Słowa:
Dla kogo od szesnastu lat na scenie prężę się?

Dla kogo, biedny Miś, jak opętany struny rwę?

Dla kogo żyły na mej szyi z naprężenia drżą?

Dla kogo drżącym głosem wyjękuję tęskny song?

Dla kogo przez bezmiary mĂłrz przemycam gin i grog?

Dla kogo linę grubą szarpię poprzez tęgi blok?

Dla kogo wieloryba ścigam wśród lodowych gór?

Dla kogo w koję smętną rzucam wór?...



Ach!....

Oczki moje śliczne - zwykle zaciągnięte mgłą

I kształty okrąglutkie, co kuszą jak nieznany ląd,

Kudełki czarne, białe, rude, długie, krótkie, jeż...

To dla Was, Żeglareczki, moja pieśń!!!



To dla Was moje życie: od początku aż po kres!

To z Wami chcę wypłynąć w najpiękniejszy w życiu rejs!

To o Was śnię po nocach, obmyślając plany gry;

Jak złamać Wam serduszka i omotać, zdobyć, zgryźć!!!

To przez Was z myśli moich chaszczy jeden dźwięczy ton,

By dopaść Was jak lew lub rekin, wciągnąć w słodką toń,

Zamienić Was w syreny, potem zostać królem mórz,

By żadna mi się nie oparła już...



Ach!....



Ach, kiedyż niecne me zamiary zmienię w zbrojny czyn,

Bo sprytu jakby coraz mniej i brak już cielsku sił...

Ech, rzucę się ze sceny! Wpadnę w Wasz pachnący tłum!

I schrupię wreszcie wszystkie z Was, nasycę wieczny głód!!!

A kiedy gwiazdka moja zniknie z firmamentu szant

I z góry będę patrzył na ten nasz szantowy świat,

Wspomnijcie gościa, co uwielbiał Was i dla Was grał,

Niech będzie Wam go trochę czasem brak....



Ach!....