, kluczył, mĂłwił o stosunku do demokracji parlamentarnej, władzy wykonawczej, na jakikolwiek temat, byle tylko nie trzeba było się opowiedzieć. A Bielecki dalej z uporem powtarzał to samo pytanie za kaĹźdym razem, gdy Geremek uchylał się od odpowiedzi. AĹź prowadzący audycje zmienił temat.

DuĹźo bardziej wylewny jest za to Geremek na Zachodzie, gdy moĹźe przedstawiać swoje prawdzie “ja” bez obawy zdekonspirowania się przed polska opinia publiczna. Oto np. w tekście cytowanym przez “World Press Review” w kwietniu 1994 r. (s. 51-52), Geremek zapewniał, Ĺźe upadek marksizmu, jako doktryny politycznej nie oznacza poraĹźki marksistowskiej inspiracji i twierdził: Jest paradoksem, ze analiza marksistowska zniszczyła komunizm (por. szerzej M.J. Chodakiewicz: CiemnogrĂłd? O prawicy i lewicy, Warszawa 1996 r., s. 260-261).

Dwulicowosc wobec Kościoła

Geremkowska obłuda i dwulicowość szczegĂłlnie wyraĹşnie odzwierciedlają się w jego stosunku do Kościoła katolickiego. W swoim czasie jako zaangaĹźowany marksista-leninista Geremek wchodził w skład redakcji pisma ateistĂłw i wolnomyślicieli “Argumenty”. Fakt ten, “dziwnie” przemilczany w swym biogramie dla Kto jest kim w Polsce przez Geremka, przypomniał Michnik w Miedzy Panem i Plebanem (op.cit., s. 34). Później ten sam Geremek, kiedy zaleĹźało mu na obronie i pomocy ze strony Kościoła, okazywał wobec niego bezgraniczna atencje. Jak to przyznawał największy admirator Geremka Michnik: (… Nawet mĂłj przyjaciel Bronek Geremek spędził parę lat jakby na kolanach. Nie moĹźna było wyciągnąć z niego jednego krytycznego słowa na temat czegokolwiek w polskim Kościele (… (Miedzy Panem…, op.cit., s. 492).

16 listopada 1983 r. Geremek akcentował w wywiadzie dla dziennika “La Croix”: (… MĂłwie jako historyk: jest to największa epoka Kościoła katolickiego. Jest ona mocna w pełnym tego słowa znaczeniu.

Kościół utoĹźsamia się i jest utoĹźsamiany z całym Narodem. Te ostatnie trzy lata wykazały niesłychane moĹźliwości Kościoła (…). 10 lat później ten sam Geremek, gdy juĹź nie potrzebował osłony Kościoła katolickiego, wystąpił z jego ostra krytyka w programie Arte w telewizji francuskiej (9 kwietnia 1993). Teraz nagle oskarĹźał Kościół o to, Ĺźe miesza się do polityki, gdyĹź broni Ĺźycia nienarodzonych. Zarzucał teĹź Kościołowi, Ĺźe działa szkodliwie, bo pewne kategorie ludzi wyklucza poza nawias (wyjaśnił, Ĺźe chodziło mu o Laski pod Warszawa, gdzie katolicy sprzeciwili się stworzeniu domu dla chorych na AIDS). Polemizując z tymi stwierdzeniami Geremka ks. Kiedrowski zarzucił mu, Ĺźe przemilczał fakt, Ĺźe pod opieka Kościoła znajduje się dom dla chorych na AIDS pod Warszawa, i to, Ĺźe “nie zauwaĹźył” zdjęcia, ktĂłre obiegło świat cały: PapieĹźa tulącego dziecko zaraĹźone tą choroba (por. “Glos Katolicki”, ParyĹź, 4-11 lipca 1993 r.).

