SZCZERZE ODRADZAM MARCINIAKA!!!

Pisałam już o tym, że moje dzieckowy lądowało w szpitalu - po ostrym dyżurze w Marciniaku na Trauguta.
Przestrzegam przed tym szpitalem, napiszę zaraz dlaczego.

W czwartek moje dziecko uderzyło się w tył głowy, w piątek rano zwymiotowało czemu towarzyszyło niewielkie krwawienie z nosa. Zaniepokoiło mnie to i mimo że dziecko zachowywało się najzupełniej normalnie postanowiłam wybrać się na pogotowie alby zrobić RTG.
Maksio w czasie robienia zdjęcia dostał histerii, musiałam go ( wraz z moją siostrą ) trzymać z całej siły i tak się ruszał.
Lekarz dyżurny oglądnął zdjęcie, zaczął mnie straszyć poważnym urazem głowy i zalecił przyjęcie małego na oddział. Moja sugestia powtórzenia zdjęcia została skwitowana wzruszeniem ramion - ok. rozumiem, może lekarz chciał uniknąć nadmiernego napromieniowania - byłam pewna, że zrobią mu inne badania - przecież w tym szpitalu jest ostry dyżur 24 h/ dobę - powinni być przygotowani. Zgodziłam się na obserwację chociaż zachowania lekarza było pełne niepewności - miałam wrażenie, że nie zna się zbyt dobrze na odczycie RTG i woli "dmuchać na zimne".

Na oddziale.
Na początku muszę wspomnieć, że 90% pielęgniarek z którymi miałam do czynienia, salowych itp była bardzo miła i sympatyczna. Maksio zresztą je skutecznie "zmiękczał". Trafiły się "tylko" dwie wredoty.
Za pobyt rodzice muszą płacić - 20 zł za pierwszą i po 10 za każdą następną noc mając do dyspozycji krzesło, kuchnię i łazienkę.
Po oddziale łażą jakieś paskudztwa, codziennie odkrywałam nowe bąble i ugryzienia, fuj!

Lekarze.
Całkowity brak komunikacji ze strony lekarzy!!! W sobotę pojawiła się tzw "Pani doktór" oczywiście nie przedstawiła się, nie nosiła żadnego identyfikatora więc mam nadzieję, że istatnie jest lekarzem a nie np. salową która udaje panią doktor. Owa pani "dr" zapytała mnie co się stało, no to ja po nieprzespanej nocy próbuję zebrać myśli i mówię " no trafiliśmy tu z podejrzeniem urazu głowy...." tu przerywa mi bardzo protekcjonalnym tonem "JA PYTAŁAM SIĘ CO SIĘ STAŁO!" Patrzę się na nią nic nie rozumiejąc, ostry nieprzyjemny ton jakim zwracają się ludzie do innych ludzi gdy chcą okazać im lekceważenie, powtórzyła pytanie. Zrozumiałam o co jej chodzi i zaczęłam opisywać wypadek Maksia, w połowie zdania bez słowa odchodzi. Biegną za nią, mówię "Przepraszam ale na czym będzie polegać obserwacja mojego dziecka? Jakie badania przewidziano, czy będzie powtórzone RTG, może EEG?" Pani "dr" patrzy się na mnie z jawnym obrzydzeniam, zupełnie jak na śmierdzące jajko, znowu okropny protekcjonalny ton i pretensja "Co pani myśli, dopiero przyszłam ( godz 9) nie mam co robić tylko 50 zdjęć oglądać! ( tej nocy na oddział przyjęto chyba tylko troje dzieci, zakładając, że każde miało zrobione 3 zdjęcia wychodzi raptem 9!).
Zdegustowana dzwonię do siostry i się żalę. Siostra pracuje w służbie zdrowia, zadzwoniła do lekarza - chirurga, z którym pracuje, ten zadzwonił do tej lekarki i dzięki temu się dowiedziałam, że istnieje podejrzenie pęknięcia czaszki, w poniedziałek czeka nas konsultacja z neurologiem i okulistą, nie zaleciła dodatkowych badań.

Męczymy się w szpitalu przez trzy dni - w tym czasie 6 osób wypisuje się na własne żądanie!!!

