Nie wiem czy tutaj powinnam to napisać. I nie wiem czy ciężarne powinny o tym czytać. I wiem że może mi się oberwać że piszę takie rzeczy. Ale nie mogę się z tym pogodzić, nie mogę tego z siebie nie wyrzucić, nie mogę przemilczeć. Po prostu nie mogę.
Od razu mówię-relacja jest od mojej mamy i nie będę jej teraz weryfikować pod względem szczegółów.
Dowiedziałam się dziś wieczorem-ponad 2 godziny temu-że mojego kuzyna i jego żonę dotknęła najwieksza tragedia-stracili dziecko. I to po terminie porodu.
Wszystko zaczęło się w piątek-D. (zona kuzyna) była w szpitalu na Solcu bo to już termin. Usłyszała że wszystko w porządku i na kolejne ktg ma przyjechać w poniedziałek. Wiem ze w niedzielę źle się czuła-nie pojechała już na mszę w rocznicę śmierci jej teścia.W poniedziałek jadąc do szpitala poczuła ból. W szpitalu zrobili jej ktg-brak tętna dziecka. Zrobili jej cesarkę-niestety dziecko było martwe . Nic się nie dało zrobić. Lekarze podejrzewają podobno że łożysko się odkleiło i dziecko się udusiło.
Tylko skoro łożysko się odklejało bez krwotoku to znaczy że się odklejało jakiś czas-dlaczego to nie wyszło w piątek na badaniu??? Dlaczego jej nie powiedzieli że jakby żle się czuła to ma jechać do szpitala???
Dlaczego????
Możecie napisac że powina to wiedzieeć, że powinna była pojechać jak się źle czuła. Dlaczego powinna?? Skąd ma to wiedzieć??? To była jej pierwsza ciąża-nie wszystko trzeba wiedzieć?? Dlaczego lekarz jej tego nie powiedział, nie ostrzegł że po terinie jest większe zagrożenie zaburzeniami w pracy i funkcjonowaniu łożyska...
Nie mogę się z tym pogodzić...
Gdyby była to osoba obca dla mnie też by mną to wstrząsnęło, ale skoro ja znam jej męża od urodzenia to po prostu ..
Już nie mogę...Nie mogę się uspokoić...Nie mogę przestać o tym myśleć...Myślec o nich ... myśleć że powinni teraz trzymać w ramionach swoje maleństwo, że....

Nikt nie odpowie na pytanie "dlaczego"? Z reguły jest to splot wielu okoliczności. Nie pocieszę cię bo słów w takiej sytuacji brakuje.
Jeżeli ona ma dostęp do internetu i będzie miała ochotę to powiedz jej, że na edziecku jest forum "chore dziecko strata dziecka" - tam trafia wiele takich osób.
Strasznie mi przykro.

--------------------

To również mój kuzyn. Jestem bezradna, bezsilna.
Stawiam sobie siebie w takiej sytuacji, to jest silniejsze ode mnie, ja też mam dzieci, mnie się też mogło przytrafić.
Chociaż mama relacjonując mi to powiedziała, ze ja jestem przebojowa, wyszczekana, a D. to taka cicha spokojna myszka.
Dlatego dobrze moja siostra zrobila piszÄ…c o tym tutaj.
Tamtego nic już nie cofnie, ale może ocali inne życie i szcęście innej rodziny?
Dziewczyny, pamiętajcie - słuchajcie siebie. Najmniejszy niepokój, najlżejszy sygnał, że cos nie tak i nie dajecie się spławic. Jak Was chcą ze szpitala wypchnąć to mówicie, że sie źle czujecie, ze Wam słabo i nie ma sily - muszą sie Wami zająć. Wy najlepiej znacie swoje ciała, najlepiej odczytujecie sygnały od dziecka. Nie bójcie się słuchać dziecka i siebie i walczyć wszelkimi metodami. Bo jest o co.
Tamta dziewczynka była tak żywa, energiczna, wierciła sie i kopała. Wszystko było w porządku przez calą ciażę.
Trwała jednak ona o kilka godzin za dlugo...
Nie straszę. Ciaża to nie choroba. Ale uprzedzam, ostrzegam - wsluchujcie się w swoje ciała i w sygnały dawane przez dziecko. Wy wiecie najlepiej, jak jest naprawdę. Nie pozwólcie nikomu sie skrzywdzić.
Tylko taki sens widzę w tym, co sie stało - ma to pomóc ocalić inne życia. Bo inaczej... nic nie miałoby sensu.