Dzisiaj Geremek duĹźo chętniej krytykuje Kościół katolicki za granica, gdy jest przekonany, Ĺźe nie wywoła to reakcji przeciwko niemu i moĹźe pĂłjść bezkarnie “na całość”. I tak na przykład w wypowiedzi dla irlandzkiej dziennikarki Jacqueline Hayden, autorki książki Poles Apart, Solidarity and the New Poland Geremek stwierdził miedzy innymi: (… Sądzę, Ĺźe Kościół wpadł w triumfalizm i posuwa się za daleko w zadaniach (…). Kobiety są przeraĹźone sytuacja w kwestii aborcji. Obecnie panuje w polskich szpitalach terror w tym względzie i kobiety wędrują na Ukrainę lub do podobnych miejsc w celu aborcji (…). Być moĹźe konkordat jest błędem. Został zawarty w czasie kampanii wyborczej. Nie rozumiem dlaczego (…). Nieporozumienie w sprawie konkordatu wpłynęło na wynik wyborĂłw i to był nasz błąd (… (cyt. za: “Niedziela”, 9 czerwca 1995 r.).SzczegĂłlnie znamienna była ta geremkowska krytyka konkordatu z Kościołem na uĹźytek zagranicznej dziennikarki. W sytuacji, gdy ten sam Geremek na uĹźytek opinii publicznej w Kraju przedstawiał się jako zdecydowany zwolennik konkordatu i parokrotnie w wystąpieniach sejmowych (1 lipca 1994 r. i 16 lutego 1995 r.) krytykował większość posłów Sejmu za opóźnianie ratyfikacji konkordatu, piętnując to jako szkodliwe dla polskiej racji stanu. KtĂłre z wypowiedzi Geremka wyraĹźały jego prawdziwe intencje: za konkordatem czy przeciw niemu?

Dekomunizacja, to “totalitaryzm”

JuĹź w sejmie kontraktowym “odpowiednio” sterowany przez Geremka parlamentarny klub Unii Demokratycznej często głosował w identyczny sposob, jak postkomuniści. Polemizując z uwagami na ten temat, Geremek powiedział w telewizyjnych “Wiadomościach” z 19 lipca 1991 r., iĹź nieprawda jest jakoby Unia Demokratyczna głosowała, tak jak komuniści. Natomiast problemem Unii jest fakt, iĹź komuniści głosują tak, jak Unia (cyt. za “Tygodnikiem Solidarność” z 19 lipca 1991 r.). Prawdziwie lustrzanym odbiciem wzajemnych podobieństw były wypowiedzi Geremka i Kwaśniewskiego Ĺźarliwie piętnujące dekomunizacje na lamach czasopisma “Paragraf” z 28 sierpnia 1992 r.

Obaj byli towarzysze ostrzegali, Ĺźe uchwalenie ustaw dekomunizacyjnych spotka się z zaskarĹźeniem do Trybunału Konstytucyjnego i odpowiednich instytucji międzynarodowych. Atakując pomysł dekomunizacji, Geremek akcentował z wielka werwa: Nie dajmy się porwać nienawiści i głupocie. I ostrzegał przed kampania polowań na czarownice, gwałcącą zasady państwa prawnego. Prawdziwie z grubej rury wystrzelil w wywiadzie dla postkomunistycznej “Polityki” z 24 kwietnia 1993 r., alarmując: (… Polityka dekomunizacji, co potwierdzają takĹźe doświadczenia innych państw naszego regionu, powoduje krzywdę ludzka, rozrost fanatyzmu, irracjonalność zachowań politycznych, spirale zemsty i nienawiści, powstaje wiec sytuacja, w ktĂłrej pierwszy lepszy moĹźe sięgnąć po władzę. Pod hasłem zwalczania komunistycznej przeszłości moĹźe być zniszczone wszystko, co osiągnęliśmy w przebudowie państwa. Za monetę, o nazwie dekomunizacja, nie moĹźna kupić niczego wartościowego. Dlatego jestem przeciw takiej transakcji (…).

