Słowa:
Siedem dziewcząt z Albatrosa -- tyś jedyna.

Dziś pozostał mi po tobie smutek, żal.

Miałaś wtedy siedemnaście lat, dziewczyno, acha,

W Augustowie pierwszy raz ujrzałem cię.

A na imię miałaś właśnie Beata,

Piękne imię, musisz przyznać, miła ma.

Zabierałem cię co dzień na fregatę,

Byś miłością swoją upajała mnie.

Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem

l fregaty kontur ukrył się za mgłą.

Na fregacie byliśmy znowu sami, acha,

A na brzegu ktoś nucił piosnkę tą,



Już od dawna ciebie nie widziałem.

Tak mi smutno jest bez ciebie, tak mi Ĺşle,

Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy, acha

W Augustowie, tam w nadneckie białe dnie.

Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną

l na zawsze schowam w sercu je,

Bo jestem, Beatko, zakochany, acha,

Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się.

Bo jestem, Beatko, zakochany, acha,

Pragnę z tobą jeszcze spotkać się.