Dzisiaj okazuje się, że konsultacja będzie tylko nie wiadomo kiedy, moje dziecko dostaje kociokwiku, szaleje w szpitalu, my zmęczeniu usiłujemy go upilnować. Maksio zachowuje się najzupełniej normalnie, badamy mu wspólnie z siorą ( najzupełniej amatorsko ) odruchy - prawidłowe, dziecko poza tym pełne energii, z doskonałym apetytem.
Cały czas próbujemy kontaktować się z lekarką - w odpowiedzi pogardliwe wzruszenie ramion albo prychanie.

Wypisujemy się na własne żądanie. Razem z nami również inne dziecko - w takiej samej sytuacji jak Maksio. Siostra rozmawia z lekarką, zauważa, że w naszych papierach jest puste miejsc tam gdzie powino się wpisać rozpoznanie przy przyjęciu do szpitala.
Dziwne, że na nasz wypis trzeba tak długo czekać, pani "dr" znika w pokoju radiologa. W końcu wraca i ironicznie nam je wręcza.
Jest tam napisane: "rtg: kości sklepienia czaszki złamania nie wykazują" - jakie wobec tego nasuwa się Wam skojarzenie? Bo mi takie - lekarz dyżurny nie potrafił odczytywac RTG, Maksia przyjął asekuracyjnie, w razie czego, lekarka tzw. "prowadząca" też nie widziała zdjęć tak więc prawdopodobnie moje dziecko i ja spędziliśmy w szpitalu 3 dni, wyjęte z życiorysu zupełnie niepotrzebnie!!!! Moje dziecko miało prawdopodobnie niepotrzebnie wbijany wenflon, kroplówkę i było głodzone.

Oczywiście skonsultujemy się prywatnie z neurologiem i okulistą - dla świętego spokoju.

Ola, moim zdaniem masz pełne prawo skarżyć lekarkę ze względu na sposób traktowania, nieinformowanie o stanie zdrowia i planowanych badaniach a także o tym, jakie jest rozpoznanie. Nie ma co natomiast skarżyć się na asekuracyjne zatrzymanie na obserwacji, bo po pierwsze zawsze lepiej poobserwować, niż coś zaniedbać, a po drugie - z tego i tak się wytłumaczą na swoją korzyść i nie będzie to tłumaczenie, że radiolog amator...
Podobnie możesz się - IMHO - skarżyć na syf w szpitalu i robactwo, do ciężkiej cholery, toż to moze Bóg wie jakie zarazki roznosić!!! Idź do dermatologa z tymi pogryzieniami i weź zaświadczenie.

Oczywiście jak już gdzieś wspominałam, nie jestem lekarzem ani nie skarżyłam lekarzy (a szkoda, raz powinnam - ale byłam za młoda i zbyt przerażona ), ale wiem, za co można np. skarżyć policjanta i zapewniam Cię, że lekceważące traktowanie pod to podpada... A już nieinformowanie o stanie zdrowia dziecka??

Ja doskonale rozumiem tą asekurację i nie dziwię się im, ale pewnie gdyby na drugi dzień wykonano jakieś dodatkowe badania ( to co że sobota i tak jest tam ciągły ostry dyżur!) albo konsultację ( nie można poposić kogoś z oddziału dwa piętra wyżej?) - ale nie - wrzucono nas na oddział i miano w ****.

Mam zamiar skarżyć lekarkę za sposób postępowania z nami, traktowanie, te pogardliwe uśmieszki i prychnięcia.

Gdyby sytuacja wyglądała tak: przychodzi rano obchód, pani dr wita się i mówi nazywam się.... i będę państwa lekarzem prowadzącym, proszę opowiedzieć w jaki sposób doszło do urazu... na podstawie zdjęc podejrzewamy...proponuję na razie... a w... konsultację z...
dziękuję, do widzenia, w razie czego jestem do państwa dyspozycji.
Nawet w przypadku omyłki lub złej diagnozy nie powiedziałabym złego słowa bo wiem, że medycyna jest taką a nie inną dyscypliną a pomylić się jest bardzo łatwo.
Marzenie ściętej głowy, co?

I brak informowania o stanie zdrowia, nawet w sytuacji, gdy rodzice o to pytali - choć moim zdaniem informować powinna bez specjalnego proszenia.