Wcześniej w “Gazecie Wyborczej” z 24 paĹşdziernika 1991 r. twierdził: (… Obawiam się i u nas takiego porządku dekomunizacyjnego, ktĂłry prowadziłby do porządku totalitarnego (…). I z całą dezynwoltura głosił, Ĺźe w Czechosłowacji problemy tworzy sprawa tzw. dekomunizacji. Dziś nie ulega wątpliwości, Ĺźe właśnie ustawa o dekomunizacji w Czechosłowacji ogromnie osłabiła tamtejszych postkomunistĂłw, zwłaszcza dzięki postanowieniu uniemoĹźliwiającemu kandydowanie do parlamentu i zajmowanie znaczących stanowisk przez byłych funkcjonariuszy partyjnych, od sekretarzy powiatowych wzwyĹź. Dzięki niej na wiele lat odsunięto na bok czeskich Kwaśniewskich, MillerĂłw, Oleksych. U nas ich szansa powrotu do władzy postała w duĹźej mierze dzięki wytrwałym sprzeciwom Geremka et consortes przeciw dekomunizacji.

Precz z lustracja

W parze z wrogością do dekomunizacji szła u Geremka wyraĹşna, nieukrywana niechęć do lustracji. Wszystkich zaskoczył skrajnie emocjonalna nerwowa reakcja na pierwsze publiczne podjecie tej sprawy przez prezesa PSL Romana Bartoszcze. W wystąpieniu 7 kwietnia 1990 r. Bartoszcze ostrzegł, Ĺźe niszczenie komunistycznych archiwĂłw ma na celu zatarcie dowodĂłw, kto poprzednio współpracował z bezpieka. I wtedy - jak wspominał Bartoszcze - Geremek zerwał się z miejsca, poczerwieniał na twarzy, krzyczał coś, co trudno było zrozumieć. Zupełnie nie ten zrĂłwnowaĹźony Geremek (por. P. Baczek, op.cit.). W odniesieniu do samego Geremka w kontekście lustracji Piotr Bączek przypomniał, powołując się na “Gazetę Polska” z czerwca 1993 r., Ĺźe minister Macierewicz, na kilka godzin przed przekazaniem swojej listy Konwentowi Seniorow, wykreślił z niej nazwisko Geremka.

Pakt centrolewicowy

Mijały lata, a Geremek konsekwentnie Ĺźywił nadzieje na dojście do realizacji jego cichego, ulubionego planu na powstanie “centrolewicowego paktu” miedzy Unia Demokratyczna a postkomunistycznymi “reformatorami” z SLD. Z nim, oczywiście, jako premierem tego typu rządu koalicyjnego. Jeszcze 27 marca 1993 r., na dwa miesiące przed obaleniem rządu Suchockiej w sejmowym glosowaniu i rozwiązaniem parlamentu, Geremek publicznie oświadczył, Ĺźe widzi moĹźliwości mądrego kontraktu z rozsądną częścią SLD, ktĂłra poprze reformy. PaĹşdziernikowe wybory 1993 r. kolejny raz zniweczyły nadzieje Geremka. UD uzyskała zbyt słabe wyniki w porĂłwnaniu z postkomunistami, aby moc wejść w koalicje z nimi jako naprawdę liczący się partner. Postkomuniści na otarcie łez zostawili Geremkowi jednak przewodnictwo sejmowej komisji spraw zagranicznych. Kwaśniewski zarządził w swoim klubie dyscyplinę przy głosowaniu w sprawie szefostwa komisji dla Geremka. Gdy posłowie SLD zapytali go: Czy warto umierać za Geremka, Kwaśniewski odpowiedział: Warto (por. “Gazeta Wyborcza” z 22 paĹşdziernika 1993 r.). Przepchanie Geremka w Sejmie nie było łatwe, bo PSL-owcy grozili, ze poparcie dla jego kandydatury wywoła kryzys w koalicji. Na pierwsza wieść o moĹźliwości utraty szefostwa wpływowej komisji, Geremek dosłownie “wyszedł z nerw” i zwołał konferencje prasowa, na ktĂłrej zarzucił PSL-owi zerwanie międzyklubowych ustaleń i zachłanność !