--------------------

Przykro mi

A od siebie dodam, ze takie przypadki nie są rzadkie, niestety. Leżac w kolejnych ciązach na patologii byłam s wiadkiem kilku bezsensownych smerci dzieci jeszcze w łonach matek. Najbardziej wstrząsnęa mną historia pewnej kobiety, czterdziestolatki, która prawie dwadzieścia lat leczyła się by zajść w ciaze. W końcu się udało. na patolgie trafiła dwa dni po terminie, byla pacjentką ordynatora oddziału. Przypominam - czterdziestolatka, pierworódka. Była pod taką samą opieką jak my wszytskie lezace wówczas w szpitalu. Z raci wieku i przenoszenia miała tylko częściej robione KTG. Co dwie godziny, bbodajże. Kobieta była pełna nadziei, radosna, nie bała sie wierzac, ze jest pod doskonała opieką (de facto lekarza, dzięki któremu m.in. ja straciłam swoje pierwsze dziecko , wiele inych kobiet również). Mąz praktycznie nie wychodził ze szpitala. Do dzis pamietam jak którejs niedzieli zrobione jej zapis tanów. O 17.00. Podobno było wszytsko ok. Ale, ponieważ było to już chyba 5 dni po terminie , mąz tej kobiety zadzwonił do ordynatora proszac o przyjazd i zbadanie zony. Ten uspokoił go, ze na pewno wszytsko jest ok, że w tym wieku zdarzaja sie porody po terminie, itd, itd.Przyjechał po jakimś czasie. Zbadał pacjentke, zlecił kolejne KTG. Zapis zrobiono o 19.00. Dziewczynka juz nie zyła

Boże, nie zapomnę nigdy wzroku tych ludzi. jej, siedzacej na korytarzu w szpitalnym fotelu i jego klęczacego u jej stóp kiedy przez łzy prosili maleństwo by dało znak zycia. By powiedziało, ze jest, zyje, czeka....

Nie zapomnę. I pogodzic sie nie mogę z tą śmiercią. Bo wystarczyło tylko chciec.

--------------------

Tak mi przykro

--------------------

To straszne...


--------------------

bardzo mi przykro

niestety to nie sa rzadkie przypadki, nie chce opisywac tego co wiem ale dziewczyny maja racje....
wsluchujcie sie w siebie, zwlaszcza pod koniec ciazy, najmniejszy Wasz niepokoj i jedzcie do szpitala
lepiej wyjsc na rozhisteryzowana matke niz przyjechac godzine za pozno........



--------------------

Katiek,

strasznie mi przykro, to wielka tragedia dla całej Waszej rodziny...
Jeżeli chciałabys pogadać lub czegoś byś potrzebowała to daj znać.

[*]
[*]
[*]

--------------------

STRASZNIE MI PRZYKRO.!!!!!!


_________________________________
Mama Adrianka i Fasolki

--------------------

Przykro mi
Od siebie napiszę, że obje ciąże przenosiłam. Dobrze, że miałam lekarza, który pomimo że czułam sie świetnie kazał mi sie zgłosic w terminie porodu. Uratowało mnie to ,że nie dałam sie spławic na izbie przyjęć. Pierwszą miałam cc, ze wzgledu na zanikajace tony na KTG. Uratowali mojego synka. Ida urodziła sie 10 dni po terminie i tez miałam juz stracha, ale byłam cały czas w szpitalu i jak źle sie poczułam to robiłam raban.3 dni przed porodem trafiłam na porodówke do góry, bo źle sie poczułam i zapis nie był jednoznaczny.Tam leżałam całą noc pod zapisem. Wiem, że cieżko w takim stanie walczyc o swoje, ale trzeba.Ida urodziła sie naturalnie, poród był szybki. wszystko dobrze sie skonczyło, choc po wyjasniło sie : Ida miała klasyczny supeł na pepowinie. Dlatego wczesniej na zapisie KTG cos szwankowało.