Może jest nadzieja... jak ludzie przestaną mieć postawę służalczą wobec lekarza (nauczyciela, kogokolwiek) i zamiast latać z sianem w garści "bo tak wypada", zaczną napiętnować niewłaściwe traktowanie, to może coś się zmieni... A jednocześnie popierać tych, którzy zachowują się jak człowiek.
Kurcze, ja też czasem mam zły dzień, ale jak ktoś do mnie przychodzi służbowo, to nie walę mu między oczy swoim PMS-em - czyli da się, tylko trzeba chcieć. A w końcu ja nie mam do czynienia z zaniepokojonymi rodzicami małych dzieci, to niby mogłabym sobie na więcej pozwolić....

Olaart zgadzam się z Iką, że masz podstawy do złożenia skargi. Kacper leżał raz w szpitalu i moim zdaniem opieka lekarska była bez zarzutu. Co prawda nakłaniali do wykonania bardzo wielu badań, często niepotrzebnych ale zawsze można sprawę przemyśleć i ewentualnie się nie zgodzić.
Przyjęli nas na oddział ok. 22.00, od razu zrobili podstawowe badania. Około 24.00 przyszła do mnie lekarka z wynikami. Byłam zaskoczona. Pozytywnie. Conajmniej raz na godzinę była zapytać jak czuje się dziecko a przecież była noc. Za nic nie płaciłam.

Ola a co ci to da że będziesz skarżyć doktorkę? Szkoda na to czasu, nerwów i pieniędzy. Żyjemy w takim porąbanym kraju że lekarze praktycznie są nie do ruszenia. Ty złożysz na nią skargę a ona i tak tam będzie pracować i w taki sam sposób traktować ludzi. Takich ludzi już się nie nauczy pokory ani odpowiedzialności.

Jak już pisałam (kiedyś...) my byliśmy w podobnej sytuacji tyle że z inną diagnozą i w szpitalu Korczaka. Taki sam syf, takie samo traktowanie. Musiałam normalnie się popłakać aby mi doktorka powiedziała jakie wyszły wyniki krwi i moczu. Więcej pielęgniarki mówiły niż ci lekarze (oczywiście w tajemnicy przed lekarzami), tyle że czasami nie przeczytały nazwiska. I jak się dowiedziałam że jakiemuś dziecku wyszły bardzo złe wyniki to o mało zawału nie dostałam. Trafiliśmy z poważną wadą serca a w szpitalu kardiolog na urlopie i wróci za 2 tyg., więc my mieliśmy przez ten czas siedzieć te dwa tygodnie i czekać aż łaskawi wróci kardiolog i zbada serce Kubusia. Trafiliśmy w weekend do szpitala i niestety jak weekend to nikt tam się zbytnio do pracy nie palił.

Wyciągnęliśmy z tego wszystkiego wniosek, że do szpitala nie trafia się w weekend, że lepiej mieć prywatnego pediatrę który będzie wiedział co się dzieje z dzieckiem i jest w stanie przyjąć na swój oddział. Po tym wszystkim tak właśnie zrobiliśmy i już nie byliśmy narażeni na tego typu "przyjemności".

Na koniec dodam że to jest bardzo przykre i przytłaczające abyśmy musiały płacić za dobre diagnozy, poważne traktowanie i informowanie o stanie zdrowia dziecka. I to nie jest problem jednej lekarki czy jednego szpitala. I oczywiście warto jest walczyć o to aby było lepiej, ale czy ta walka nie będzie wyglądać jak walka z wiatrakami?

Anita, ale nie pomyślałaś, że może właśnie taka postawa generuje tą "porąbaną" sytuację i poczucie bezkarności?

Ika pomyślałam, pomyślałam ale tych lekarzy to chyba tego na studiach uczą .

Nie Anitko, nie i jeszcze raz nie! Skarga jest tym co każdy żle potraktowany pacjent powinien zrobić. Tak uważam, nawet jeżeli teraz to nic nie da. Nerwów nie tracę - jestem nadzwyczaj spokojna i obiektywna, czasu - owszem, troszkę ale akurat mam go całkiem sporo pieniędzy? na telefon? na wysłanie listu? eeee.
Anita i inne dziewczyny - jeżeli będziemy siedzieć cicho i pokornie znosić to co wyrabiają lekarze - NIC się nigdy nie zmieni - NIC. Może faktycznie ktoś przeczyta moją skargę i się tylko roześmieje, może nie, może zmieni się sytuacja, może jednak trafię na kogoś kto się tym przejmie. Nie wiem, wiem tylko, że muszę zaryzykować.
To tak jak ludzie mówią: "nie chodzę na wybory bo mój głos nic nie da" i jeżeli zbierze się takich całkiem sporo to faktycznie ich BRAK głosu NIC nie daje.