Pseudospecjalista od wszystkiego

Reklamowany w “róşowych” mediach jako niezwykły umysł, największy z geniuszy politycznych, Geremek pokazał przez 8 lat przemian, jak wiele moĹźna całkowicie spartolić. Okazało się to dla niego tym łatwiejsze, Ĺźe będąc specjalista od bardzo wąskiej specjalności - z historii średniowiecza - gorliwie pchał się na kluczowe stanowiska wymagające gruntownej znajomości przeróşnych dziedzin od prawa po politykę międzynarodową. I bez wahania podejmował szkodliwe dla Polski decyzje w najróşnorodniejszych waĹźnych sferach. SzczegĂłlnie wiele szkĂłd przyniosło sprawowane przez niego od lat kierownictwo komisji spraw zagranicznych Sejmu. Odpowiada bezpośrednio za bardzo wiele fatalnych nominacji ambasadorskich, realizowanych według specjalnego klucza preferującego roĹźnych dyletantĂłw, ale za to “KrĂłlikĂłw i Znajomych KrĂłlika”. Odpowiada za fatalne w skutkach usypianie polskiej opinii publicznej na temat rzekomego idyllicznego wręcz stanu polskiego bezpieczeństwa w sytuacji międzynarodowej. Zdumiewał wprost pewnością, z jaką oświadczał w wywiadzie dla “Wprost” z 9 stycznia 1994 r.: (… Obecnie nie sądzę, by Polska w razie zagroĹźenia zewnętrznego mogła pozostać samotna. JuĹź teraz istnieje taki układ międzynarodowy, w ktĂłrym agresja przeciwko Polsce sprawiłaby, Ĺźe sojusznicy przyszliby nam z pomocą (…). Nawet tak wyrozumiały dla “europejczykow” z udecji redaktor naczelny paryskiej “Kultury”, Jerzy Giedroyc, nie ukrywa swej bardzo negatywnej oceny roli Geremka jako przewodniczącego sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych. W wywiadzie dla “Rzeczpospolitej” Giedroyc powiedział wprost o profesorze Geremku, iĹź jego wpływ na politykę zagraniczna Polski i obsady personalne okazały się fatalny (por. Zmiana warty, czyli jak to się stało, Warszawa 1995 r., s. 82).Przypomnijmy mało chlubne dla Geremka przewodnictwo komisji konstytucyjnej Sejmu w latach 1989-1991 (nieprzypadkowo świadomie pominął wspomnienie o tym przewodnictwie w zafałszowanym biogramie w Kto jest kim w Polsce). Jako przewodniczący tej komisji, Geremek był bowiem najbardziej odpowiedzialny za skrajne opóźnienia w przygotowaniu ordynacji wyborczej i pierwszych wolnych wyborĂłw, a takĹźe w opóźnianiu przygotowania nowej demokratycznej konstytucji.
Fatalne skutki dla Polski przyniosło wykorzystanie przez Geremka swej czołowej pozycji w OKP dla przeforsowania planu Sorosa-Sachsa-Balcerowicza. Było to prawdziwie nieszczęsnym paradoksem naszej sytuacji, ze historyk średniowiecza zadecydował o przeforsowaniu w Polsce tak waĹźnego planu gospodarczego bez przedyskutowania jakiejkolwiek alternatywy. Zrobił to człowiek, ktĂłrego “pogłębiona” wiedza o gospodarce ograniczała się głównie do świetnej znajomości dochodĂłw francuskich kurtyzan w wieku XIII czy XIV.

Nie wiadomo, jak potoczą się dalsze losy Geremka, przegranego wielkiego guru lewicy. Już dziś wiadomo jednak, że przejdzie do historii jako swego rodzaju prymus w szkole politycznego załgania i hipokryzji.

Jerzy Robert NOWAK - AFERY PRAWA

[użytkownik x], powinnaś jeszcze napisać, kto to jest Jerzy Robert Nowak

pozwolę sobie cię wyręczyć - jeden z czołowych polskich antysemitów, uprawiający ów antysemityzm w dość perfidnej pseudonaukowej otoczce, niedoszły poseł LPRu, głosiciel poglądu, że w Jedwabnem Żydzi niemalże sami się wsadzili do stodoły i podpalili, żeby zrobić na złość Polakom

zatem niezmiernie bym się zdziwiła, gdyby o Geremku napisał cokolwiek innego

Powalające jak niektórym siedzi Geremek drzazgą w tyłku.
Dla mnie Arogantami są ludzie, którzy siedzą w XXI wieku w domu, żyjąc sobie komsumpyjnie, ale na temat tego Kto jest Patriotą, a Kto nie jest, mają dużo do powiedzenia .
Dla mnie lepiej jest wystąpić z partii niż całe żyje udawać, że się do tej partii nie należało,
jak to pięknie wychodzi niektórym po dziś dzień.

