Słowa:
Jezus malusieńki.
Leży wśród stajenki.
Płacze z zimna
nie dała Mu Matusia sukienki.

Bo uboga była,
rąbek z głowy zdjęła,
w który Dziecię owinąwszy,
siankiem Je okryła.

Nie ma kolebeczki,
ani poduszeczki.
We żłobie Mu położyła,
siana pod główeczki.

Gdy dziecina kwili,
patrzy w kaĹźdej chwili,
na Dzieciątko Boskie w żłobku,
oko Jej nie myli.

Panienka truchleje,
a mówiąc łzy leje:
o mĂłj synu! Wola Twoja,
nie moja się dzieje.

Tylko nie płacz, proszę,
bo żalu nie zniosę.
Dosyć go mam z męki Twojej,
którą w sercu noszę.