Ola to źle ciebie zrozumiałam bo myślałam, że do sądu chcesz ją podać.

A wiesz że to że ktoś wypisuje się na żądanie ze szpitala to już źle świadczy o szpitalu i personelu. Nas ordynator to normalnie nie chciał wypuścić i kilka godzin trwało zanim dostaliśmy wypis, nawet był skłonny załatwić jakiegoś kardiologa. To jednak jakoś rzutuje na szpitalu. Nie wiem jak, ale coś w tym musi być.

Szkoda że lekarze na takie fora nie zaglądają.

Do sądu? skąd - nie ma podstaw, hihi odszkodowanie za niemiłe zachowanie pani, która nie nosi identyfikatora, nie przedstawiła się i prawdopodobnie jest lekarzem ( sądząc po zachowaniu pielęgniarek). No, nabijam się.
Skarga - oczywiście, że skargę piszemy - tyle mogę zrobić, na razie.

[post usunięty]

Ja się pod(użytkownik usunięty) podpisuję ręcyma obydwoma Trzebnica jest godna polecenia, zarówno ze względu na personel, od salowej, przez pielęgniarki, na ordynatorze skończywszy, jak na warunki, w których się przebywa.
Co do Marciniaka-moje dziecko zostało tam zdiagnozowane tragicznie-padaczka. Po czym pani neurolog z 1-ego Maja wspólnie z z-cą ordynatora tamtej pediatrii diagnozę obaliły w ciągu 3 dni badań. Okazało się, że Koko miał niedobór magnezu... Ale co dzięki Marciniakowi przeżyłam przez te kilka dni, to moje

Olaart-nie mam niestety kartki i danych, o których pisałam, ale zadzwoń do NFZ, powiedz, że w sprawie skargi, to połączą Cię z panią, która powie, co jak i gdzie napisać-mi prawie podyktowała całe pismo, kiedy zadzwoniłam, mimo, że wydawało mi się, że zawracam sobie i innym głowę i wszyscy potraktują to z przymrużeniem oka. Wysłałam-reakcja była w zasadzie natychmiastowa. A że teraz w przychodni mnie nie lubią? trudno-przynajmniej moje dzieci są traktowane jak ludzie i nikt mnie nie zbywa byle czym.

A walczyć trzeba i warto, więc nie odpuszczajmy takich incydentów

Pozdrawiam

Kinga

[post usunięty]

Ja mam inne doswiadczenia ze szpitalem na Dyrekcyjnej i tez z calego serca nie polecam, postaram sie to kiedys opisac jak wyeczymy syna ze wszystkich chorob, ktore sie w tym wlasnie szpitaly nabawil. Na razie syn ma prawie 3 m-ce i od samego porodu walczymy z chorubskami ....

Pozdro
Zibi

[post usunięty]

Jestem przeraĹźona

W ramach odstresowywania wysłałam naszą historię mailowo do większości znajomym. Dostałam całą masę odpowiedzi z opisami okropnych przeżyć szpitalnych będących udziałem owych znajomych i ich dzieci. KAŻDY ma przynajmniej jedną traumę NIKT NIKOMU się nie skarżył " bo to i tak nic nie zmieni" W tych opowieściach do znudzenia przewija się "Marciniak", "Ten szpital na Trauguta", "ostry dyżur na Trauguta", "Korczak", w "Korczaku ordynator mnie zwyzywał, że odezwałam się bez pytania", " W Marciniaku zgubili mój wypis - twierdzili, że takiego pacjenta u nas nie było", "Nie założyli mu kołnierza na szyję ( odoba poszkodowana w wypadku)" i takie tam.

Ola, zapytaj tych ludzi czy możesz wykorzystać ich opinie, wydrukuj to i dołącz do skargi, niech wiedzą, że nie jesteś jednostkowym przypadkiem

Nie wiem, czy są jakieś postawy bardziej mnie irytujące od: "nic nie zrobię bo to i tak nic nie da" oraz "nie idę na wybory bo i tak na nic nie mam wpływu"...

[post usunięty]

[post usunięty]

+-->