Ogladałam pogrzeb, było po hamerykańsku wygrała poprawność polityczna, byli wszyscy.



[użytkownik x], skoro tak dokładnie oceniłaś Patriotyzm Geremka, to teraz bardzo proszę oceń Swój Patriotyzm.
Jestem pewna, Ĺźe wypadniesz gorzej jak Geremek.

Jerzy Robert Nowak sam pracował dla Aparatu Partyjnego by obecnie piać peany nt "czystości rasy katolickiej" i mieszać z błotem każdego, kto nie jest z Ojcem Rydzykiem.A wiadomo - kto nie jest z nami, jest przeciwko nam.Biografia pana Nowaka jest nie mniej ciekawa, niż retoryka fantastyki stosowana w jego bełkotliwych "wykładach" kościelnych.

Jak dla mnie opluwanie zmarłych jest niesmaczne a już szkalowanie tak wybitnych osób nie na miejscu .
Niektórzy nie wiedzą kiedy powiedzieć pas.

[użytkownik x]. Poczytaj jeszcze. Na przykład o negocjacjach z PZPR, obumieraniu tej partii itp itd. Przeczytaj choćby wywiad z Wałęsą z początku lat osiemdziesiątych dla amerykańskiego Playboya. Z Twoich postów bije po oczach ogromny brak zrozumienia złożoności wielu sytuacji.

Poczytaj. Nie dla nas. Dla siebie.

Ale chwila... NIGDZIE w tym artykule nie było napisane ani słowa na temat tego, że Geremek był Żydem, a już tym bardziej, że była to Jego wada... Ja nie uzurpuję sobie prawa do oceny historii, ponieważ nie mam wystarczającej wiedzy, nie interesuję się nią aż tak mocno. Za to lubię oceniać sytuację przez pryzmat własnego rozumu. Artykuł oczywiście można podważyć, ale czy koniecznie używając argumentu, że "Jerzy Robert Nowak jest antysemitą?". Może jest, nie wiem. Jeśli tak, to źle. Ale czy to zmienia coś kontekście FAKTÓW, na które się powołuje? To znaczy, że należy budować sobie zdanie wyłącznie w oparciu o teorie głoszone przez "poprawnych politycznie"?

...asiu... nie uważam, żeby nie wolno było wyrazić swojego zdania, jeśli jest one sprzeczne ze zdaniem ogółu. Tą epokę CHYBA mamy już za sobą?... Ja nikogo nie szkaluję. Staram się wyrobić sobie zdanie w oparciu o coś więcej, niż telewizjia, która sprzedaje nam urobioną papkę...

[użytkownik x] - obczaj stronę tego Pana: https://www.jerzyrobertnowak.com/. Nic dodawać nie trzeba.

taaa [użytkownik x] wyrabiasz zdanie czytając antysemickie paszkwile ...ale wolno Ci a jakże...
i mała uwaga caps lock oznacza krzyk w necie, parę osób już zwracało Ci na to uwagę....

Przy okazji bezsennsownego uporu, że dla niektórych Geremek wielkim Polakiem nie był.
Naszła mnie myśl, która bzyczy mi w głowie jak natrętna mucha
ilu ludzi w Polsce?, nie trzymając się faktów tworzy swoją własną historię z pozycji
domowych, bezpiecznych kapciuszkĂłw?

Guciowa jakieś 99 % społeczeństwa.

Lepiej jest wyrabiać sobie zdanie łykając medialną papkę? Ja za nią dziękuję, nie chcę.

A co do antysemityzmu... też mnie to irytuje mocno. Tak, wiem. Zaraz będzie, że jestem antysemitką (choć nie jestem), ale trudno. Skoro już tak daleko zabrnęliśmy... Dawno zauważyłam, że często w dyskusjach politycznych, kiedy brakuje argumentów lub trudno się z nimi dyskutuje, wtedy najlepszy jest antysemityzm. I sprawa załatwiona, bo większości zamyka to buzie. Bo to najgorsze z możliwych wyzwisk. A czy słyszy się, że ktoś jest antypolski,
rosyjski, czeski, szwedzki, itd.? Nie... Takich ludzi nie ma? A jakże... są. Ale w Polsce antysemityzm to słowo klucz, które zamyka wszystkie drzwi... Jak nie ma innego argumentu, to antysemityzm jest zawsze pod ręką.

asiu, ok. Postaram się nie krzyczeć już capsem.

