Słowa:
Gdzie stare młyny dumnie stoją

Nad rzeką, której nie zna mapa,

I choć do domu stąd niedaleko,

Przewędrujemy kawał świata.



A u nas latem jest najlepiej,

Dywanem w złocie zboże tańczy

I nasze słońce jest najlepsze,

Choć u nas nie ma pomarańczy.



Tam dziadek wiatrak zasłuchany

W żabie rechoty gdzieś za lasem,

Tu znowu kamień na rozdrożu

Pomylił przeszłość z naszym czasem.



A u nas latem jest najlepiej,

Dywanem w złocie zboże tańczy

I nasze słońce jest najlepsze,

Choć u nas nie ma pomarańczy.



Wędrować dobrze jest wśród jezior,

Gdy słońce mówi nam dobranoc

I śmiać się nocą do księżyca,

I kłaść się spać dopiero rano.



A u nas latem jest najlepiej,

Dywanem w złocie zboże tańczy

I nasze słońce jest najlepsze,

Choć u nas nie ma pomarańczy.



Aż przyjdą czasy gdy ścierniska

Śniegi przykryją aż do wiosny,

W lesie igłami nam się skłonią

Polskie, zielone zawsze sosny.



A u nas latem jest najlepiej,

Dywanem w złocie zboże tańczy

I nasze słońce jest najlepsze,

Choć u nas nie ma pomarańczy.