--------------------

Coraz głębsze jest moje przekonanie o słuszności zamieszczenia tej historii tutaj. Jak widać, może ta tragedia ( i inne też ) nie pójdzie na marne, może dzieki niej inne dzieci przeżyją. Napisałas: "Wiem, że ciężko w takim stanie walczyc o swoje, ale trzeba". Wszystkie przyszłe mamy powinny się tego zdania na pamięć nauczyć i zawsze się nim kierować.
Uściskaj dzieciaczki, śliczne są! I mają dzielną i madrą Mamę

--------------------

Dziekuje
Miałam duzo szczęścia, moje dzieci dzis są zdrowe i dobrze sie rozwijaja.

--------------------

Ciężko mi to wszystko czytać, ale dziękuję. Będę pamiętała.

Zrobię wszystko, by pozbyć się swojej postawy 'przepraszam-że-żyję' z poprzedniego porodu. Będę wrzeszczeć i grozić procesem. Najwyżej parę osób stwierdzi: 'nienormalna i sensatka'.

Tyle mogę zrobić dla mojego dziecka. Tyle mogę zrobić aby to co napisałyście nie poszło na marne.

Przykro mi.

Pzdr,

Z

Zwierzo wydaje mi się, że moze nie chodzi tu o to żeby byc potworem, ale żeby miec świadomość tego, że ja i dziecko jestesmy ważni i poprostu pytac i domagac sie wyjasnień gdy czegos nie rozumiemy.Czasami byc upierdliwa (przepraszam za dosadność), wiem że usmiechem i dobrym słowem mozna tez duzo osiagnąć .
Powodzenia na finiszu

--------------------

bardzo mi przykro

--------------------

--------------------

Mi również jest niesłychanie smutno i żal....

Ja na sali porodowej rodziłam z trzema innymi kobietami, jedna z nich niesamowicie domagała się tego aby położne przebywały przy niej choć przez chwilę (położnych było dwie, nas było cztery a kolejka rosła). Dziewczyna ta została bezczelnie wyzwana przez te położne (histeryczka, wariatka itd, a ona tylko walczyła o zdrowie swoje i swojego dziecka). Nie uzystkała większej pomocy niż inne pozostałe. Ja na przykład w trakcie trwania skurczów partych miałam zakazane parcia, bo w tym czasie położne odbierały poród innej kobiety. Cóż miałam robić? To że zapłaciłam im podczas "lewatywy" nie wiele pomogło, chyba tylko tyle że były miłe i mówiły do mnie "dziecko, dziecinko". Mój synek miał dwa razy pępowinę owiniętą wokół szyi i nie krzyczał od razu po urodzeniu, ponadto poród był z tak zwaną "rączką" (nie wiem o co chodzi z tą rączką do tej pory, może któraś z was wie?).

Może w niektórych przypadkach walka o swoje prawa pomoże, ale z własnego doświadczenia wiem, że czasem skutek jest odwrotny. Zastanawiam się nad wynajęciem własnej położnej (żeby towarzyszyła mi podczas porodu zamiast innej bliskiej osoby) i zakupem aparatu do robienia KTG. Może są jeszcze jakieś inne rozwiązania niż "bycie upierdliwym"? Co robić, gdy nie czujemy się bezpieczne w szpitalu?

--------------------

tak mi przykro

Znajomi moi po kilku poronieniach we wczesnej ciąży doczekali się wreszcie dzieciątka, i już tuż tuż przed metą, w 8 miesiącu ciąży urodziło im się martwe.....
Czułam to samo co teraz
Jedynie co mogę napisać, że i im w końcu wreszcie zaświeciło słonko - w lipcu zostali rodzicami zdrowiutkiej dziewczynki - zdecydowali się na cesarkę "na zimno", jeszcze przed terminem.

--------------------

Tak, postawa przepraszam-że-żyję jest zdecydowanie zla strategią w kontaktach z naszą służbą zdrowia. Lepsza jest zdecydowanie postawa cieszę-się-że-żyję-i-mam-zamiar-żyć-nadal. Należy być miłym, uśmiechniętym, ale stanowczym i świadomym swoich praw a ich obowiązków. I nie dać się zwariować, wmówić sobie czegoś wbrew temu, co instynkt podpowiada. To jest walka. Walka o zdrowie i życie. I musimy ja wygrać.

--------------------

Dowiedziałam się że w przyszłym tygodniu będzie pogrzeb Maleńkiej...
Jej mama nadal w szpitalu-rozmawia z niÄ… psycholog
Ponoć długo była nieprzytomna-chyba jej organizm się bronił przed tak okrutną prawdą...