[użytkownik x] bredzisz. Nie czytasz sama siebie, to co zarzucasz innym jest niestety Twoim udziałem.
Zasłaniałaś się na 1 stronie, że jesteś zapracowana więc przepraszasz za jakość dyskusji
TwĂłj cytat:
"Rosa, po pierwsze - przepraszam. Przepraszam, bo jestem totalnie rozstrzelona zarówno w pracy, jak i w domu. Nie usprawiedliwia mnie to w żaden sposób, niemniej nie pozwala na taką jakość tej dyskusji, jaką chciałabym nadać moim wypowiedziom. Nie mam czasu w tej chwili kompletnie na pisanie, jeszcze bardziej nie mam czasu na szukanie wypowiedzi i podpieranie się argumentami, które mają swoje odzwierciedlenie w podanych przeze mnie źródłach."

Potem wkleiłaś cyctat antysemickiego pochlebcy ojca Rydzyka.
usprawiedliwiając sie tym, że nic w artykule nie było o tym, że Geremek był Żydem.
I że Ty nie wiesz jaka jest Historia Ty postrzegasz, to swoim rozumem i próbujesz wyrobić sobie zdanie.
TwĂłj cytat:
"Ale chwila... NIGDZIE w tym artykule nie było napisane ani słowa na temat tego, że Geremek był Żydem, a już tym bardziej, że była to Jego wada... Ja nie uzurpuję sobie prawa do oceny historii, ponieważ nie mam wystarczającej wiedzy, nie interesuję się nią aż tak mocno. Za to lubię oceniać sytuację przez pryzmat własnego rozumu. Artykuł oczywiście można podważyć, ale czy koniecznie używając argumentu, że "Jerzy Robert Nowak jest antysemitą?". Może jest, nie wiem. Jeśli tak, to źle. Ale czy to zmienia coś kontekście FAKTÓW, na które się powołuje? To znaczy, że należy budować sobie zdanie wyłącznie w oparciu o teorie głoszone przez "poprawnych politycznie"? "


Rany [użytkownik x] czy Ty W ogóle zdajesz sobie sprawę z tego, że bredzisz??? Wstd mi za Ciebie.
Bo o ile można mieć antysemickie poglądy, o ile można być
-Lewicowcem, Prawicowcem, Liberałem.
To Ty zawisłaś na oparach absurdu, który sama stworzyłaś.

[użytkownik x] cytując antysemickie brednie jako prawdę objawioną licz się z tym, że zostaniesz posądzona o antysemityzm.
Postać prof. Geremka jest mi znana nie tylko z mediów, tv zaś nie posiadam .

Ale Guciowa, co Ty mi zarzucasz właściwie? Że nie mam czasu, czy że mam czas? Możesz mi powiedzieć, o jaki absurd Ci chodzi? Owszem, należy mi się po łbie za siedzenie na forum, zamiast kończenie projektu. To jedyne, w czym masz rację.

...asiu..., gdzie w tym artykule masz brednie? Możesz wskazać mi fakty, których istnienie podważasz, wyrastając poza oskarżenie o antysemityzm? W tym wypadku bezpodstawne, bo o Żydach w owym artykule nie było ani jednego słowa!

Nie napisałam dość wyrażnie?? Przeczytaj, zawisłaś na oparach absurdu i dyndasz jak ta pani nad palmą
z reklamy zdaje się Kabaretu Mumio.

Guciowa, nie oglądam za dużo telewizji, nie wiem o jakiej palmie mówisz, więc ta metafora (trudne słowo) do mnie nie trafia.

