Czy to jest nadpobudliwość?

Mam problem z moją czteroletnią córką.Córka nie potrafi czy też nie chce się niczym zająć.Ma problemy ze skupieniem uwagi nawet jedząc obiad czy inny posiłek to najlepiej byłoby go zjeść w biegu.Nie potrafi usiąść i jeść tylko dochodząc do stołu.Mam jeszcze jedną córkę 5 lat ale to przeciwieństwo która od początku potrafiła się sama zająć.Myślałam,że jak jednak rysuje czy maluje to druga od niej będzie uczyć się,a ona pokoloruje jeden obrazek i już jej nie chce się czy nawet malować czy wycinać.Najchętniej by biegała po mieszkaniu czy na dworze ,grała w piłkę.Każde zajęcie wymagające siedzenia czy skupienia uwagi to dla niej Rozmawialam z wychowawczynią w przedszkolu,ona problemu nie widzi bo twierdzi,że to małe dziecko.Ja już boję się co będzie w szkole.Czy powinnam iść z nią do psychologa czy może jakieś badania wykonać?

aczer czy nauczycielka w przedszkolu potwierdziła, że takie zachowania jak opisujesz powtarzają się u córki również w przedszkolu? Być może w przedszkolu córka zachowuje się inaczej, a wtedy nie ma mowy o nadpobudliwości, gdyż dzieci nadpobudliwe, zachowują się zawsze w każdej sytuacji tak samo. Myślę, że wychowawczyni zauważyłaby, gdyby z Twoją córcią coś niepokojącego by się działo i na pewno porozmawiałaby z Tobą. Ze swojego doświadczenia w pracy z dziećmi wiem, że dzieci nadpobudliwe nie zostają niezauważone i raczej nigdy nie miałam problemu z określeniem, czy dziecko ma taki problem. Często też dzieci nadruchliwe, "żywe", których wszędzie jest pełno mylnie określane są nadpobudliwymi.
A różnica jest znacząca. Zapytaj Panią w przedszkolu, jak Twoja córka zachowuje się podczas organizowanych zajęć, zabaw, posiłków- gdyby była nadpobudliwa nie potrafiłaby się skupić podczas tych czynności.
A swoich córek nie porównuj, bo każde dziecko jest inne i pewnie po spokojnej starszej królewnie trudno Ci się przyzwyczaić do tego, że druga jest bardziej ruchliwa i jeszcze na dłużej nie potrafi się skupić na jednej czynności

Witam! Na początku pragnę zaznaczyć, że każde dziecko jest inne i to, że starsza córka jest spokojniejsza od młodszej to całkiem normalne. Uważam, że powinna pani stwarzać po prostu wiele sytuacji w których młodsza córka będzie się mogła wyszaleć i wykrzyczeć. Przede wszystkim proszę jej nie zwracać uwagi na każdym kroku, że jest niegrzeczna, żeby siedziała spokojnie, żeby się nie ruszała, bo to tylko wzbudzi w niej poczucie nie kochanej i gorszej córki. Polecam również zapisać dziecko na dodatkowe zajęcia ruchowe, gdzie specjaliści będą wiedzieli jak pomóc pani córce. Również uważam tak jak pani wychowawczyni, że dziewczynka jest jeszcze mała i zwyczajnie potrzebuje się wyszaleć i z wiekiem to się może zmienić. Niedawno czytałam artykuł "Jak uczyć dziecko cierpliwości" https://www.niezapominajka-przedszkole.pl/s...ierpliwosci.pdf Polecam go pani bardzo serdecznie, mam nadzieję, że wskazówki i porady zawarte tam będą dla pani bardzo przydatne. Pozdrawiam

Witam!
Jeśli Twoja córka ma problemy z nadpobudliwością, niezbędna jest Twoja pomoc. Jednym z warunków dobrego rozwoju u dzieci nadpobudliwych jest ścisłe przestrzeganie codziennej rutyny, codziennych zajęć i kolejnych czynności. Takie dziecko ciągle jest w stanie chaosu, a zadaniem rodziców jest pomóc mu uporządkować jego świat np. dzięki stworzeniu mu planu dnia i konsekwentnym go przestrzeganiu, żeby nie zaburzać jego harmonii. To pozwoli dziecku poczuć pewną przewidywalność i uporządkowanie w jego życiu. Podczas wykonywanych czynności manualnych (malowanie, wycinanie, klejenie itp.) powinnaś zapewnić jej odpowiednie miejsce do tego, tak aby nic jej nie rozpraszało. Dziecko nadpobudliwe ruchowo, a a szczególnie jego zachowanie często przeszkadza rodzicom i może od nich usłyszeć, że jest niegrzeczne czy niedobre, co bardzo negatywnie wpływa na jego postrzeganie siebie. Ciągłe upomnienia mogą wywołać w niej wybuchy agresji czy problemy emocjonalne. Twoja córka powinna mieć zaspokojoną potrzebę ruchu, dlatego warto dać jej pewien czas w ciągu dnia by mogła się wyszaleć, a przez resztę dnia przeplatać u niej zajęcia ruchowe i takie, które ćwiczą umiejętność koncentracji i skupiania uwagi na wykonywanym zadaniu. Dobrze jest żebyście jako rodzice brali udział w tych zadaniach, wskazywali jej odpowiednie tory np. jak narysować linie czy pokolorować rysunek a także, że zawsze należy skończyć rozpoczętą pracę.
Aby córka słuchała waszych poleceń, powinniście mówić do niej spokojnie, aby nie wyczuła waszego zdenerwowania i pośpiechu, w krótkich zdaniach, poleceniach, ale bez sformułowań "nie rób tego", "tak nie wolno" tylko np. "proszę, narysuj domek". Powinniście też pamiętać o tym, żeby wieczorem skupić się z dzieckiem na czytaniu książeczek lub na zajęciach spokojnych, a ograniczyć oglądanie telewizji czy zabawy ruchowe, to pozwoli jej się wyciszyć przed snem i ułatwi jej zasypianie. Polecam Ci książkę "Problemy z zachowaniem dzieci i młodzieży" Moniki Białej, gdzie zamieszczone są szczegółowe informacje dotyczące tego problemu, na pewno znajdziesz w niej wiele interesujących Cię treści.
I przede wszystkim pamiętaj, aby nie porównywać ze sobą córek. Każde dziecko jest inne. Nie możesz mówić jej, rzeczy typu: zobacz Twoja siostra jest taka grzeczna, czemu Ty taka nie jesteś? To najgorsze co może zrobić rodzic swoim dzieciom.
Pozdrawiam