Gdybym zaś rozumiała dalekie zawiłości Twoich wypowiedzi kierowanych personalnie do mnie, nie czułabym potrzeby zgłębiania tego tematu. Jeśli byłabyś tak łaskawa, wskaż mi proszę logikę swojego rozumowania i podstawy, na których je opierasz. Cieszę się, że rozumiesz sama siebie, ja ostatnio mam z tym najwyraźniej problem.

Rany, [użytkownik x] - cos ty za gadzinówkę tu wkleiła???
Co to za retoryka??
Wstyd normalnie czytać, a co dopiero powoływać się na takie, nazwijmy to - osobliwe źródełko..

[użytkownik x] a umiesz czytać między wierszami?
Poza tym czemu mam Ci coś wskazywać skoro sama proszona o argumenty nie potrafisz ich poprzeć przykładami?

[użytkownik x] dyndasz, dyndasz i się kołyszesz, pewnie tam u Was w W-WIE wietrzyk wieje.
Absurd, absurda, absurdem pogania w Twoich wypowiedziach.
Jak mniemam baaardzo nieprzemyślanych, no bo jak [użytkownik x] można cytować kogoś i się rzekomo zgadzać z tym, co ta osoba ma do powiedzenia na temat Geremka a nie uważać się za antysemitę?.
[użytkownik x] przecież obydwie wiemy, że choćby się krew polała to Ty się absurdu uczepisz, bo ten typ tak ma.

Podpisuję się - [użytkownik x], zero konkretów. Cytaty i wycieczki osobiste pozatematyczne.
Aż żałko patrzeć...

I skoro ktoś taki jak pan Nowak jest dla Ciebie autorytetem to ja pasuję....

No to [użytkownik x] zaraz napisze, jak mniemam - "gdzie napisałam, że p. Nowak jest dla mnie autorytetem". Jakos się to nieodmiennie kończy szermierką na cytaty z absurdów...

Ja się staram najpierw przejść przez tekst, a potem przeczytać nazwisko. Jak dało się zauważyć, nawet nie wiedziałam, kim jest pan Nowak, kiedy wklejałam tu jego arytkuł. Niemniej jednak dopuszczam słuszność jego argumentacji, bo racja nie powinna mieć nazwiska. Tak myślę. Gdybym znalazła tam teksty o tym, że Geremek był Żydem i to jego wada, nie wrzuciłabym tutaj tego tekstu...

Ale zaiste, z antysemityzmem w Polsce to jest ciekawa sprawa. W życiu nie przyszłoby mi do głowy, że mogę być antysemitką... a jednak... Jeśli antysemityzm oznacza trzeźwe patrzenie na sprawę i ogląd sytuacji w miarę ze wszystkich stron, to pewnie jestem.... Na to wychodzi...

Powinien zatem powstać wykaz opinii i artykułów, na podstawie których należy sobie kształtować światopogląd. Z "Wybiórczą" na czele, ofkors

[użytkownik x] aby poprawić Tobie samopoczucie to tak, droga [użytkownik x] bywa, że jestem obciachowa tyle tylko, że mnie póki co stać na przeprosiny, czego o Tobie powiedzieć nie można.
Tak się domagałaś abym Cię potraktowała personalnie to mówisz i masz.




Jak znajdę chwilkę to napisze dlaczego ta prawdomówność Geremka dla mnie była ważna.

[użytkownik x] nie napisałam, że jesteś antysemitka ale , że posiłkując się argumentami antysemity możesz być o antysemityzm posądzona...
WybiĂłrczej nie czytam .
No ale skoro prawda ma na imię Nowak ...
Nie no ja jednak pasuję ...

Guciowa, sęk w tym, że ja się od paru dobrych postów próbuję dowiedzieć za co miałabym Cię przepraszać...

A co do tej obciachowości... znowu nie wiem, o co Ci chodzi - chyba że się poczuwasz, bo ja nic takiego nie pisałam...

A pamiętasz może, za co przepraszałaś? Bo teraz - mam wrażenie - robisz dokładnie to samo...

[użytkownik x], czy my aby przeczytałyśmy ten sam artykuł?







Chyba, że urodzenie się w żydowskiej rodzinie, posiadania żydowskiego pochodzenia lub noszenie w sobie świadomości żydowskiej nie oznacza bycia Żydem.